เมื่อซูเปอร์คาร์สีแดงเบอร์กันดีหยุดลง
พนักงานก็ก้าวไปด้านหน้าและเปิดประตูรถทันที
“ยินดีต้อนรับสู่ซิงไห่เวยหลานครับ”
ขณะนั้นเองก็มีคนหนึ่งเดินเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว
กระโปรงพลิ้วไหวสีน้ำเงินช่วยเน้นรูปร่างเพรียวบางของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ภายใต้แสงไฟ ผิวของเธอขาวใสไร้ที่ติราวกับหยก
ใบหน้าอันงดงามและผมสีดำนุ่มสลวย
ทำเอาพนักงานเก็บรถอึ้งไปชั่วขณะ
คนที่มาถึงคือหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลไป๋ ไป๋รั่วหรง
เพื่อการทานอาหารมื้อนี้ เธอตั้งใจแต่งตัวมาเป็นพิเศษ
เมื่อเดินผ่านทางเดินด้านนอกมา เธอก็เห็นการตกแต่งรอบๆ ทันที
แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ
ถึงอย่างไรซิงไห่เวยหลานก็มีชื่อเสียงในด้านบรรยากาศที่สวยงามอยู่แล้ว
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คู่รักหนุ่มสาวจะมาแสดงความรักหรือขอแต่งงานกันที่นี่
สิ่งเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจก็คือ แขกที่มาทานข้าวที่นี่เหมือนจะน้อยกว่าปกติ
ขณะที่เธอกำลังเดินเข้าไปด้านในนั้น
จู่ๆ ไฟในห้องโถงก็สลัวลง
จากนั้นก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อน
ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนองเหตุการณ์ตรงหน้า
เหล่ยส่าวถิงก็ถือดอกกุหลาบแดง 99ดอกเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ
“หรงหรง ได้ยินมาว่าร่างกายของคุณดีขึ้นบ้างแล้ว ผมดีใจมาก”
ตอนนี้เธอถึงเพิ่งจะเข้าใจ
ที่แท้การตกแต่งด้านนอกนั้นก็เตรียมไว้ให้เธอนั่นเอง
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ เธอก็คงจะตอบรับด้วยความยินดี
แต่ฉากตรงหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
ถึงแม้จะบอกว่าเหล่ยส่าวถิงหน้าตาหล่อเหลา ตระกูลก็ดี
และเขาก็ตามจีบเธอมาพักหนึ่งแล้ว
แต่เขาเป็นคนมองผลประโยชน์มากเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น อาจจะเป็นเพราะปัจจัยบางอย่าง ทำให้เขามีความเย่อหยิ่งในตนเองอยู่เสมอ
นี่ก็เป็นเหตุผลที่ไป๋รั่วหรงปฏิเสธเหล่ยส่าวถิงมาตลอด
“ขอโทษนะคะคุณชายเหล่ย คิดไม่ถึงว่าวันนี้คุณจะจองที่นี่ไว้”
“ฉันจะเปลี่ยนที่เดี๋ยวนี้”
พูดจบเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคนทันที
“หมอเทวดาหลินคะ ฉันถึงที่ซิงไห่เวยหลานแล้วนะคะ แต่ว่าวันนี้ที่นี่เหมือนจะมีคนจองไว้หมดแล้ว”
“ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ พวกเราเปลี่ยนร้านอาหารกันดีไหมคะ”
ตามจีบเธอมานานขนาดนี้ แม้แต่ข้าวสักมื้อก็ไม่ยอมกินด้วย
ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายเชิญชวนคนบ้านนอกจากแดนใต้
ดี!
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเธอสองคนก็อย่าหวังว่าจะได้กินข้าวด้วยกันอีกเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...