หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1876

ถนนด้านล่างของสวนวั่งเจียงมีโค้งแคบๆ อยู่โค้งหนึ่งซึ่งปราศจากผู้คนในตอนนี้

รถของเซี่ยเชียนซานจอดไว้ที่มุมโค้งแห่งนี้

เขาวิ่งมายังรถของตัวเองแต่กลับพบว่าไม่มีใครอยู่ด้านในเลย

เขาเริ่มสงสัยหนักขึ้น

เมื่อครู่เขากับเซี่ยซิงปังนัดกันไว้แล้วว่าจะมาเจอกันที่นี่และออกไปพร้อมกัน

ในเมื่อเซี่ยซิงปังนำตัวหลินมั่วออกมาก่อน เขาก็ควรจะมาถึงที่นี่ก่อนไม่ใช่เหรอ

แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงา นี่มันเรื่องอะไรกัน

เซี่ยซิงปังล่ะ เขาพาตัวหลินมั่วออกมาแต่ไม่ได้มาที่นี่งั้นเหรอ

ไม่ใช่นัดกันไว้แล้วเหรอ แล้วเขาจะไปไหนล่ะ

เซี่ยเชียนซานหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะโทรไปหาเซี่ยซิงปังด้วยความสงสัย

แต่ผ่านไปหลายนาทีก็ยังไม่มีคนรับ

เซี่ยเชียนซานรู้สึกร้อนใจขึ้นมา ทำไมเซี่ยซิงปังไม่รับโทรศัพท์ล่ะ เกิดเรื่องอะไรกับเขางั้นเหรอ

แต่ดูจากฝีมือของเซี่ยซิงปังแล้ว ต่อให้เจอเรื่องอะไรก็คงไม่ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกจริงไหม แล้วตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ในขณะที่เซี่ยเชียนซานกำลังร้อนใจอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีพลุดอกหนึ่งโผล่ขึ้นมากลางอากาศจากที่ไกลๆ

พลุลอยขึ้นมากลางอากาศอีกครั้ง ก่อนจะกลายเป็นสัญลักษณ์อะไรบางอย่าง

เมื่อเห็นสัญลักษณ์นั้น เซี่ยเชียนซานก็หน้าซีดลงทันที

นี่มันสัญญาณขอความช่วยเหลือจากตระกูลเซี่ย!

พลุแบบนี้มีเพียงสมาชิกของตระกูลเซี่ยเท่านั้นที่จะสามารถครอบครองมันได้

เมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นหรือไม่สามารถติดต่อให้ใครมาช่วยได้ พลุดอกนี้จะเป็นตัวช่วยสุดท้ายของเหล่าสมาชิกตระกูลเซี่ย

เมื่อส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือแล้ว สมาชิกตระกูลเซี่ยที่อยู่ใกล้ๆ จะต้องรีบไปช่วยพวกเขาทันที

นี่แสดงว่าสมาชิกตระกูลเซี่ยกำลังตกอยู่ในอันตรายงั้นเหรอ

หรือที่เซี่ยซิงปังไม่รับโทรศัพท์เป็นเพราะเขากำลังไปช่วยเหลือคนอื่นอยู่?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เซี่ยเชียนซานก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลจริงๆ

จะต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นทำไมเซี่ยซิงปังถึงไม่รับโทรศัพท์ของเขาล่ะ

เซี่ยเชียนซานไม่สงสัยอะไรมากก่อนจะรีบขับรถออกไปยังจุดที่แสดงสัญญาณขอความช่วยเหลือเมื่อครู่ทันที