หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1835

เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของเหล่าคนตระกูลเซี่ยก็เปลี่ยนไป

เซี่ยเชียนหาวพูดอย่างโมโหว่า “นายว่าไงนะ”

“นายพูดอีกสิ！”

สมาชิกของตระกูลเซี่ยคนนี้จึงพูดขึ้นว่า “ข้างนอกมีคนมาจำนวนมาก ขบวนรถยาวไม่มีที่สิ้นสุด พวกนั้นล้อมพวกเราเอาไว้ทั้งหมดแล้วครับ ตะโกน...แล้วตะโกนอยู่ว่าให้พวกเราปล่อยหลินมั่ว...”

“ถ้าหากว่าพวกเราไม่ปล่อยหลินมั่ว ก็...ก็จะฆ่าพวกเราทิ้งทั้งหมดครับ...”

สีหน้าของเซี่ยเชียนซานเย็นเยียบ เซี่ยเชียนหาวถึงกับกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้แล้วกระโดดลุกขึ้นมาพร้อมตะคอกออกมาว่า “นายดูผิดหรือเปล่า”

“ใครกันมันบ้าใจกล้ามาพูดแบบนี้”

“ฉันไม่เชื่อว่าตระกูลเซี่ยของเรา...”

เขายังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงของชายชราดังมาจากบริเวณไกลๆ ว่า “เป็นฉันเอง นายไม่ยอมรับงั้นเหรอ”

กลุ่มคนตระกูลเซี่ยหันไปมองก็เห็นที่บริเวณไกลๆมีรถคันหนึ่งค่อยๆ ขับเข้ามา

ซันลูปของรถคันหน้าสุดเปิดออก มีชายชราคนหนึ่งโผล่ตัวออกครึ่งหนึ่งจากซันลูปพร้อมกับมองมาทางนี้ด้วยความโมโห

ชายชราคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นเขาคือเฉินอู่หยวนจากตระกูลเฉินแห่งมณฑลซู！

เซี่ยเชียนหาวชะงักไป เขาพูดด้วยความโกรธว่า “ตาแก่เฉินอู่หยวน คุณเป็นใครกันถึงได้กล้ามายุ่งเรื่องตระกูลเซี่ยของผม”

“เชื่อไม่ว่าแค่นิ้วเดียวของผมก็บดขยี้ตระกูลเฉินทั้งหมดของคุณได้！”

เฉินอู่หยวนไม่กลัวเลยสักนิด เขาพูดเสียงเย็นว่า “เซี่ยเชียนหาว ถ้าฉันกลัวตระกูลเซี่ยของนายฉันคงไม่มาที่นี่！”

“ฉันรู้ว่าตระกูลเซี่ยของนายน่ะเก่ง แต่ฉันขอเตือนนายสักประโยคว่าที่นี่คือหกมณฑลทางใต้ ไม่ใช่เมืองจิงของนาย！”

“ต่อให้ตระกูลเซี่ยของนายจะเก่งแค่ไหน แต่จะทำอะไรก็ได้ในหกมณฑลทางใต้งั้นเหรอ”

เซี่ยเชียนหาวพูดเสียงเย็นว่า “หกมณฑลทางใต้แล้วอย่างไร”

“ต่อให้อยู่ในหกมณฑลทางใต้ ตระกูลเฉินของคุณในสายตาผมก็เป็นแค่ขยะ！”

เฉินอู่หยวนหัวเราะเสียงเย็น “ตระกูลเฉินของฉันเป็นขยะ แต่พอขยะรวมกันแล้วก็สามารถทับยักษ์จนตายได้！”

“วันนี้คนทั้งสามร้อยเจ็ดสิบคนของตระกูลเฉินแห่งมณฑลซูอยู่ที่นี่”