หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 204

โจวเจ๋อตกใจจนแทบจะฉี่ราดแล้ว เมื่อกี้นี้เป็นเขาที่จงใจมุ่งเป้าไปที่หลินมั่ว

หากหวงหย่งเฟิงและหนานป้าเทียนซักไซ้ขึ้นมา เขาจะต้องจบเห่แน่ๆ

ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่สองคนขุ่นเคืองพร้อมๆ กัน แม้ตระกูลโจวทั้งตระกูลก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้

เมื่อถึงเวลานั้น เพื่อระงับไฟโกรธของคนสองคนนี้แล้ว ตระกูลจะต้องถอดสถานะผู้สืบทอดของเขาอย่างแน่นอน!

คราวนี้เขานำพาตัวเองไปสู่ความตายจริงๆ!

“หลี่เหิง คำพูดนี้ นายเป็นคนพูดหรือ” หวงหย่งเฟิงถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

หลี่เหิงสั่นเทิ้มไปทั้งตัว เขารีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่...ไม่ใช่ผม...”

หวงหย่งเฟิงตะคอกด้วยความโกรธ “เช่นนั้นใครกัน”

“ถ้าวันนี้ สิบตระกูลใหญ่ไม่ให้คำอธิบายกับผม ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด!”

หนานป้าเทียนพูดด้วยเสียงเย็นชา “เรื่องนี้ สิบตระกูลใหญ่จะต้องให้คำอธิบายที่น่าพอใจ”

“หรือไม่ ต่อจากนี้ งานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี้ ก็ไม่ต้องจัดอีกต่อไปแล้ว!”

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป หนานป้าเทียนสามารถทำให้งานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี้หายไปได้จริงๆ

แขกเหรื่อที่อยู่รอบๆ ค่อยๆ ขยับมายืนอยู่ข้างๆ หนานป้าเทียนแล้ว ต่างคนก็ต่างมามุงดูสมาชิกสิบตระกูลใหญ่

ทุกคนในสิบตระกูลใหญ่ต่างก็สั่นสะท้าน และในที่สุด คนคนหนึ่งก็อดไม่ได้พูดขึ้นว่า “โจว...โจวเจ๋อเป็นคนพูด...”

โจวเจ๋อร้อนใจแล้ว “โหวเจ๋อ ไอ้เวร แกกล้าใส่ร้ายฉัน!” 

หลี่เหิงถลึงตาใส่ “หุบปาก!”

“เดิมก็เป็นนายแหละที่พูด หรือจะต้องเอากล้องวงจรปิดมาดู”

“ชายชาตรีอกสามศอก ในเมื่อทำแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบสิ!”

คนอื่นๆ ต่างพยักหน้าและผลักความผิดนี้ไปลงที่โจวเจ๋อเพียงคนเดียว

โจวเจ๋อโมโหแทบกระอักเลือด แม้ว่าเขาจะเป็นคนพูดก็ตาม แต่ปัญหาคือ ทุกคนต่างก็พูดเช่นกัน แล้วทำไมถึงปล่อยให้เขาต้องรับผิดชอบตามลำพังล่ะ

จะว่าไปแล้ว เรื่องในครั้งนี้ พวกเรามาเพื่อที่จะช่วยหลี่เหิงนะ แต่เวลานี้ตัวเองกลับถูกทรยศเสียล่ะ

ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ โจวเจ๋อจึงพูดด้วยเสียงดังว่า “เทียนเหยีย ประธานหวง ผมยอมรับว่าคำพูดนั้น ผมเป็นคนพูด!”

“แต่เรื่องในคืนนี้ ผมไม่ใช่คนเริ่ม!”

“หลี่เหิงต่างหากล่ะ เขาจงใจเรียกระดมพวกเราให้มาช่วยกันขับไล่หลินมั่วออกจากงานเลี้ยง”

"พวกเรามาเพื่อช่วยหลี่เหิง แค่นั้นเอง!"

หลี่เหิงเองก็รู้สึกร้อนใจแล้ว “โจวเจ๋อ นายใส่ร้ายป้ายสี!”

ซ่งจื่อหลานเดินตามอยู่ด้านหลัง เดิมทีเธอเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนี้

แต่เวลานี้ เธอกลายเป็นคนที่มีสถานะต่ำที่สุดที่นี่

ไม่ว่าจะเป็นคุณยายจ้าว หวงหย่งเฟิง หรือหนานป้าเทียน คนใดคนหนึ่ง สถานะของเธอก็ได้แต่แหงนหน้ามองพวกเขาเท่านั้น

โชคยังดีที่หวงหย่งเฟิงและหนานป้าเทียนไม่ได้อยู่ที่นี่นาน

ทั้งสองนั่งอยู่สักพักแล้วจากไป

และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะเขย่าขวัญคนทั้งงาน

การมาเยือนของคนทั้งคู่คือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ของงานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง

จุดประสงค์ของคนทั้งสองก็เพื่อเสริมบารมีให้หลินมั่ว

พวกเขารู้ชัดถึงปากคอของคนในงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งเหล่านี้ดี และกังวลว่าหลินมั่วจะถูกเอาเปรียบ จึงรีบมาด้วยตัวเอง

หลังจากที่พวกเขาจากไปได้สักพัก สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็เดินออกมาจากสวนดอกไม้ด้านหลัง

“ใช่แล้ว เมื่อกี้คุณได้ขอเบอร์โทรศัพท์ของประธานหวังไว้หรือเปล่า”

“ฟังๆ ดู ลูกชายของเขาก็ไม่เลวเลย เหมาะสมกับปั้นซย่าของเรามาก!”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างมีความสุข