หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1856

หลินมั่วกลั่นยาอยู่ในห้องโถง เพื่อให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นจำได้อย่างแม่นยำ เขาพูดแต่ละขั้นตอนอย่างละเอียด

และการบรรยายเหล่านี้ ล้วนถูกตระกูลเซี่ยคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านนอกจดบันทึกไว้หมดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นใช้สมุนไพรประเภทไหน หรือปีของสมุนไพร รวมถึงสัดส่วนของสมุนไพร คนตระกูลเซี่ยจำขึ้นใจ

เซี่ยเชียนซานจดบันทึกไป พลางยิ้มอย่างมีเลศนัย และแอบพึมพำในใจ “หลินมั่วนะหลินมั่ว แกคิดไม่ถึงว่าพวกเราฟังอยู่ด้านนอก? ”

“เหอะ ยังบอกว่าให้ตายก็ไม่ถ่ายทอดสูตรลับให้ตระกูลเซี่ย?”

“รอให้ฉันจดบันทึกสูตรลับนี้ได้หมด ฉันจะสนองความต้องการของแก ให้แกตายอยู่ที่นี่ ! ”

ในห้องโถงใหญ่ หลินมั่วไม่รู้อะไรเลย หลังจากที่นำสมุนไพรใส่ลงไป จากนั้นจุดไฟ เริ่มกลั่นยา

ตระกูลเซี่ยที่อยู่ด้านนอกมองไปยังเซี่ยเชียนซาน สอบถามว่าจะลงมือเลยไหม

เซี่ยเชียนซานเขม็งตาใส่พวกเขา สื่อความหมายว่าอย่าเป็นกระต่ายตื่นตูม

นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากนะ !

หลินมั่วอธิบายสูตรลับของยาเลือดลม ต่อไปยังต้องอธิบายสูตรลับอื่นๆ นี่คือโอกาสในการแอบเรียนสูตรลับของตระกูลเซี่ย จะแหวกหญ้าให้งูตื่นได้ยังไง

ในห้องโถง หลังจากจุดไฟได้ไม่นาน ก็มีควันสีขาวลอยออกมาเรื่อยๆ

หมอกปกคลุมไปทั่วห้องโถง และค่อยๆ กระจายไปยังด้านนอกห้อง

คนของตระกูลเซี่ยได้กลิ่นหมอกสีขาว แต่ละคนต่างมึนเมา

กลิ่นหอมของยานี้ทําให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกสบายตัวอย่างอธิบายไม่ถูก

เซี่ยเชียนซานแอบสบถในใจ ฝีมือการกลั่นยาของหลินมั่วไม่ธรรมดาเสียจริง !

ตระกูลเซี่ยคนอื่นๆ สัมผัสถึงประโยชน์ของความหอมของยาตัวนี้ แต่ละคนต่างสูดดมอย่างละโมบ

เมื่อผ่านไปห้านาที มีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้น

คนที่ยืนอยู่ข้างเซี่ยเชียนซาน ตัวสั่นโคลงเคลง และล้มลงกองที่พื้น

จุดนี้ เกิดเสียงดัง ทำเอาเซี่ยเชียนซานตกใจสีหน้าเปลี่ยนทันที

หากคนด้านในห้องได้ยิน จะเกิดอะไรขึ้น

เขารีบเขม็งตาใส่คนนี้ สื่อความหมายว่าให้เขารีบลุกขึ้น

ส่วนคนที่ถอยตามเซี่ยเชียนซานออกมา ก็ไม่สามารถยืนหยัดได้นาน ทยอยล้มลงกองที่พื้น

สีหน้าของเซี่ยเชียนซานแย่ขึ้นทันที ทันใดนั้นเขาพบว่า ตัวเองเหมือนโดนกับดักของหลินมั่ว !

และในเวลานี้เอง ประตูห้องโถงใหญ่เปิดออก พวกหลินมั่วเดินยิ้มออกมา

“ผู้นำตระกูลเซี่ย เราเจอกันอีกแล้ว ! ”

หลินมั่วพูดและยิ้มบางๆ

พวกเฉินอู่หยวนที่อยู่ด้านข้าง เห็นว่าล้มลงกับพื้นกันหลายคน ใบหน้าก็เผยความปลื้มปิติอย่างปกปิดไม่อยู่

เซี่ยเชียนซานสีหน้าเคร่งเครียด เขากัดฟันพูด “นายแซ่หลิน ช่างต่ำช้า ! ”

“วางกับดักแบบนี้มาทำร้ายพวกเรา ! ”

หลินมั่วผายไหล่ “ผู้นำตระกูลเซี่ย คุณพูดแบบนี้ไม่ถูกนะ ! ”

“หากคุณไม่คิดมาลอบทำร้ายผม จะตกหลุมพลางนี้ได้ยังไงกัน”