หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1839

สวนวั่งเจียง เมืองก่วงหยาง

ในยามเช้าตรู่ ทางหน้าประตูของสวนวั่งเจียงก็มีรถหรูพุ่งเข้ามาจอด

แต่ในขณะที่รถคันนั้นเพิ่งจะจอดลงได้ไม่นานก็ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยของที่นี่ขวางเอาไว้

กฎของสวนวั่งเจียงคือ นอกจากเจ้าของกิจการด้านในสวนหรือลูกค้าที่เจ้าของกิจการเป็นคนพามาด้วยตัวเองแล้ว คนอื่นไม่สามารถเข้าไปด้านในได้！

พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินไปที่หน้ารถหรูคันนี้ก่อนจะถามด้วยความสุภาพ “ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณต้องการเข้าพบเจ้าของกิจการคนไหนหรือครับ คุณต้องให้เจ้าของกิจการคนนั้นติดต่อมาหาผมก่อน ผมจึงจะสามารถให้คุณผ่านเข้าไปด้านในได้!”

คนในรถคันนี้ต่างแต่งกายด้วยชุดหรูหราราคาแพง ชายหนุ่มหนึ่งในพวกเขาชี้หน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นก่อนจะด่าขึ้นด้วยถ้อยคำไม่ดีนัก “ตาบอดหรือไงวะ”

“พวกเราเป็นเจ้าของกิจการที่นี่ยังต้องให้เจ้าของกิจการคนอื่นติดต่อไปหานายอีกงั้นเหรอ”

“รีบเปิดประตูและโค้งตัวอย่างสุภาพต้อนรับพวกเราเข้าไปข้างในสิ!”

“ถ้าช้าฉันจะทำให้นายตกงานแน่!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงง หลายปีมานี้เขาไม่เคยเจอใครที่กล้าทำตัวอวดดีที่สวนวั่งเจียงแห่งนี้เลยแม้แต่คนเดียว

ตอนที่หนานป้าเทียนยังอยู่ที่นี่ สวนวั่งเจียงเป็นพื้นที่ในเขตของเขาจึงไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องที่นี่

หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไปและส่งต่อสวนวั่งเจียงให้แก่หลินมั่วดูแล ในตอนนั้นหลินมั่วเป็นถึงท่านประมุขมณฑลก่วงจึงไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องที่นี่เช่นกัน

แต่สถานการณ์ตอนนี้ของมณฑลก่วงไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

หลินมั่วถูกตระกูลเซี่ยตามฆ่า ตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้

พนักงานรักษาความปลอดภัยเหล่านี้จึงไม่มีคนคอยหนุนหลังจึงไม่กล้ามีเรื่องกับพวกเขา

พนักงานรักษาความปลอดภัยยิ้มให้พวกเขาก่อนจะโค้งตัวอย่างสุภาพ “คุณผู้ชาย ผมต้องขออภัยจริงๆ ครับ”

“เจ้าของกิจการที่นี่ล้วนมีบันทึกรายชื่อทุกคน”

“โปรดให้อภัยแก่ความโง่เขลาของผมด้วย ถ้าอย่างนั้นคุณเป็นเจ้าของกิจการแห่งใดในสวนวั่งเจียงหรือครับ”

ชายหนุ่มจ้องหน้าเขา “แม่* นายหมายความว่าไงวะ”

“ทำไม สงสัยเรื่องที่พวกเราเป็นเจ้าของกิจการงั้นเหรอ”

“นี่นายดูถูกพวกฉันงั้นเหรอ นี่นายเป็นใครกันแน่ถึงกล้ามาสงสัยพวกเรา”

“รีบเปิดประตูให้พวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะฆ่านาย!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยมีสีหน้าแข็งกร้าว เด็กหนุ่มคนนี้ชักจะอวดดีเกินไปแล้ว