หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1923

มือข้างนี้แทบจะเปื่อยเน่าเพราะถูกทำร้ายจนหน้าตายับเยิน ช่างน่ากลัวมาก

หลินมั่วจ้องมองมือข้างนี้อยู่ครู่หนึ่ง คิ้วก็ค่อยๆ ขมวดขึ้น

จังหวะนั้นก็มีเสียงดังสนั่นมาจากในบ้าน

หลินมั่ววิ่งไปดูและพบว่าหน้าต่างด้านหลังถูกทุบ ส่วนจ้าวเทียนหยวนก็กําลังวิ่งโซซัดโซเซหนีไปไกล

ภายในบ้านพบท่านอาจารย์กู่นอนอยู่บนพื้นเลือดท่วมตัว ผิวหนังเปื่อยเน่า ที่หน้าอกยังมีมีดปักอยู่ หนึ่งเล่ม ลักษณะคล้ายกับว่าเสียชีวิตแล้ว

หลินมั่วมองไปที่ศพของท่านอาจารย์กู่ และมองไปยังจ้าวเทียนหยวนที่อยู่ไกลๆ แต่ไม่ได้ตามไป

เขายืนรออยู่ในบ้านครู่หนึ่ง เฉินไป๋อวี่ก็รีบพาคนมาเป็นจํานวนมาก

"ควบคุมพื้นที่นี้ โดยเฉพาะบ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวหลังนี้ ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้"

"แล้วก็ส่งคนไปตามจ้าวเทียนหยวนด้วย"

"เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส กําลังของเขาคงเหลือไม่มาก ไม่มีภัยคุกคามใดๆ แล้ว!"

หลินมั่วสั่ง

เฉินไป๋อวี่พยักหน้าทันที "ได้ ฉันจะจัดกําลังคนไป!"

เขาโบกไม้โบกมือ ส่วนคนที่เดินตามเขามาก็กระจายตัวออกไปทันทีและล้อมรอบพื้นที่นี้ไว้

เฉินไป๋อวี่มองศพบนพื้นแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำว่า "พี่หลิน นี่ท่านอาจารย์กู่เหรอ"

"ถูกทำร้ายจนหน้าตายับเยิน มองไม่ออกเลย"

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ก้มหน้าก้มตานั่งยองๆ ลงต่อหน้าศพ

เนื้อหนังมังสาบนใบหน้าของศพเน่าเปื่อยไปกว่าครึ่ง เผยให้เห็นกระดูกข้างใน

หลินมั่วใช้ไม้งัดฟันของเขาออกและพบว่าภายในฟันนั้นยังกัดเนื้อหนังอยู่

และเนื้อหนังชิ้นนี้ค่อนข้างพิเศษ ภายใต้การกัดกร่อนของพิษเช่นนี้ เนื้อหนังชิ้นนี้ไม่ได้เน่าเปื่อยแม้แต่น้อย แปลกมาก

"นี่คืออะไร?"