หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2066

พอเห็นผู้อาวุโสเหล่าใจจดใจจ่ออยู่ตรงหน้า

หลินมั่วเลยเดินขึ้นไป

“ผู้อาวุโส ถ้าอย่างนั้นผมขออธิบายกับคุณหน่อย”

เรื่องที่ยอดจิตรกรชอบซ่อนชื่อเป็นนิสัย แน่นอนว่าหลินมั่วก็ทราบเช่นกัน

เพียงแต่ภาพนกนางแอ่นสองตัวในสระน้ำฤดูใบไม้ผลิภาพนี้ ซ่อนไว้ลึกเกินไป คนทั่วไปจึงสังเกตเห็นได้ยาก

พูดจบไปไม่นาน

ผู้อาวุโสไป๋ถึงจะยืนตัวตรง

“เฮ้อ พอแก่แล้ว ดวงตาก็ใช้งานไม่ดี”

“พ่อหนุ่มหลิน มาอธิบายสิ”

“ยืนเหม่ออะไรล่ะ จะซื้อของขวัญให้ฉันไม่ใช่เหรอ”

“ทำไมจำฉันไม่ได้เหรอ”

เมื่อถูกผู้อาวุโสไป๋พูดแบบนี้

หลินมั่วก็มีท่าทีตอบสนองทันที คาดไม่ถึงว่าชายชราคนนี้ก็คือผู้ดูแลตระกูลไป๋

มิน่าล่ะถึงมีฝีมือขนาดนี้

“ผู้อาวุโสเหล่าอยู่ตรงหน้า หลินมั่วคนรุ่นหลัง”

“หวังว่าผู้อาวุโสไป๋จะไม่ต่อว่าสำหรับคำพูดล่วงเกิน”

ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเมืองจิง เรียกเขาว่าผู้เฒ่ามันไม่ค่อยเหมาะสมจริงๆ

ทว่าผู้อาวุโสไป๋กลับไม่สนใจเรื่องพิธีแบบเปลือกนอกพวกนี้เท่าไหร่นัก

เขาซึ่งมุ่งความสนใจทั้งหมดไปบนภาพวาด ทำเพียงโบกมือบอกว่าไม่เป็นไร

หลินมั่วถึงเริ่มอธิบายว่า

“ผู้อาวุโสเหล่าโปรดดู”

ขณะพูดก็เอานิ้วชี้ตรงนกนางแอ่นในภาพ

“ดูรอบๆ นกนางแอ่นสองตัวนี้อย่างละเอียด ก็จะพบเส้นเค้าโครงหลายจุดเข้มขึ้นเล็กน้อย”

พอหลินมั่วเตือนแบบนี้

ผู้อาวุโสไป๋ก็ก้มตัวลงไปอีกครั้ง

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้

บนตัวของนกนางแอ่นสองตัวนี้ มีบางลายเส้นแตกต่างกับบริเวณอื่นๆ อย่างชัดเจน

จนกระทั่งผู้อาวุโสเอียงกายไปด้านข้าง เขาก็เข้าใจทันที

สามารถเห็นได้ว่าลายเส้นอันบิดเบี้ยวเส้นนั้นมีเค้าโครงตัวอักษรเอียงออกมาสองตัว

ตัวแรกคือ ‘เหว่ย’ อีกตัวคือ ‘กุ่ย’ เอามารวมกันก็คือตัว ‘เว่ย’

เมื่อพบมันแล้ว ผู้อาวุโสไป๋ก็ดีใจมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า สมแล้วที่เป็นผลงานของปราชญ์แห่งภาพวาดเว่ย”

“ยอดเยี่ยมมาก ยอดเยี่ยมมาก”