หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1925

ระหว่างทางเมื่อกี้ ลูกน้องของเฉินไป๋อวี่ได้ส่งข้อมูลของบ้านพักคนชรามาแล้ว

หลินมั่วได้อ่านข้อมูลของบ้านพักคนชราแห่งนี้

นี่เป็นบ้านพักคนชราที่ค่อนข้างเล็ก ข้างในมีผู้สูงอายุหลายสิบคนอาศัยอยู่

ที่นี่อยู่ห่างไกล ปกติไม่ค่อยมีคนมาที่นี่แต่เป็นบ้านพักคนชราที่ค่อนข้างดี

พอห่างจากบ้านพักคนชราอีกหนึ่งเมตร หลินมั่วก็ให้เฉินไป๋อวี่จอดรถ

"อย่าไปข้างหน้าเลย ตอนกลางคืน ถ้าไฟรถอยู่ใกล้ๆ จะทําให้คนข้างในตกใจได้ง่าย"

"ฉันจะไปตรวจสอบสถานการณ์ก่อน"

"ภายในสิบนาที ถ้าฉันไม่ส่งข้อความถึงนาย นายก็ติดต่อจ้าวเทียนอิงทันที ให้พวกเขามาช่วยฉัน!"

หลินมั่วพูดเสียงต่ำ

เฉินไป๋อวี่มองไปที่บ้านพักคนชราหลังนั้นแล้วพูดเสียงต่ำว่า "พี่หลิน นายสงสัยว่าท่านอาจารย์กู่จะซ่อนอยู่ในนี้เหรอ"

"ไม่งั้นฉันจะโทรหาหัวหน้าของตระกูลจ้าวเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขารีบมาช่วยนายนะ"

"ไอ้ท่านอาจารย์กู่เจ้าเล่ห์คนนี้ ความแข็งแกร่งมันก็แข็งแกร่งมาก นายเข้าไปคนเดียว ถ้าถูกเจอเข้าก็ยากที่จะรับมือนะ!" หลินมั่วโบกมือ "ท่านอาจารย์กู่เจ้าเล่ห์คนนี้ ทํางานอย่างระมัดระวังเสมอ"

"ถ้าเขาตัดสินใจที่จะซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ งั้นเขาก็ต้องเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแน่นอน"

"บางที ตอนนี้คนของเขากําลังจ้องมองตระกูลใหญ่ในมณฑลซูอยู่แล้ว"

"ตราบใดที่ตระกูลใหญ่มีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ฝ่ายเขาก็จะแอบหนีทันที แบบนั้นกลับเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นได้ง่าย"

เฉินไป๋อวี่เกาหัว "แต่ฉันได้พาทีมใหญ่ไปยังพื้นที่ครอบครัวเดียวนั้นแล้ว"

"ถ้าเขาจัดกําลังคนอยู่ข้างนอกจริงๆ งั้นเขาต้องได้รับข่าวแน่ๆ"

หลินมั่วส่ายหัว "นั่นมันไม่เหมือนกัน"

"เขาอยู่ในบ้านครอบครัวเดียวหลังนั้น เก็บตัวแทนเอาไว้เพื่อตบตาผู้คน"

"แม้ว่านายจะพาคนมามากมาย แต่ความสนใจของเราอยู่ที่ครอบครัวเดียวหลังนั้น เขาจะรู้สึกว่าตัวแทนนั้นหลอกเราได้"

แม้จะสงสัย แต่หลินมั่วก็ยังเข้าไปในบ้านพักคนชรา

ตอนนี้เป็นช่วงเช้าตรู่ คนในบ้านพักคนชราต่างนอนหลับสนิท

สถานที่ที่ทรุดโทรมแบบนี้ ไม่มีความปลอดภัยอะไร

หลินมั่วเดินอย่างเงียบๆ ในบ้านพักคนชรา และในไม่ช้าก็มาถึงหมายเลขห้องที่เฉินไป๋อวี่หามาให้

ในห้องนี้มีพ่อของนายหญิงครอบครัวเดียวอาศัยอยู่

ตามข้อมูล พ่อของเธอเป็นอัมพาตจึงถูกส่งมาที่นี่

หลินมั่วยืนอยู่ที่ประตูแล้วเงี่ยหูฟังก่อน ในห้องมีเสียงกรนเล็กน้อย เห็นว่าคนข้างในกําลังนอนหลับอยู่

สถานการณ์นี้เหมือนกับคนแก่ทั่วไปที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างใน

หลินมั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง จนในที่สุดก็ผลักประตูและเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ