หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1838

เมื่อเห็นว่าคนตระกูลเซี่ยกลับไปหมดแล้ว หลินมั่วจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกก่อนจะเดินลงจากเขามา

ในตอนนั้นเอง ยาเลือดลมที่เขาเพิ่งจะกินเข้าไปก็ใกล้จะหมดฤทธิ์เต็มที พลกำลังของเขาก็กำลังจะหมดไปด้วยเช่นกัน

หลังจากที่คนของเฉินอู่หยวนมารับตัวเขาไป เขาก็ล้มลงกองอยู่กับพื้นทันที

เมื่อฤทธิ์ของยาเลือดลมหมด ร่างกายของหลินมั่วก็ไม่เหลือแม้แต่เรี่ยวแรงใดๆ แม้แต่จะยืนยังไม่ไหว

จ้าวเทียนอิงรีบวิ่งมาพยุงตัวของหลินมั่วเอาไว้

“คุณหมอหลิน คุณเป็นยังไงบ้าง”

เฉินอู่หยวนถามอย่างเป็นกังวล

เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของคนอื่นๆ หลินมั่วจึงข่มความอ่อนแอลงและเผยยิ้มออกมา “ไม่เป็นไร ผมแค่เหนื่อยนิดหน่อย”

เฉินอู่หยวนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ!”

“คุณหมอหลิน ผมต้องขอโทษจริงๆ ที่พวกเรามาช้า!”

หลินมั่วรีบโบกมือปฏิเสธ “พี่เฉิน ทำไมพี่ต้องเกรงใจผมขนาดนี้ด้วยล่ะ”

“ความจริงแล้ว นี่เป็นเรื่องระหว่างผมลและตระกูลเซี่ย มันไม่เกี่ยวกับ…”

เฉินอู่หยวนพูดแทรกขึ้นมาทันที “คุณหมอหลิน ถ้าไม่มีคุณตอนนี้พวกเราคงจะถูกจับไว้ที่คุกใต้ดินของจ้าวเทียนหยวนอยู่”

“และตระกูลของเราจนถึงตอนนี้ก็อาจจะถูกคนสารเลวอย่างจ้าวเทียนหยวนหลอกใช้อยู่ บางทีตระกูลของเราอาจจะถูกมันโกงกินไปจนหมดโดยที่พวกเราไม่รู้ตัว!”

“คุณไม่เพียงแค่ช่วยชีวิตของพวกเรา แต่ยังช่วยตระกูลของพวกเราเอาไว้ด้วย แล้วเราจะทำเป็นไม่สนใจเรื่องของคุณได้อย่างไร”

จ้าวเทียนอิงที่ยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “คุณหมอหลิน คุณอย่าเกรงใจพวกเราเลย”

“เรื่องที่เซี่ยเชียนจวินถูกฆ่าจะต้องเป็นฝีมือพวกของจ้าวเทียนหยวนแน่ๆ”

“ถ้าว่าตามจริงแล้วเรื่องนี้มีสาเหตุมาจากพวกเรา เพราะฉะนั้นมันก็ต้องเกี่ยวกับพวกเราอยู่แล้ว!”

ในด้านของมณฑลก่วง ประมุขตระกูลถังก็ได้เดินมาหาหลินมั่ว “คุณหมอหลิน พวกเรานับถือคุณเป็นท่านประมุขมณฑลก่วง เพราะฉะนั้นคุณคือผู้นำของตระกูลทั้งหมดในมณฑลก่วง!”

พูดตามความจริงเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าตระกูลทั้งหลายแห่งมณฑลก่วงและมณฑลซูจะมาที่นี่เพื่อช่วยเขา

นี่เป็นการเผชิญหน้ากับตระกูลเซี่ย ตระกูลที่สามารถเข้าร่วมเป็นสิบตระกูลใหญ่แห่งหวาซย่าได้

ต่อให้ตระกูลทั้งหลายแห่งมณฑลก่วงและมณฑลซูจะรวมตัวกันก็ไม่สามารถเอาชนะตระกูลเซี่ยได้อยู่ดี

การที่พวกเขาทำแบบนี้มันต่างอะไรกับการรนหาที่ตายกันล่ะ

ในสายตาของหลินมั่ว เขาคิดว่าคนเหล่านี้ต้องเพิกเฉยกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองและไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้โดยเด็ดขาด

ดังนั้นหลินมั่วจึงไม่คิดที่จะพูดเรื่องนี้กับพวกเขาตั้งแต่ต้นเพื่อไม่ให้เกิดความอึดอัดใจระหว่างพวกเขา

แต่เขาไม่คิดเลยว่าคนตระกูลเหล่านี้จะช่วยเหลือเขาอย่างเต็มที่!

ถึงขนาดไม่กลัวที่จะหักหน้าตระกูลเซี่ยเพื่อช่วยเขา

หลินมั่วมองพวกเขาด้วยแววตาซาบซึ้ง ในสถานการณ์แบบนี้คนที่กล้าออกหน้ามาช่วยเขาถึงจะนับว่าเป็นคนของเขาจริงๆ !