หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1995

เมื่อคิดเชื่อมโยงกับผลประโยชน์มหาศาลจากยานิรมิต

น้ำเสียงของเซวียอู่เยี่ยดีขึ้น

“นายรู้ไหมว่าตอนนี้ชาวบ้านหลายล้านคนใช้ยาแลกอายุแล้ว

แถมผลที่ได้ก็น่าทึ่งมาก ถ้าฉันออกไปห้าม นายคิดว่าพวกเขาจะยอมไหม

อย่าเห็นว่าฉันเป็นผู้นำหกมณฑลภาคใต้ ดูภายนอกยิ่งใหญ่

อันที่จริงมีข้อจำกัดมากมาย"

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความคิดอาฆาตแค้นในใจของเขาก็จางหายไปบ้าง

ตอนนี้หลินมั่วมียานิรมิต เขายังมีลมหายใจจะทำประโยชน์ได้มาก

ขอแค่ยานิรมิตวางตลาด มันจะนำรายได้หลั่งไหลมาสู่แดนใต้

การพัฒนาของหกมณฑลภาคใต้ดีเท่าไร อำนาจของตัวเขาเซวียอู่เยี่ยก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

หลินมั่วค่อยถอนหายใจโล่งอก

แต่เส้นลมปราณซ่อมแซมได้ส่งผลกระทบต่อเซวียอู่เยี่ยมากเหลือเกิน

แม้ว่ารู้สึกไม่พอใจมาก แต่ในเมื่อเสียเปรียบก็จำต้องยอม

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลินมั่วก็หยิบวิธีช่วยชีวิตที่สำคัญอันดับสองออกมา

“เซวียอู่เยี่ย ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ ไม่ได้นำอะไรติดตัวมาด้วย

ผมมอบยาพักตร์หยกขวดนี้ให้กับคุณนายหลิงละกันครับ"

เมื่อพูดถึงภรรยา ใบหน้าของอู่เยี่ยก็อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นถึงความรักใคร่

หลังจากการสืบข่าว หลินมั่วก็ทราบเรื่องนี้

แม้ว่าในภาคใต้ เซวียอู่เยี่ยมีวิธีการเหนือชั้น แต่ละวิธีการมากมายสารพัด

แต่เพียงเรื่องเดียวคือเขาหลงรักภรรยามาก

เรื่องนี้ให้โอกาสหลินมั่ว

เขาใช้โอกาสนี้อธิบายสรรพคุณของยาพักตร์หยก

“นางสนมกับฮองเฮาใช้ยานี้สมัยราชวงศ์ถังรุ่งเรือง

เดิมทีสูตรลับนี้หายสาบสูญไปแล้ว แต่ผมบังเอิญอ่านเจอในคัมภีร์โบราณ"

หลินมั่วยื่นขวดยาไปให้เซวียอู่เยี่ย

“ยานี้ช่วยบำรุงผิวพรรณ และไม่มีผลข้างเคียง ท่านอู่เยี่ยสบายใจได้

ผมไม่กล้าคุยรายละเอียดสรรพคุณมากเกินไป ได้ใช้แล้วคุณจะค้นพบความมหัศจรรย์เอง"

แน่นอนว่ายาใช้เฉพาะในราชวงศ์ ถ้ามีผลข้างเคียงล่ะก็

เช่นนั้นก็รอให้ฮ่องเต้บั่นคอเถอะ

“เซวียอู่เยี่ย ผมรู้ว่าคุณกังวลว่าผมจะมีอำนาจแข็งแกร่งขึ้นในภายหลัง ทำให้ทั้งหกมณฑลไม่มั่นคง

ผมหลินมั่วขอรับรองกับคุณ

ในแดนใต้ ตราบใดที่ท่านเซวียอู่เยี่ยอยู่ที่นี่ หกมณฑลจะเชื่อฟังคำสั่งของเซวียอู่เยี่ย

ถ้าผิดสัญญา ผมยอมตายใต้ต้นไม้นี้"

เขาพูดพลางลุกขึ้น เดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ ชักกระบี่ออกมาแล้ว

ตัดกิ่งไม้ที่หนาเท่านิ้วหัวแม่มือ

คำพูดของหลินมั่วถึงกับลากตัวเขาเองเข้าไปด้วย

มันคือวิธีสำคัญที่สามที่ใช้รักษาชีวิตของเขา

ด้วยวิธีนี้เท่านั้น เซวียอู่เยี่ยถึงจะวางใจอนุญาตให้เขาก้าวหน้าในแดนใต้

“คำพูดนี้หนักแล้ว ฉันดูแลภาคใต้มาหลายปี

ยังกลัวรุ่นหลังอย่างนายจะคุกคามสถานะของฉันหรือ"

รอยยิ้มเย่อหยิ่ง เซวียอู่เยี่ยมองหลินมั่วเงียบๆ

“หยิ่งยโสโอหัง อวดดี พลังคนหนุ่มสาว

ไม่ใช่พวกเราคนหนุ่มสาวหรือ"