หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1994

ท้องฟ้าเดือนกรกฎาคมเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

ก่อนออกไปท้องฟ้ายังแจ่มใส

กระทั่งหลินมั่วมาถึงบ้านของอู่เยี่ย

เมฆดำทะมึนปกคลุมท้องฟ้า อากาศที่อึมครืมทำให้รู้สึกหงุดหงิดเป็นพิเศษ

นั่งในห้องนั่งเล่นรอคอยเงียบๆ

ที่จริงแล้ว วิธีดีที่สุดที่จะแก้ไขวิกฤติปัจจุบันในมณฑลก่วงและมณฑลซู ก็คือการรอให้เขาเข้าร่วมการแข่งขันยอดหมอเทวดาหวาซย่า

หลังจากเขาคว้าแชมป์กลายเป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งแห่งหวาซย่า

ตอนนั้น ขอแค่เขาพูดคำเดียว ยาแลกอายุก็ไม่มีทางไปต่อได้

ความคิดนั้นดี แต่ความจริงกลับโหดร้ายมาก

ยังอีกเกือบหนึ่งสัปดาห์กว่าจะถึงการแข่งขันยอดหมอเทวดา เมื่อถึงเวลานั้น ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว

แต่ตอนนี้เหลือเพียงวิธีเดียวเท่านั้น

หากหลินมั่วมีทางเลือกอื่น จะไม่มีทางเลือกมาพบกับเสวียอู่เยี่ยแน่นอน

เหตุผลหลักคือผู้ชายคนนี้รอบคอบเกินไป และดูเหมือนว่าจะวางแผนทุกการเคลื่อนไหว

การมาครั้งนี้เขาต้องเสี่ยงชีวิต

วิกฤตในทั้งสองมณฑลมีแต่พึ่งพาเซวียอู่เยี่ยถึงจะแก้ไขได้

ขณะที่หลินมั่วกำลังครุ่นคิด ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากห้องด้านหลัง

ไม่เห็นตัวแต่ได้ยินเสียงพร้อมเพรียง หลินมั่วจึงขยับตัว

เมื่อหลินมั่วยกมือขึ้นเพื่อป้องกันตามสัญชาตญาณ แขนของเขาก็ถูกคว้าไว้แล้ว

ปราณแท้พุ่งเข้าสู่ร่างกายของหลินมั่ว เซวียอู่เยี่ยก็หน้าเปลี่ยนสี

“เส้นลมปราณตันเถียนของคุณซ่อมแซมแล้วหรือ”

เขาปล่อยมือ สายตาเหลือเชื่อมองคนหนุ่มตรงหน้าที่เขาค่อนข้างหวั่นกลัว

“อืม โชคดีที่ได้รับคำแนะนำจากยอดฝีมือ

ตอนนี้แข็งแรงดีแล้วครับ"

แม้ว่ามันจะเหลือเชื่อ แต่ความจริงก็เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาแล้ว

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย!”

เซวียอู่เยี่ยถอนหายใจ นั่งลงตรงข้ามหลินมั่ว

ขณะเดียวกัน แววตามักจะจ้องมองหลินมั่วโดยไม่ได้ตั้งใจ

และมองดูกระบี่ยาวในมือของเขาหลายครั้ง

เวลาไม่คอยท่า หลินมั่วไม่มีเวลาล้อเล่นกับเขา