หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2029

"โยมหลิน เณรรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถช่วยอะไรโยมได้

เณรจะมีก็แต่สมุดบันทึกทางการแพทย์ที่พอจะสามารถมอบให้โยมหลินได้

หวังว่ามันจะสามารถช่วยโยมได้สักนิดก็ยังดี"

หา!

นี่มันเรื่องล้อเล่นอะไรกัน

ถึงแม้เขาจะเคยติดตลกเรียกเณรน้อยว่าพระน้อย

แต่ในวันนี้เณรน้อยกลับมอบสมุดบันทึกที่ตัวเองใช้บันทึกความรู้ทางการแพทย์มาตลอดสามปีให้แก่เขา

ดูจากความสามารถทางการแพทย์ของเณรน้อยแล้ว หากสมุดบันทึกได้รับจัดเรียงและแก้ไขในอนาคต ก็คงสามารถใช้เป็นตำรายาที่สืบทอดกันต่อๆ ไปได้

แล้วเขาจะรับไว้ได้ยังไง!

เขารีบเปลี่ยนจากสีหน้าทะเล้นเป็นนิ่งขรึมทันที

"ถ้าเณรยังเห็นผมเป็นเพื่อน ได้โปรดเก็บสมุดเล่มนี้ไปเถอะ

ถ้าเณรอยากช่วยผมจริงๆ ก็ทำให้สมุดเล่มนี้

กลายเป็นตำรายาในอนาคต และมอบมันให้กับผมสักเล่มก็พอ!"

ทั้งสองนิ่งไปสักพัก เณรน้อยเข้าใจที่หลินมั่วอยากจะสื่อ

"โยมหลิน เณรเข้าใจแล้ว!"

พูดจบเณรน้อยเดินฝ่าฝูงชนออกไป

เณรน้อยเดินเข้าไปในห้อง

จากนั้นไม่นานเขาก็หยิบคัมภีร์วัชรปรัชญาปารมิตาสูตรออกมา

ผู้ที่บำเพ็ญตนตามหลักศาสนาจะต้องเป็นผู้มีเมตตา ผู้มีวาสนา และเป็นผู้มีจิตใจสะอาด

หลินมั่วนำยาฟื้นฟูจากแดนไกลมาแบ่งปันให้ผู้อื่น

เพราะอยากให้ทุกคนวิจัยยารักษามะเร็งได้เข้าใจอย่างถ่องแท้มากขึ้นเพื่อที่จะสามารถรักษาคนได้มากกว่าเดิม

นี่คือผู้มีเมตตาที่แท้จริง!

และวาสนาก็นำพาให้พวกเราได้พบกันที่เมืองจิง

และหลินมั่วก็ยังไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน นี่คือผู้ที่มีจิตใจสะอาดโดยแท้!

คนอื่นอาจจะมีของมีค่ามอบให้เขา

แต่ตัวเณรน้อยนั้นมีเพียงสมุดบันทึกที่พอจะมอบให้แก่หลินมั่วเป็นการตอบแทน

เมื่อเห็นท่าทีของเณรน้อยแล้ว หลินมั่วก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะเข้าใจในความหวังดีของเขา

และเขาก็ใช้เวลานั้นพูดแถลงให้ทุกคนเข้าใจ

"ความจริงทุกคนไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้

เรื่องจุดเลือดลมของฉันได้รับการรักษาแล้ว

ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่กลับมาเป็นปกติ