ในขณะที่กำลังมองดูพระอาทิตย์ที่กำลังลอยขึ้นอย่างช้า ๆ อยู่นั่น
สีหน้าของเซี่ยเชียนซานในเวลานี้สามารถพูดได้เลยว่าดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก หลังจากผ่านการลองหยั่งเชิงเมื่อก่อนหน้านี้มา สามารถสรุปได้เลยว่าหลินมั่วได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว
ในโลกของสายบู๊นั้น คนไร้ประโยชน์คนหนึ่งสามารถถูกคนอื่นสังหารทิ้งได้เลยแต่ว่ามีเรื่องที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งนั่นก็คือ เซวียอู่เยี่ยกำลังปกป้องเขาอยู่ อีกทั้งยังมีหนังสือค้ำประกันเมื่อก่อนหน้านี้อีก
ไม่เช่นนั้นการจะทรมานจนถึงตาย เป็นเรื่องที่ทำได้สมดั่งใจหมาย
เมื่อประตูถูกเปิดออก สมาชิกของตระกูลเซี่ยก็เดินกันเข้ามา
“เรื่องที่ท่านหัวหน้าตระกูลได้สั่งการไว้ ได้จัดการมอบหมายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้รอเพียงแค่ให้ข่าวลือนั่นแพร่กระจายจนเหม็นฉาวไปทั่ว”
เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และรอยยิ้มบนใบหน้าของเซี่ยเชียนซานก็ดูสะใจมากขึ้นไปอีก
“เยี่ยม! ฮ่า ๆ ๆ หลังจากนี้อีกไม่นาน ยาสูตรใหม่ก็จะเป็นของพวกเราตระกูลเซี่ยแล้วและด้วยยาวิเศษอันนี้จะนำพาตระกูลเซี่ยของฉันให้เป็นที่หนึ่งในบรรดาสิบตระกูลหลักของหวาซย่าอย่างแน่นอน!”
...........
ข่าวเรื่องที่หลินมั่วป่วยนอนติดเตียงได้แพร่กระจายไปสู่วงกว้างมากขึ้นเรื่อย ๆ และข่าวลือในสองมณฑลของเมืองกวางซู ก็ยิ่งแพร่กระจายจนกลายเป็นเรื่องไร้สาระมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ได้ยินหรือยัง? เรื่องของท่านผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง
ได้ยินมาว่าเม็ดยาตัวใหม่ที่ตระกูลเฉียนทุ่มเทพัฒนามานานหลายปีถูกเขายึดไปครอบครองเสียแล้ว”
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”
“ยังจะเป็นเรื่องหลอกลวงได้อีกเหรอ เพื่อนของหลานชายคนรองของลุงฉันทำงานเป็นนักวิจัยให้กับตระกูลเฉียนในมณฑลซูเรื่องนี้ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน”
ตอนแรกหลินมั่วทำเพียงเพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริงและในขณะเดียวกันก็ต้องการปิดปังเรื่องที่เคยดวลทักษะทางการแพทย์กับเฉียนหย่งอันเอาไว้ด้วย ดังนั้นคนภายนอกจึงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วยาเม็ดสูตรใหม่ของหลินมั่วได้ผลลัพธ์ที่ดีมากกว่า
ทุกคนรู้กันเพียงแค่ว่า ตระกูลเฉียนเคยจัดงานแถลงข่าวขึ้นเท่านั้น ต่อมายาเม็ดสูตรใหม่ก็มาอยู่ภายใต้ชื่อของผู้สูงศักดิ์มณฑลก่วง ตอนนี้พอถูกคนพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องอะไรที่ปิดบังเอาไว้จริง ๆ นั่นแหละ
“คิดไม่ถึงเลยว่าผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วงผู้นี้จะมีเรื่องสกปรกแบบนี้อยู่เบื้องหลังของเขาด้วย”
“ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้คุณเองก็ได้ยินมาแล้วใช้หรือไม่ว่า ช่วงนี้ผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วงนอนป่วยติดเตียงพักฟื้นอยู่ที่บ้าน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...