หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1890

พืชนี้มีใบเพียงสามใบเท่านั้น ยอดบนสุดมีดอกไม้สีเหลืองเล็กๆ มีกลีบสามกลีบ

ตรงกลางของกลีบดอกไม้มีผลสีแดงเหมือนไข่มุก

เมื่อท่านอาจารย์กู่มองเห็นผลสีแดงนี้ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสุข

เขาเอาพืชนี้ออกจากกระดาษน้ำมันอย่างระมัดระวัง แล้วฝังรากลงบนท้องของเซี่ยซิงปัง

บนท้องของเซี่ยซิงปังถูกท่านอาจารย์กู่โรยผงสีต่างๆ มากมายลงไป

เมื่อผงพวกนี้อยู่รวมกัน มันก็ดูเหมือนเป็นชั้นดิน

รากของพืชชนิดนี้ฝังอยู่ในนั้น รากเหมือนยังมีชีวิตอยู่ มันแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เกือบจะครอบครองส่วนท้องทั้งหมดของเซี่ยซิงปัง

ทุกอย่างพร้อม ท่านอาจารย์กู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ หยิบกริชออกมาแล้วค่อยๆ กรีดท้องของเซี่ยซิงปัง

คราวนี้เหมือนกับแทงรังแตน ในท้องของเซี่ยซิงปังมีหนอนสีดำกลุ่มหนึ่งวิ่งพุ่งออกมา

หนอนพวกนี้ดูเหมือนกับหนอนผัก แต่ตัวของพวกมันเป็นสีดำ

ยิ่งไปกว่านั้นหนอนแต่ละตัวก็ดูอ้วนกลม ราวกับว่าร่างกายของพวกมันกำลังจะระเบิด

ท่านอาจารย์กู่รอคอยมาตั้งนานแล้ว หลังจากหนอนพวกนี้คลานออกมา เขาก็เปิดขวดกระเบื้องเคลือบในมือทันที

ในขวดกระเบื้องเคลือบมีของเหลวบางอย่าง เขาสาดของเหลวนี้ลงไป

ทันทีที่หนอนพวกนั้นสัมผัสกับของเหลวก็พากันส่งเสียงร้องออกมา ราวกับว่าพวกมันถูกทอดในหม้อน้ำมัน

หนอนที่สัมผัสกับของเหลวนี้เริ่มเน่าเปื่อยและละลายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลายเป็นเลือด หลอมเข้ากับผงหลากสีบนท้องของเซี่ยซิงปัง

ผงหลากสีจากที่แห้งๆ ก็ได้กลายเป็นเหมือนดินโคลน เมื่อผสมเข้ากับเลือด

และรากของพืชเริ่มดูดผงหลากสีที่ผสมกับเลือดอย่างต่อเนื่อง พืชกำลังเติบโตอย่างต่อเนื่อง กิ่งก้านใบดอกไม้ และผลบนยอดสุดก็ค่อยๆ เติบโตไปด้วย

ท่านอาจารย์กู่มองทั้งหมดนี้อย่างตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกาย

ในท้องของเซี่ยซิงปังมีหนอนชนิดนี้คลานออกมาอย่างต่อเนื่อง

แต่ตอนนี้พืชต้นนั้นกลับเติบโตขึ้นมาก

สูงประมาณสองเมตร ปลิวไสวไปตามลม

ตอนนี้ผลไม้ด้านบนนั้นมีขนาดเกือบเท่ากับไข่ไก่แล้ว แสงสีแดงส่องแสงท่ามกลางความมืด มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา

ท่านอาจารย์กู่รู้สึกตื่นเต้น พูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า "ทำได้แล้ว ทำได้แล้ว ในที่สุดก็กลายเป็นแล้ว"

"ฮ่าฮ่า เซี่ยซิงปัง ฉันจะไม่ปล่อยให้แกตายฟรีหรอกนะ"

"ฉันช่วยคุณสืบทอดมรดกกำลังภายในของแก ต่อไปฉันจะฆ่าหลินมั่วด้วยมือของฉันเองเพื่อช่วยคุณแก้แค้น"

"เป็นไงถือว่าการตายของแกมีประโยชน์ใช่ไหม ฮ่าฮ่า..."

ท่านอาจารย์กู่พูดไปด้วยกระโดดโลดเต้นไปด้วย เขาพร้อมที่จะเข้าไปเก็บผลไม้นั้นแล้ว

แต่ว่าในเวลานี้จู่ๆ ก็มีคนกระโดดออกมาจากด้านข้าง แล้วคว้าผลไม้นั้นไปตรงๆ