หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1839

สวนวั่งเจียง เมืองก่วงหยาง

ในยามเช้าตรู่ ทางหน้าประตูของสวนวั่งเจียงก็มีรถหรูพุ่งเข้ามาจอด

แต่ในขณะที่รถคันนั้นเพิ่งจะจอดลงได้ไม่นานก็ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยของที่นี่ขวางเอาไว้

กฎของสวนวั่งเจียงคือ นอกจากเจ้าของกิจการด้านในสวนหรือลูกค้าที่เจ้าของกิจการเป็นคนพามาด้วยตัวเองแล้ว คนอื่นไม่สามารถเข้าไปด้านในได้！

พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินไปที่หน้ารถหรูคันนี้ก่อนจะถามด้วยความสุภาพ “ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณต้องการเข้าพบเจ้าของกิจการคนไหนหรือครับ คุณต้องให้เจ้าของกิจการคนนั้นติดต่อมาหาผมก่อน ผมจึงจะสามารถให้คุณผ่านเข้าไปด้านในได้!”

คนในรถคันนี้ต่างแต่งกายด้วยชุดหรูหราราคาแพง ชายหนุ่มหนึ่งในพวกเขาชี้หน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นก่อนจะด่าขึ้นด้วยถ้อยคำไม่ดีนัก “ตาบอดหรือไงวะ”

“พวกเราเป็นเจ้าของกิจการที่นี่ยังต้องให้เจ้าของกิจการคนอื่นติดต่อไปหานายอีกงั้นเหรอ”

“รีบเปิดประตูและโค้งตัวอย่างสุภาพต้อนรับพวกเราเข้าไปข้างในสิ!”

“ถ้าช้าฉันจะทำให้นายตกงานแน่!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงง หลายปีมานี้เขาไม่เคยเจอใครที่กล้าทำตัวอวดดีที่สวนวั่งเจียงแห่งนี้เลยแม้แต่คนเดียว

ตอนที่หนานป้าเทียนยังอยู่ที่นี่ สวนวั่งเจียงเป็นพื้นที่ในเขตของเขาจึงไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องที่นี่

หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไปและส่งต่อสวนวั่งเจียงให้แก่หลินมั่วดูแล ในตอนนั้นหลินมั่วเป็นถึงท่านประมุขมณฑลก่วงจึงไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องที่นี่เช่นกัน

แต่สถานการณ์ตอนนี้ของมณฑลก่วงไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

หลินมั่วถูกตระกูลเซี่ยตามฆ่า ตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้

พนักงานรักษาความปลอดภัยเหล่านี้จึงไม่มีคนคอยหนุนหลังจึงไม่กล้ามีเรื่องกับพวกเขา

พนักงานรักษาความปลอดภัยยิ้มให้พวกเขาก่อนจะโค้งตัวอย่างสุภาพ “คุณผู้ชาย ผมต้องขออภัยจริงๆ ครับ”

“เจ้าของกิจการที่นี่ล้วนมีบันทึกรายชื่อทุกคน”

“โปรดให้อภัยแก่ความโง่เขลาของผมด้วย ถ้าอย่างนั้นคุณเป็นเจ้าของกิจการแห่งใดในสวนวั่งเจียงหรือครับ”

ชายหนุ่มจ้องหน้าเขา “แม่* นายหมายความว่าไงวะ”

“ทำไม สงสัยเรื่องที่พวกเราเป็นเจ้าของกิจการงั้นเหรอ”

“นี่นายดูถูกพวกฉันงั้นเหรอ นี่นายเป็นใครกันแน่ถึงกล้ามาสงสัยพวกเรา”

“รีบเปิดประตูให้พวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฆ่านาย!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยมีสีหน้าแข็งกร้าว เด็กหนุ่มคนนี้ชักจะอวดดีเกินไปแล้ว

“ที่นี่คือสวนวั่งเจียง ไม่ใช่ที่ที่พวกคุณจะมาก่อความวุ่นวายได้ตามอำเภอใจ!”

“ผมขอเตือนพวกคุณนะว่าถ้าไม่ใช่เจ้าของกิจการที่นี่หรือไม่ได้ถูกเชิญโดยเจ้าของกิจการก็รีบกลับไปซะ!”

“ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพวกเราไม่มีมารยาทก็แล้วกัน!”

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยโมโห

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนก่อนของสวนวั่งเจียง หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไปแล้วเขาก็ไปประจำการที่คฤหาสน์ของหนานปิงเอ๋อร์และคอยดูแลหนานปิงเอ๋อร์ด้วย

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนปัจจุบันเป็นคนที่หลินมั่วเลือกให้เข้ารับตำแหน่ง ในฉายาลูกพี่หั่ว เขาซื่อสัตย์ต่อหลินมั่วเป็นอย่างมาก

ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าหลินมั่วเป็นตายร้ายดียังไง แต่ลูกพี่หั่วคนนี้ก็ยังคงเฝ้าดูแลสวนวั่งเจียงแห่งนี้ไม่หนีไปไหน

ชายหนุ่มอึ้งไปก่อนจะหันไปชี้หน้าด่าลูกพี่หั่วแทน “นี่นายกล้าด่าฉันเหรอ”

“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

“ฉันจะนับหนึ่งถึงสามรีบก้มลงกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”

“ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แกไม่ได้ยืนอีกตลอดชีวิต!”