หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1858

เฉินอู่หยวนหัวเราะ “หมอเทวดาหลินเคยพูดแล้ว พวกคุณต้องแอบมาลอบทำร้ายพวกเราแน่นอน”

“นอกจากนี้ เขาบอกแล้วว่า หากพวกคุณเห็นเขากำลังกลั่นยา ต้องแอบเรียนอยู่ข้างๆ อย่างแน่นอน”

“คิดไม่ถึงว่า การเคลื่อนไหวของพวกคุณ ล้วนอยู่ในความคาดหมายของหมอเทวดาหลิน”

“ห้าๆๆ คิดแล้วก็ตลก”

“มองดูหมอเทวดาหลินกลั่นควันลวงกับตาตัวเอง และยังสูดดมเข้าไปอย่างเต็มที่ ทำตัวเองมึนเอง”

“เซี่ยเชียนซาน มีเพียงคนตระกูลเซี่ยของพวกคุณ ที่สามารถทำเรื่องพวกนี้ได้ ห้าๆๆ ... ”

จ้าวเทียนอิงก็หัวเราะ “อ่อใช่ หมอเทวดาหลินเคยบอกไว้ ควันลวงประเภทนี้ สำหรับผู้มากฝีมือกำลังภายใน จะไม่เห็นผลชัดเจน”

“นอกจากว่าสูดดมควันลวงเข้าไปมาก ถึงจะทำให้ผู้มากฝีมือกำลังภายในมึนงงได้”

“ห้าๆๆ เซี่ยเชียนซาน พวกคุณล้มกันหมดแล้ว นี่สูดดมกันไปเท่าไร”

ผู้คนโดยรอบก็หัวเราะเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

เซี่ยเชียนซานสีหน้าดูแย่ถึงขั้นสุด นึกถึงสถานการณ์เมื่อสักครู่ เขาอยากมุดหัวลงดินจริงๆ

เมื่อสักครู่พวกเขานึกว่าเป็นกลิ่นหอมของยาเลือดลม จึงสูดดมควันพิษนั้นอย่างเต็มที่

เมื่อก่อนนึกว่าได้เปรียบแล้ว ตอนนี้ดูท่า น่าขายหน้ามาก

เซี่ยเชียนซานกัดฟัน และถามด้วยความไม่พอใจ “แต่ทว่า ควันพิษนี้ พวกแกก็สูดดมแล้ว ทำไมพวกแกไม่เป็นอะไร”

หลินมั่วพูดอย่างเชื่องช้า “คุณลืมไปแล้วเหรอ”

“เมื่อสักครู่เตาหลอมยาเตาแรก ผมให้พวกเขากินไปแล้วไง”

“นั่นคือ ยาถอนพิษ ! ”

เซี่ยเชียนซานนึกขึ้นได้ หลินมั่วบอกว่าเตาแรกคือยาเสี่ยวกุยหยวน และยังแบ่งเม็ดยาให้คนอื่นกิน

ตอนนั้นเขาไม่คิดอะไร นึกว่าหลินมั่วให้พวกเขาลิ้มลองยาเท่านั้น

ตอนนี้ถึงรู้ว่า แท้จริงแล้วนั่นไม่ใช่ยาเสี่ยวกุยหยวน นั่นคือยาถอนพิษ !

นึกถึงตรงนี้ เซี่ยเชียนซานอยากร้องไห้

แผนการของหลินมั่ว เรียกได้ว่าแยบยลอย่างไร้ที่ติ