หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2046

ที่สวนด้านหลังของหุยชุนถัง

หลังจากเก็บของเรียบร้อย

หลินมั่วกำลังจะออกจากหุยชุนถัง วันนี้เป็นวันที่เขาต้องเข้าร่วมการสอบใบประกอบวิชาชีพแพทย์

ที่สวน ชายหนุ่มเสื้อสีเขียวคนหนึ่งยืนเงียบๆ อยู่ในศาลา

ในฐานะแพทย์ที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของหุบเขาไป่เฉ่า คุณสมบัติของชิงจั่งโหลวนั้น จัดว่าโดดเด่นในบรรดาคนกลุ่มนี้

วันที่เพิ่งมาถึงหุยชุนถัง เขาก็ตั้งใจฟังคำชี้แจงของเณรน้อยอย่างอดทน

ใช้เวลาเพียงครึ่งคืนในการทำความเข้าใจสูตรลับและหลักการของยาฟื้นฟูอย่างถ่องแท้

ก่อนรุ่งสาง เขาได้ทำการกลั่นยาฟื้นฟูเพียงลำพัง

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการปรับปรุงยาฟื้นฟูอีกด้วย

แม้ว่าจะยังไม่ประสบผลสำเร็จ แต่การค้นคว้าพัฒนายาใหม่สำหรับรักษามะเร็งกล่องเสียง ก็ถือว่ามีทิศทางที่ชัดเจน

แล้ว

หลังจากนั้น เขาก็ปลดปล่อยตัวเองตามสบาย

คนอื่นๆ กำลังศึกษาศาสตร์เกี่ยวกับการรักษาโรค อนุมานเรื่องยาอายุวัฒนะ และเตรียมตัวสำหรับการแข่งขัน

เฮ้อ แต่เขาไม่เลยสักนิด!

เขาที่ฝึกฝนการแพทย์และศิลปะการต่อสู้ควบคู่กัน ไม่ได้แตะต้องอะไรที่เกี่ยวข้องกับวิชาการแพทย์เลย

นอกจากจะแข่งขันศิลปะการต่อสู้กับเณรน้อย วันๆ ก็มีแค่นี้

เมื่อได้รู้ว่า อู๋เสวียนมีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้อย่างมาก

เขาก็เปลี่ยนเป้าหมายของเขา

หลังจากได้รับความยินยอมจากหลินมั่ว เขาก็มักจะคลุกคลีกับอู๋เสวียนเพื่อประลองฝีมือการต่อสู้

สิ่งที่ต้องยอมรับก็คือ แม้ว่าชิงจั่งโหลวจะมีระดับความรู้ซึ้งในทักษะการต่อสู้ที่ไม่สูงนัก

แต่ความทนทานของเขานั้นสุดยอดมาก

ทุกครั้งที่ถูกอู๋เสวียนซัดจนน่วมเหมือนสุนัขตาย จนถูกลากกลับมา

วันรุ่งขึ้น ก็กลับมาแข็งแรงมีชีวิตชีวาได้เหมือนเดิม

เมื่อเห็นหลินมั่วที่กำลังออก ชิงจั่งโหลวก็รีบเอ่ยขึ้น

“คุณหลิน ผมจะบอกคุณว่า พันธมิตรทางการแพทย์ได้ส่งใบรับรองมาแล้ว

คุณก็แค่รับไป ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากด้วยล่ะ”

หลินมั่วโบกมือและอธิบายสั้นๆ

“ถ้าทำแบบนั้น จะมีคนซุบซิบนินทาได้

แม้ว่าจะไม่สลักสำคัญอะไร แต่มันก็มีรบกวนจิตใจอยู่บ้าง”

“ใครจะพูดก็พูดไปสิ พวกเราทุกคนก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ

ทันทีที่จดหมายแนะนำของทางสำนักออกมา พวกเขาก็จะมอบใบประกอบวิชาชีพแพทย์ด้วยความเกรงใจ”

หลินมั่วกลอกตา

และไม่อยากจะสนใจเขา

ไม่ต้องพูดถึงหยิ่นจงอื่นๆ เลย พูดแค่หุบเขาไป่เฉ่าที่คอยสนับสนุนชิงจั่งโหลวก็พอ

เมื่อกล่าวถึงหุบเขาไป่เฉ่า หนึ่งในสามของวัตถุดิบหลักที่ใช้ทำยาอายุวัฒนะของหวาซย่าก็มาจากหุบเขาไป่เฉ่า

ใครที่กล้าเอ่ยคำว่าไม่ ต่อหน้าพวกเขา