หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1951

หญิงสาวนึกถึงสถานการณ์ของอาจารย์กู่ขึ้นมา ความแข็งแกร่งของเขานั้นถือว่าธรรมดามาก

อย่างไรก็ตาม คนคนหนึ่ง สามารถควบคุมดูแลเหมียวเจียงทะเลภูเขานับแสนยอดได้ สิ่งนี้ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะทำได้เลย

เมื่อเห็นเซวียอู่เยี่ยกำลังสวมเสื้อคลุม หญิงสาวก็ถามขึ้นทันที “ท่านอู่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอไปเปลี่ยนสมุนไพรก่อนนะคะ”

เซวียอู่เยี่ยยิ้มพร้อมกับโบกมือ “ไปเถอะ”

หญิงสาวรีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว และตรงไปที่ห้องใต้ดินทันที

ในห้องใต้ดิน อาจารย์กู่ยังคงนอนอยู่บนเตียง สภาพของเขาตอนนี้ ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนด้วยซ้ำ

ทันทีที่หญิงสาวเห็นอาจารย์กู่ เธอก็โกรธจัด จากนั้นก็เดินตรงไปคว้าคอของอาจารย์กู่ แล้วยกตัวของเขาขึ้นมา

“ไอ้เฒ่า แกกล้าหลอกใช้ฉัน!”

หญิงสาวพูดด้วยความโกรธ

อาจารย์กู่ไม่แปลกใจแต่กลับยิ้ม "เธอรู้หมดแล้วหรือ”

หญิงสาวพูดอย่างโกรธเกรี้ยว "ไร้สาระ แกคิดว่าฉันโง่หรือไง!"

“ไอ้เฒ่า แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

“แกมาหลอกใช้ฉันแบบนี้ ฉันฆ่าแกให้ตายได้เลยนะ!”

อาจารย์กู่ยิ้มอีกครั้ง “ฆ่าฉันหรือ เธอทำไม่ได้หรอก”

“เซวียอู่เยี่ยจะยอมหรือ”

หญิงสาวจ้องมอง "แกคิดว่าแกสนิทกับท่านอู่มากหรือไง"

“แกคิดว่าท่านอู่จะสนใจว่าแกจะอยู่หรือตายด้วยหรือ”

อาจารย์กู่พูดพลางยิ้ม “เธอมาหาฉันถึงที่นี่ ถ้าอย่างนั้นเซวียอู่เยี่ยก็คงกำลังตามมา”

“เกรงว่าเซวียอู่เยี่ยจะไม่ยอมให้เธอฆ่าฉันหรอกนะ!”

หญิงสาวตกใจมาก “แก...แกรู้ได้ยังไงว่าท่านอู่จะมาที่นี่”

อาจารย์กู่ยิ้มและไม่พูดอะไร

ในขณะนี้ เสียงของเซวียอู่เยี่ยก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง "เธอไปหาสมุนไพรก่อนเถอะไป"

หญิงสาวหันศีรษะ และเห็นเซวียอู่เยี่ยเดินเข้ามาจากประตูพอดี

เธอรู้สึกแปลกใจมาก

"จากเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียว หากต้องการให้ฉันไว้ชีวิตนาย เกรงว่าอาจจะยังไม่เพียงพอนะ!"

อาจารย์กู่พูดอย่างรวดเร็ว "ความฉลาดเล็กๆ น้อยๆ ของผม ต่อหน้าท่านอู่แล้ว มันไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเอ่ยถึงเลย"

“ท่านอู่มีสติปัญญาล้ำเลิศเกินใคร ไม่จำเป็นต้องอาศัยเล่ห์เหลี่ยมกระจอกๆ ของผมอยู่แล้วครับ”

“แต่ทว่า ท่านอู่ถึงขนาดช่วยผมกลับมา นั่นก็แสดงว่า ผมยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง”

“ดังนั้น กระผมจึงได้ริอ่านหาญกล้าเชิญท่านอู่มา เพื่อดูว่ากระผมสามารถทำอะไรเพื่อท่านได้บ้าง!”

เซวียอู่เยี่ยมองอาจารย์กู่อย่างถี่ถ้วน "ตอนนี้มันไม่ใช่ว่าฉันต้องการให้นายทำอะไร แต่นายต้องบอกฉันว่า นายสามารถทำอะไรให้ฉันได้บ้าง!"

“อีกไม่นานฉันจะไปพบเซี่ยซิงกั๋วที่เมืองอวิ๋นอันแล้ว”

“ถ้านายช่วยอะไรฉันไม่ได้ ฉันก็ทำได้เพียงนำศพของนายไปมอบให้แก่ตระกูลเซี่ย เพื่อจัดการปัญหาหลินมั่วแล้วล่ะ!”

สีหน้าของอาจารย์กู่เปลี่ยน แล้วรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านอู่ แม้ว่าผมจะเป็นคนพิการไปแล้ว อย่างไรก็ตาม แต่ไหนแต่ไรความสามารถที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม ก็ไม่ใช่เรื่องศิลปะการต่อสู้!

“ผมคือผู้นำเหมียวเจียง มีความเชี่ยวชาญในการจัดการหนอนกู่พิษ และควบคุมดินแดนเหมียวเจียงทั้งหมด”

“ผมสามารถเลี้ยงหนอนกู่ประหลาดเหมียวเจียงแต่ละชนิดให้ท่านอู่ได้ ท่านอู่ก็รู้ดีว่า หนอนกู่พิษเหมียวเจียงนั้นมีประโยชน์มาก!”