คงไม่พูดไม่ได้ว่าหมอเทวดาเฒ่าคนนี้ใช้ยาได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
ยานี้ได้รับพัฒนาจนถึงขีดสุดสำหรับอาการบาดเจ็บภายในของผู้อาวุโสไป๋
เพียงแต่หมอเทวดาชรานั้นอยู่ที่นอกเมืองมานานแล้วจึงไม่สามารถติดตามอาการของผู้อาวุโสไป๋ได้
ดังนั้นเขาจึงละเลยถึงอาการที่เปลี่ยนไป
ซึ่งก็คือสภาพร่างกายของผู้อาวุโสไป๋
ด้วยอายุที่เพิ่มขึ้นทุกวันพลังในรางกายก็เริ่มถดถอย
แต่ยารักษาพลังชีวิตนี้กลับยังมีฤทธิ์ดั้งเดิมอยู่
นี่สิแปลก ยาที่รักษาบาดแผลของเขาเริ่มค่อยๆ ไม่สามารถยับยั้งอาการของโรคของผู้อาวุโสไป๋ได้ซึ่งมีแน้วโน้มที่จะเริ่มสะท้อนกลับ
เมื่อนึกถึงตรงนี้
หลินมั่วก็เก็บยาที่อยู่บนโต๊ะ
จากนั้นในสมองของเขามีวิธีการรักษารวมถึงสมุนไพรนานาชนิดแล่นวาบขึ้นมา
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง
หลินมั่วจึงจะพยักหน้าอย่างจริงจังว่า
“ได้ครับ! แต่มันไม่ใช่ง่ายเลย
อีกทั้งวัตถุดิบในการทำยานั้นส่วนมากเป็นของหายาก”
เหมือนเห็นแสงสว่างในความมืด
ถึงแม้ว่าจะเป็นภาพฝันที่ยากจะเป็นจริง
อีกทั้งต่อให้หลินมั่วจะประมาท
แต่ประโยคนี้อย่างน้อยมันก็ทำให้ผู้อาวุโสไป๋มองเห็นความหวัง
ลุงโซ่วที่อยู่ด้านข้างยิ่งตื่นเต้น
“คุณหลินบอกว่าไม่เป็นไร เรื่องวัตถุดิบยายกให้ผมก็พอ”
เขาพยักหน้าขึ้นลง
หลินมั่วจึงนั่งลงแล้วเขียนรายชื่อสมุนไพรที่จำเป็นในการรักษาผู้อาวุโสไป๋
“สมุนไพรพวกนี้ล้วนเป็นของที่จำเป็น
ในจำนวนนี้มีสมุนไรหายากที่ไม่มีร้านไหนขาย ลุงโซ่วพยายามรวบรวมมานะครับ
ถ้าหากว่าเป็นไปได้ล่ะก็รบกวนเตรียมไว้สองชุดนะครับเผื่อมีอะไรผิดพลาด”
ลุงโซ่วรับกระดาษสามหน้าที่หลินมั่วค่อยๆ เขียนมา
ลุงโซ่วไม่พูดพร่ำแล้วหมุนตัวเดินออกไปจากนี้ที่
หลังจากที่เขาโทรศัพท์แล้วตลาดสมุนไพรก็เดือดในทันที
เฮลิคอปเตอร์และเรื่องบินคอยบินวนเพื่อรอคำสั่ง
ส่วนทางด้านหลินมั่วเองสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจที่น่ากลัวของตระกูลไป๋
ไม่ถึงสี่ชั่วโมงสมุนไพรเกือบสองร้อยชนิดทั้งหมดก็ถูกรวบรวมได้ครบโดยไม่ขาดไปแม้แต่อย่างเดียว
ที่น่ากลัวที่สุดคือสมุนไพรแต่ละชนิดถูกลุงโซ่วจัดเตรียมไว้อย่างละสิบชุด
ซึ่งในนั้นมีสมุนไพรล้ำค่าที่ไม่มีขาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...