หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1837

เมื่อได้ยินคำขู่ของเซี่ยเชียนซาน พวกเขาก็ไม่มีท่าทีหวาดกลัวแต่อย่างใด

เฉินอู่หยวนส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย “เซี่ยเชียนซาน อย่าพูดไร้สาระให้มันมากนักเลย”

“รีบให้คนของนายลงจากเขาไปได้แล้ว รีบพาคนของนายไสหัวกลับไปซะ!”

“ถ้าคุณหมอหลินเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายเล็บ พวกนายจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

เซี่ยเชียนหาวโมโห “เฉินอู่หยวน นี่นายกล้าพูดกับประมุขตระกูลฉันแบบนี้งั้นเหรอ นายไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”

เฉินอู่หยวนไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย “ถ้าฉันกลัวตาย ฉันจะมาที่นี่ทำไมล่ะ”

“เป็นประมุขตระกูลเซี่ยแล้วมันยังไง เป็นประมุขตระกูลเซี่ยแล้วทุกคนต้องก้มหัวให้งั้นสิ!”

“หลานของฉันถูกพวกนายบีบให้ตายทั้งเป็น เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับพวกนายเลยแถมตอนนี้นายยังกล้ามาขู่ฉันอีกงั้นเหรอ”

“เซี่ยเชียนหาวนายเชื่อไหมว่าฉันยอมสละชีวิตแก่ๆ ของตัวเองถ้าวันนี้ฉันได้ลากนายลงนรกเพื่อล้างแค้นให้แก่หลานของฉัน”

เซี่ยเชียนหาวพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ถ้าต้องสู้กันขึ้นมาจริงๆ เขาคงไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหนี

อีกอย่างเรื่องที่ประมุขตระกูลเฉินถูกบีบจนตายคราวนั้นก็เป็นฝีมือของเซี่ยเชียนหาวที่ส่งคนไปจัดการเอง

พูดได้ว่าคนตระกูลเฉินแค้นเซี่ยเชียนหาวเป็นอย่างมาก

เซี่ยเชียนซาน “เฉินอู่หยวน เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว”

“ตระกูลเซี่ยของฉันไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับตระกูลเฉินของนาย และไม่อยากจะเป็นศัตรูกับตระกูลอื่นๆ ในมณฑลก่วงและมณฑลซูด้วย พวกนายทำแบบนี้…”

เฉินอู่หยวนพูดแทรกขึ้นอย่างรำคาญใจ “เซี่ยเชียนซาน นายหยุดพูดอะไรที่มันไร้สาระได้ไหม”

“ทำไมล่ะ คิดจะถ่วงเวลาพวกเราไว้ที่นี่เพื่อที่จะได้ส่งคนไปจับตัวคุณหมอหลินงั้นเหรอ”

“ฉันจะนับถึงสาม ถ้าตระกูลเซี่ยของนายยังไม่ถอยออกไปละก็ ฉันจะไม่พูดดีด้วยแล้ว!”

เฉินอู่หยวนพูดจบก็เริ่มนับทันที “หนึ่ง! สอง!”

ไม่รอให้เขานับถึงสาม จ้าวเทียนอิงก็ตะโกนขึ้นมาทันที “คนตระกูลจ้าวฟังคำสั่ง!”

“พี่เฉินนับถึงสามเมื่อไหร่ ถ้าคนตระกูลเซี่ยยังไม่ยอมถอยก็ฆ่าพวกมันให้หมด! ”

“เรื่องที่ทุกท่านทำในวันนี้พวกเราตระกูลเซี่ยจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า!”

เฉินอู่หยวนแสยะยิ้ม “เอาสิ พวกเราจะรอ!”

คนตระกูลอื่นๆ ต่างก็ไม่มีท่าทางหวาดกลัวแต่อย่างใด พวกเขาจ้องเซี่ยเชียนซานจ้ตาเขม็ง

เซี่ยเชียนซานจ้หน้าซีดเผือด เมื่อเห็นว่าคนตระกูลเซี่ยกำลังลงจากเขาไปกันแล้ว เขาจึงเดินจากไปด้วยความโมโห

เมื่อคนของตระกูลเซี่ยจากไป เฉินอู่หยวนก็รีบให้คนขึ้นไปยังเขาเพื่อรับตัวหลินมั่วลงมา

ความจริงแล้วหลินมั่วอยู่บนเขาและมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ก็ถูกหลินมั่วคาดการณ์เอาไว้อยู่ก่อนแล้ว

ต้องบอกก่อนว่าอำนาจของตระกูลเซี่ยนั่นน่ากลัวมากจริงๆ และไม่ใช่ตระกูลที่ใครๆ จะต่อต้านได้ง่ายๆ

เพราะฉะนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ หลินมั่วจึงไม่ได้ติดต่อคนตระกูลต่างๆ ให้มาที่นี่เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องลำบากไปด้วย

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือคนตระกูลเหล่านี้ต่างแห่กันมาที่นี่เพื่อช่วยเขาด้วยความเต็มใจ สิ่งนี้ทำให้เขาซาบซึ้งมากจริงๆ