หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1953

สีหน้าของอาจารย์กู่เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เซวียอู่เยี่ยจะเชื่อใจเขาง่ายๆ

หลังจากเงียบไปนาน อาจารย์กู่ก็กัดฟันแล้วพูดว่า "ท่านอู่ หากท่านไม่เชื่อผม ท่านสามารถหาใครก็ได้มาสักคน"

“ผมจะเพาะเลี้ยงกู่อมตะในตัวของเขาคนนั้นก่อน ท่านสามารถเฝ้าดูกระบวนการทั้งหมด แม้แต่สามารถถ่ายบันทึกขั้นตอนต่างๆ ก็ยังได้"

“ถึงตอนนั้น ท่านก็ดูว่าคนคนนี้มีอะไรผิดปกติไหม ก็จะรู้แล้วว่าผมโกหกท่านหรือเปล่า”

เซวียอู่เยี่ยไม่ตอบคำพูดของอาจารย์กู่ เขาจ้องมองที่อาจารย์กู่เป็นเวลานาน และในที่สุดก็พยักหน้าช้าๆ "ข้อเสนอนี้ ลองดูก็ได้"

“ตัวอ่อนกู่อมตะของนายอยู่ที่ไหน”

อาจารย์กู่เปิดเผยสถานที่ที่เขาซ่อนหนอนกู่พิษเอาไว้ทันที

เซวียอู่เยี่ยพยักหน้า หันหลังกลับ แล้วเดินออกจากห้องใต้ดิน

ในเวลานี้ หญิงสาวก็ถือพืชสมุนไพรจำนวนหนึ่งออกมา

เมื่อเห็นยาในมือของหญิงสาว อาจารย์กู่ก็หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "คราวนี้สำเร็จแล้ว!”

หญิงสาวมองอาจารย์กู่ด้วยสายตาไม่แยแส "เพ้อเจ้อให้มันน้อยๆ หน่อย!"

“ฟังฉันให้ดีๆ ต่อไปนี้แกจะอยู่ที่นี่ และอย่าคิดที่จะหลบหนี!”

“หากฉันรู้ว่าแกกำลังทำอะไรลับหลัง ฉันจะทำให้ชีวิตของแกเลวร้ายยิ่งกว่าตายแน่!”

อาจารย์กู่ตอบอย่างรวดเร็ว "ฉันจะกล้าหรือ!"

“ฉันซ่อนตัวอยู่ที่นี่ตอนนี้ ก็ปลอดภัยที่สุดแล้ว”

“ถ้าฉันปรากฏตัวออกไปข้างนอก จะต่างอะไรกับการรนหาที่ตายล่ะ”

หญิงสาวพยักหน้าด้วยสีหน้าพึงพอใจ จากนั้นก็ถือสมุนไพรเดินออกไป

อาจารย์กู่ถอนหายใจยาว เขารู้ว่าคราวนี้เขารอดตายแล้ว

แต่อย่างที่เขาพูด เขาไม่มีความหวังอื่นใดในอนาคตอีก

การเอาตัวให้รอดได้ ก็ถือว่าบุญแล้ว!

เขานั่งอยู่บนเตียง และเงียบอยู่นาน จากนั้นจู่ๆ ก็ยิ้มเยาะขึ้น "เชอะ ไอ้คนสกุลหลิน กลายเป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนกัน คราวนี้ไม่เสียแรงจริงๆ!"

……

กลางดึกเมืองไห่

แม้ว่าเขาจะคุ้นเคยกับโลกภายนอก แต่เขาก็ยังคงรู้สึกกดดันอย่างมากต่อหน้าคุณนายเซวีย

ความกดดันเช่นนี้ มีมากยิ่งกว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับแมงมุมพิษเสียอีก ซึ่งทำให้เขาสับสนอย่างมาก!

ในเมืองไห่ จะยังมีผู้หญิงคนไหน ที่มีพลังออร่ารุนแรงยิ่งกว่าแมงมุมพิษอีกหรือ

ยังไม่ทันที่คุณนายเซวียจะเอ่ยปากพูดอะไร ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ก็เปิดออก

บุคคลหลายคนเดินออกมา และผู้นำกลุ่มก็คือแมงมุมพิษ

คฤหาสน์แห่งนี้ ก็คือคฤหาสน์ของแมงมุมพิษนั่นเอง

เมื่อเห็นแมงมุมพิษเดินออกมา บอดี้การ์ดเหล่านั้นก็รีบพูดว่า “เจ้านายครับ พวกเราเชิญให้เธอออกไปแล้ว!”

แมงมุมพิษไม่ได้สนใจเขา แต่กลับวิ่งตรงไปที่รถ แล้วกอดคุณนายเซวียอย่างมีความสุข "แม่บุญธรรม ฉันได้ยินมาว่าแม่มา ทำไมแม่ไม่บอกฉันล่วงหน้า ฉันจะได้ไปรับ"

บอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ใกล้เคียงต่างตกตะลึง นี่คือแม่บุญธรรมของแมงมุมพิษหรือ

หลายคนมองหน้ากัน รู้สึกโชคดีที่เมื่อสักครู่นี้ พวกเขาได้พูดกับคุณนายเซวียด้วยความเคารพ

มิฉะนั้น หากสิ่งนี้ทำให้แม่บุญธรรมของแมงมุมพิษโกรธแล้วละก็ ชีวิตของพวกเขาบรรลัยแน่!