หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1924

ที่หลินมั่วเห็นก่อนหน้านี้ก็รู้แล้ว ว่าบ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวในพื้นที่นี้ส่วนใหญ่เป็นชาวพื้นเมืองอาศัยอยู่และมีเพียงสามครอบครัวเท่านั้นที่ขายให้กับคนต่างถิ่น

ในจำนวนนี้มีสองครัวเรือน ซึ่งก่อนหน้านี้ถูกหลินมั่วข้ามไป

เพราะปกติเจ้าของบ้านทั้งสองหลังมักจะออกไปรับจ้างต่างถิ่นและไม่ค่อยได้กลับมา

ดังนั้นเขาจึงล็อคเป้าเฉพาะบ้านหลังสุดท้ายเท่านั้น

บังเอิญว่าในบ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวหลังนั้นก็เจอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้

จ้าวเทียนหยวนพาคนไปแอบโจมตี แต่ถูกท่านอาจารย์กู่เสี่ยงชีวิตจนเกือบจะถูกท่านอาจารย์กู่ลากไปฝังด้วยกัน

ครั้งนี้ หลินมั่วได้ดูข้อมูลของผู้อยู่อาศัยทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง

ในที่สุด สายตาของเขาก็จ้องไปที่บ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวทั้งสามครอบครัวนั้นอีกครั้ง

ผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ ล้วนเป็นชาวพื้นเมืองที่นี่ ข้อมูลทั้งหมดจึงไม่มีปัญหาใดๆ

มีเพียงสามครัวเรือนที่เป็นคนต่างถิ่น หลินมั่วยังคงต้องสอบสวนทั้งสามครัวเรือน

บ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวก่อนหน้านี้ก็ไม่ต้องพูดถึง คนข้างในได้เสียชีวิตแล้วจึงไม่สามารถสอบสวนต่อไปได้

หลินมั่วนําข้อมูลของบ้านที่อยู่ครอบครัวเดียวอีกสองหลังออกมาพลิกดูอย่างละเอียดก็ไม่พบอะไรน่าสงสัย

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินมั่วก็โทรหาเฉินไป๋อวี่และขอให้เขาหาข้อมูลล่าสุดของทั้งสองครอบครัวนี้มา

ทางด้านเฉินไป๋อวี่ค่อนข้างสงสัย เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าท่านอาจารย์กู่ก็ตายไปแล้ว ทําไมหลินมั่วยังพัวพันอยู่ที่นี่อีกล่ะ

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อหลินมั่วเป็นคนสั่ง เขาก็จะไม่ถามเหตุผลแล้วจัดคนไปตรวจสอบเรื่องนี้ทันที

ด้วยความสามารถของเฉินไป๋อวี่ ในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ข้อมูลทั้งหมดของทั้งสองครอบครัวนี้ก็ถูกส่งมาให้หลินมั่ว

ในข้อมูลได้แสดงสถานการณ์ล่าสุดของทั้งสองครอบครัวนี้ รวมถึงที่อยู่ทั้งหมดของพวกเขาด้วย

เฉินไป๋อวี่ยืนอยู่ข้างๆ และเห็นหลินมั่วพลิกดูข้อมูลสองฉบับตั้งแต่ต้นจนจบอย่างแปลกใจว่า "พี่หลิน สองครอบครัวนี้มีปัญหาอะไรเหรอ"

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วชี้ไปที่ข้อมูลชิ้นหนึ่ง "ครอบครัวนี้ เมื่อสองเดือนก่อน เคยกลับมาครั้งหนึ่งเหรอ"

เฉินไป๋อวี่พยักหน้า "ใช่"

"เราถามเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆ อย่างอ้อมๆ พวกเขาบอกว่าเหมือนเป็นนายหญิงของครอบครัวนี้ พ่อของเธอเป็นอัมพาตและถูกเธอรับมา"

เฉินไป๋อวี่ตกใจจนมือทั้งสองข้างสั่น จนเกือบจะขับรถลงไปในคูน้ำ

เขารีบกอดพวงมาลัยและมองหลินมั่วอย่างตกใจ "พี่หลิน นาย... นายอย่าล้อเล่นนะ"

"คนๆ นั้นไม่ใช่ท่านอาจารย์กู่?"

"มันเป็นไปได้ยังไง"

"ในปากเขามีกู่อมตะไม่ใช่เหรอ"

"อีกอย่าง นอกจากกู่อมตะแล้ว ใครจะทําสงครามใหญ่ขนาดนี้ได้ล่ะ"

หลินมั่วส่ายหัว "เมื่อกี้ตอนอยู่ที่นั่น มีคนพลุกพล่าน ฉันเลยไม่ได้บอกนาย

"แต่คนๆ นั้น ไม่ใช่ท่านอาจารย์กู่อย่างแน่นอน!"

เฉินไป๋อวี่ทําหน้างง ขับรถไปพลางคิดไปว่า "พี่หลิน นายแน่ใจได้ยังไง"

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้พวกเขาได้มาถึงข้างนอกบ้านพักคนชราแล้ว