หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1967

ทันใดนั้นความคิดก็เปลี่ยนไป จู่ๆหลินมั่วก็คิดวิธีดีๆ ขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง

เขาโทรกลับไปหาแม่ของภรรยา แล้วหลังจากที่อธิบายวิธีการอย่างง่ายๆ

ฟังฮุ่ยก็ผ่อนคลายหัวใจที่เครียด และผ่อนคลายลงได้

เมื่อมองดูสามีภรรยาคู่นั้นอีกครั้ง ในดวงตาก็เต็มไปความรังเกียจ

แน่นอนว่าเพื่อที่จะเปิดเผยกลอุบายของพวกเขา เขาไม่ได้ออกมาโต้แย้งโดยตรง

และกลับทำตามคำแนะนำ มาอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนี้

“สวัสดีค่ะ ตอนนี้สถานการณ์ไม่แน่ชัด มิสู้พวกเราเรียกรถพยาบาลมาก่อนเถอะ”

“ฉันว่าอาการของสามีของคุณก็อันตรายมากเช่นกัน”

รถพยาบาล? เอารถพยาบาลมาทำอะไรฟะ!

รถพยาบาลมาก็แผนแตกดิ!

ยาแคปซูลร็อกซิดาชนิดนี้หลอกคนธรรมดาได้

แต่หมออาวุโสดูปุ๊บก็รู้ปั๊บ

“ไม่ได้ ฉันจะรู้ได้ยังไง ว่าหลังจากส่งผู้ชายของฉันไปที่โรงพยาบาลแล้ว คุณจะไม่หนี”

“ร้านเถื่อนอย่างร้านของพวกคุณ มีเรื่องอะไรทำไม่ได้บ้าง”

“วันนี้ถ้าคุณไม่แก้ไขปัญหาเรื่องนี้! พวกเราสองสามีภรรยาจะขอตายพร้อมกันที่หน้าร้านขายยาของพวกคุณ”

เมื่อเห็นผู้หญิงที่เป็นตัวโกงขนาดนี้ ฟังฮุ่ยก็ได้แต่เพียงถามถามไปว่า

“แต่ว่าถ้าไม่ไปโรงพยาบาล สามีของคุณจะทำยังไง”

“และถ้าหลังจากที่ไปโรงพยาบาลแล้ว ผลตรวจพบว่ามีความผิดปกติเกี่ยวกับยาของพวกเราจริงๆคุณก็วางใจได้ สิ่งที่ควรชดเชยให้ ฉันจะให้คุณไม่ขาดแม้แต่สตางค์แดงเดียว! ต้องติดคุกฉันก็ยอมเช่นกัน”

หลังจากเข้าใจความจริงของเรื่องนี้แล้ว เธอก็พูดจามั่นใจมากขึ้นเป็นอย่างมาก

พฤติกรรมที่กล้าหาญนี้ ทำให้อารมณ์ของฝูงชนรอบๆสงบนิ่งลงไปเยอะมาก

เมื่อมองดูท่าทางที่มั่นใจของฟังฮุ่ยอีกครั้ง มีบางคนก็พบพิรุธด้วยเช่นกัน

แม้ว่าหญิงสาวจะร้องไห้น่าเวทนาถึงขนาดนี้ แต่การไปโรงพยาบาลในยามนี้ไม่ยิ่งสำคัญไปกว่าอย่างอื่นเหรอ

ไม่สมควรพูดว่าการช่วยชีวิตคนสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดเหรอ

ในเวลานี้ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนพื้นและกลิ้งไปมาก็ตระหนักถึงสถานการณ์ที่ไม่สู้ดีเช่นกัน

ตามแผนเดิม ตัวเองแค่ส่งสามีที่แกล้งป่วยมาที่นี่เท่านั้น

จากนั้นก็ร้องไห้โศกายกใหญ่ ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่ผ่านไปมา

จากนั้นก็ถือโอกาสปลุกปั่นยั่วยุอารมณ์ของผู้ที่สัญจรไปมา

พอถึงเวลาก็ทุบร้านขายยาสวี่ซื่อให้แหลกก็พอแล้ว