หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1866

หลังจากจัดการเรื่องของตระกูลเซี่ยเสร็จ เฉินอู่หยวนและคนอื่นๆ ก็จากไปตามลำดับ

พวกเขาต้องกลับไปทำจัดการความยุ่งเหยิงในตระกูลของตนเอง

อย่างไรก็ตามตอนนี้ตระกูลเซี่ยถอนตัวออกจากหกมณฑลทางใต้แล้ว ดังนั้นคนในตระกูลจะไม่กล้าต่อต้านอีกต่อไป

ในตอนกลางคืน หลินมั่วนั่งอยู่ในวิลล่าสวนหวังเจียงคนเดียว พลางคิดว่าตระกูลเซี่ยจะจัดการกับเขายังไง

เนื่องจากภัยคุกคามจากตระกูลเซี่ย เขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะพาสวี่ปั้นซย่าและคนอื่นๆ กลับมา

สวี่ปั้นซย่าและทุกคนจะปลอดภัยแน่นอนหากอยู่ในเมืองไห่ต่อไป

หากพาพวกเขากลับมาอาจเป็นการเสี่ยงอันตราย

ขณะที่หลินมั่วกำลังขมวดคิ้วครุ่นคิด จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออก

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมองและเห็นหลี่เถียจุ่ยเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

“ผู้เฒ่าหลี่?”

“ช่วงนี้คุณหายไปไหนมา”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตะลึง

ในช่วงสองวันที่ผ่านมาดูเหมือนว่าหลี่เถียจุ่ยจะหายตัวไป

เขายังสงสัยว่าชายชราคนนี้หายไปไหน

หลี่เถียจุ่ยหัวเราะ “ฉันไปทำเรื่องสำคัญมาน่ะสิ”

หลินมั่วประหลาดใจ “เรื่องสำคัญอะไร”

หลี่เถียจุ่ยยิ้มพร้อมกับวางกล่องลึกลับไว้บนโต๊ะข้างหน้าหลินมั่ว “เดี๋ยวนายก็รู้เอง”

หลินมั่วไม่เข้าใจ หลี่เถียจุ่ยพูดจาลับๆ ล่อๆ เขากำลังพยายามทำอะไรกันแน่

“ในกล่องคืออะไรงั้นเหรอ”

หลินมั่วกล่าวอย่างสงสัย

หลี่เถียจุ่ยโบกมือและไม่พูดอะไรต่อ ก่อนจะกลับมองไปทางประตูราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

“คุณกำลังมองอะไร”

หลินมั่วถามอีกครั้ง

“รอใครบางคน” หลี่เถียจุ่ยตอบ

หลินมั่วถามกลับทันที “กำลังรอใครเหรอครับ คุณกำลังรอใครอยู่”

หลี่เถียจุ่ยโบกมือ “ไม่ต้องรีบร้อน เขากำลังจะมาถึงแล้ว”

หลินมั่วมองออกไปข้างนอกด้วยความสับสนและประหลาดใจ

หลินมั่วขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ไม่ชั่วร้ายเกินไปหน่อยเหรอ

ชายคนนั้นมองหลี่เถียจุ่ย ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ มือของเขากำหมัดแน่น

ขณะที่ชายคนนั้นนั่งลง หลินมั่วก็รู้สึกหายใจไม่ออกเพราะความกดดัน

ตอนนี้หลินมั่วรู้สึกราวกับว่าขนทั้งหมดบนร่างกายของเขากำลังตั้งชัน

นั่นเป็นสัญญาณเตือนจากลางสังหรณ์ในใจ!

เขาอดไม่ได้ที่จะมองดูชายคนนั้นอีกครั้งด้วยความตระหนก

ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมฉันถึงรู้สึกกดดันขนาดนี้

หลินมั่วมองหลี่เถียจุ่ยด้วยท่าทีสงสัย ขณะที่หลี่เถียจุ่ยกำลังจะพูด ชายคนนั้นก็ชิงพูดขึ้นก่อน “เลิกพล่ามได้แล้ว เปิดกล่องเลย”

หลี่เถียจุ่ยยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “เจ้าเสี่ยวหลิน เริ่มเลย”

“เริ่มอะไร” หลินมั่วถามอย่างสับสน

หลี่เถียจุ่ยเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “กล่องไม้ใบนี้ไง เดี๋ยวนายเปิดก็รู้เองแหละ”

ใบหน้าของหลินมั่วเต็มไปด้วยความสงสัย “ข้างในมีอะไรงั้นเหรอ”

หลี่เถียจุ่ยไม่ตอบ เขาดันกล่องไม้ไปด้านหน้าหลินมั่ว

หลินมั่วไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเปิดมัน ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เขาเห็นด้านในคือหัวกะโหลกเน่าๆ ชิ้นหนึ่ง!