หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2041

เธอวางช้อนในมือลง

หลินมั่วยังคงรู้สึกประทับใจเล็กน้อยต่อการพูดปกป้องของไป๋รั่วหรง

อย่างน้อยทัศนคติการมองโลกของหญิงสาวคนนี้ก็เป็นบวก

“คุณไป๋รั่วหรง ตอนนี้คุณอยู่ในช่วงฟื้นฟูร่างกาย ไม่ควรโกรธง่ายนะครับ”

หลังจากที่หลินมั่วพูดจบ ไป๋รั่วหรงก็สังเกตเห็นท่าทีลืมตัวของตนด้วยเช่นกัน

เธอจึงนั่งลงอย่างสงบ

“ผมคิดว่าคุณสองคนเข้าใจผิดนะครับ”

ความสัมพันธ์ของผมกับคุณไป๋เป็นเพียงหมอกับคนไข้”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาสัมผัสได้ถึงสายตาที่แสดงความผิดหวังเล็กน้อยอยู่ข้างๆ เขา

“และก็เป็นความสัมพันธ์ฉันเพื่อนเช่นกัน”

แววตาเศร้าสร้อยหายไปโดยพลัน

หลินมั่วกล่าวต่อ

“ผมมีครอบครัวแล้ว ดังนั้นสำหรับคุณไป๋

ผมไม่ได้คิดเป็นอื่น

เพราะฉะนั้น พวกคุณไม่จำเป็นต้องตั้งตนเป็นศัตรูกับผมขนาดนั้น”

เมื่อได้รู้ว่า ความจริงหลินมั่วมีครอบครัวแล้ว

ส้อมในมือของไป๋รั่วหรงหยุดกึกอย่างเห็นได้ชัด

ทันใดนั้น เธอก็หลับตาลง ขนตาสั่นพลิ้ว และไม่เอ่ยคำพูดใดๆ

แต่จู่ๆ เหล่ยส่าวถิงก็รู้สึกตื่นเต้น

ไม่คิดว่า หลินมั่วคนนี้ที่อายุก็ไล่เลี่ยกับเขา

กลับมีครอบครัวแล้ว

แน่นอนว่าการมีครอบครัวเป็นเรื่องดี

ไม่ว่าไป๋รั่วหรงจะมีความรู้สึกอื่นใดต่อหลินมั่วหรือไม่

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ความเป็นไปได้นั้นก็หมดลง

คราวนี้โอกาสของเขามาถึงแล้วสินะ

เดิมที การที่สมองของเขาจะคิดเพ้อเจ้อเรื่องนี้ขนาดนี้ ก็มากพออยู่แล้ว

เขายังจะมาสงสัยอีกว่า หลินมั่วอาจจะเกรงกลัวชื่อเสียงอันน่าเกรงขามของเหล่ยส่าวถิงอย่างเขา

จึงยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยการหาข้ออ้างเช่นนี้ขึ้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็มีท่าทางเหมือนกับไก่ตัวผู้ที่ได้รับชัยชนะ

และยืดหน้าอกของตัวเองขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

ประจวบเหมาะในขณะนี้ เนื่องจากความโกรธของไป๋รั่วหรง บวกกับการยอมรับความพ่ายแพ้ของหลินมั่ว

สถานการณ์ตกอยู่ในความเงียบงันจนน่าอึดอัดเล็กน้อย

นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับตนที่จะนำเสนอตัวเองมิใช่หรือ

“เปาะ!”

เมื่อเขาดีดนิ้ว พนักงานเสิร์ฟก็เดินขึ้นมาทันที

เหล่ยส่าวถิงกระซิบสองสามคำที่ข้างหูของเขา

และไม่นานหลังจากที่พนักงานเสิร์ฟจากไป

ท่ามกลางสายตาที่งุนงงของผู้คน เปียโนหลังใหญ่ก็ถูกพนักงานเสิร์ฟเข็นออกมา

มันเคลื่อนมาจนถึงข้างโต๊ะรับประทานอาหารที่พวกเขานั่งอยู่