หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1857

เพียงประโยคเดียวของหลินมั่ว ทำให้เซี่ยเชียนซานพูดไม่ออก

เขามองคนโดยรอบ และกัดฟันตอบ “นายแซ่หลิน รู้ได้ยังไงว่าคืนนี้เราจะมา”

“ใครยบอกแก”

“แกหลอกซื้อใจคนตระกูลเซี่ยใช่ไหม”

หลินมั่วยิ้มอ่อน “ผู้นำตระกูลเซี่ย เข้าใจผิดแล้ว”

“ผมรู้ว่าพวกคุณจะมา แต่ไม่รู้ว่าพวกคุณจะมาเมื่อไร ! ”

“แต่ทว่า ผมวางกับดักนี้ไว้ ขอเพียงพวกคุณมา ก็ต้องโดนแจ็คพอตแน่นอน ! ”

เซี่ยเชียนซานเบิกตาโต “แก...แกรู้ได้ยังไงว่าเราจะมา”

หลินมั่ว “น่าแปลกตรงไหน”

“ผู้นำตระกูลเซี่ย ครั้งที่แล้วพวกคุณถูกเราขับไล่ออกจากเมืองก่วงหยาง แน่นอนว่าต้องไม่ยอมลดละ”

“พวกคุณบีบบังคับตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูเหล่านั้น อยากล่อให้พวกผู้อาวุโสเฉินกลับไป แต่ไม่ได้ผล แน่นอนว่าต้องคิดวิธีอื่น”

“แต่ทว่า ตอนนี้ตระกูลเซี่ยของคุณรีบร้อนอยากเข้าเป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ของหวาซย่า ตอนนี้ทำได้เพียงสะสมความสามารถ ไม่ควรรวมกำลังคนมาสู้กับผม”

“ดังนั้น วิธีเดียวที่จะรับมือกับพวกเรา ก็คือการอาศัยผู้มากฝีมือของพวกคุณ มาลอบทำร้ายพวกเรา”

“นอกจากนี้ ผมมั่นใจว่า พวกคุณต้องใช้วิธีนี้”

“เพราะเป้าหมายของพวกคุณคือผม วิธีนี้บรรลุจุดประสงค์ของพวกคุณด้วยความเสียหายที่น้อยที่สุด ไม่ใช่หรือ”

เซี่ยเชียนซานสีหน้าเปลี่ยน การวิเคราะห์ของหลินมั่ว ไม่ผิดแม้แต่น้อย

เขาพบว่า ตัวเองดูถูกหลินมั่วเกินไปแล้ว

หรือจะบอกว่า ตระกูลเซี่ยความสามารถแข็งแกร่ง ดังนั้นเขารู้สึกผยอง และไม่เห็นหลินมั่วอยู่ในสายตา

แต่ทว่า ตอนนี้คิดดูแล้ว คนที่ถูกหนานป้าเทียนเลือกเป็นผู้สืบทอดได้ จะเป็นบุคคลธรรมดาได้ยังไง

เซี่ยเชียนซานกัดฟัน “เช่นนั้นแกรู้ได้ยังไงว่าเราจะมาเมื่อไร”

“หากคืนนี้เราไม่มา หรือมาช้าไปหนึ่งชั่วโมง เช่นนั้นทุกสิ่งทุกอย่างของแกล้วนสูญเปล่า? ”

หลินมั่วยิ้มอ่อน “ผู้นำตระกูลเซี่ย พวกคุณมาเมื่อไร ผลลัพธ์ล้วนเหมือนกัน ! ”