หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2074

ช่วงบ่าย ที่ลานบ้าน

มีเพียงผู้อาวุโสไป๋ที่ท่าทางสง่างาม กำลังแสดงซ่านโส่วของตระกูลไป๋

สองหมัดร่ายรำ อากาศรอบตัวก็หมุนวน

ลูกเตะของเขายิ่งงดงาม

ทุกครั้งที่เตะแหวกอากาศไปจะได้ยินเสียง

ส่วนอีกด้านหนึ่ง

หลินมั่วกำลังตั้งใจมองท่าทางของผู้อาวุโสไป๋

“เป็นอย่างไร เห็นชัดหรือยัง”

เมื่อแสดงจบ

ผู้อาวุโสไป๋ก็เดินเข้ามาถามที่ด้านหน้าหลินมั่ว

แม้ว่าร่างกายจะเต็มไปด้วยเหงื่อไคล แต่การได้ทำอะไรอย่างสุดแรงเช่นนี้คือสิ่งที่ผู้อาวุโสไป๋ไม่ได้สัมผัสมานาน

หลินมั่วที่อยู่ตรงข้ามพยักหน้าอย่างจริงจัง

ตอนนี้เขาได้เห็นถึงพละกำลังของผู้อาวุโสไป๋แล้ว

การแสดงเมื่อครู่ หากโดนหมัดหรือเท้าของเขาเข้า ก็คงจะเจ็บไม่น้อย

“ผู้อาวุโสไป๋ ทักษะเยี่ยมเลยนะครับ”

เมื่อได้รับคำชมจากหลินมั่ว

ผู้อาวุโสไป๋ก็ยกยิ้ม

“ต้องชื่นชมสหายหลิน”

“หลังจากรักษาอาการบาดเจ็บภายใน ผมก็มีกำลังวังชาขึ้นมาไม่น้อยเลย”

ผู้อาวุโสไป๋ในตอนนี้ ไม่เพียงแต่รู้สึกสบายร่างกาย พละกำลังเต็มเปี่ยม

แม้แต่ซ่านโส่วที่ไม่ได้แตะเป็นเวลานาน ก็ทำได้อย่างสบาย

“ผู้อาวุโสไป๋ชมกันเกินไปแล้วครับ”

“การต่อสู้ของคุณเป็นความสำเร็จจากการฝึกฝนมาหลายปี”

“เพียงแค่อาการบาดเจ็บภายในทำให้ต้องหยุด”

“ตอนนี้อาการนั้นรักษาดีแล้ว จึงเป็นแบบนี้”

“ผมไม่กล้ารับความดีความชอบหรอกครับ”

“สุดท้ายแล้วก็ไม่ใช่เพราะคุณรักษาอาการบาดเจ็บของผมหรอกเหรอ”

“พอแล้วๆ พวกเราอย่างเกรงใจกันขนาดนี้เลย"

“มาลองดูกันก่อน ผมจะอธิบายซ่านโส่วของตระกูลไป๋ให้คุณฟัง”

ยังไม่จบอีก?

เมื่อวานถูกผู้อาวุโสไป๋บังคับให้ต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บภายใน

หลินมั่วก็ตกใจพอแล้ว

ครั้งนี้ได้ยินผู้อาวุโสไป๋ร้องขออีก เขาอยากจะปฏิเสธ

ที่สำคัญคือหลินมั่วกังวลว่าอาการบาดเจ็บเก่าจะยังไม่หายดีแล้วเกิดบาดเจ็บเพิ่ม

ร่างกายของผู้อาวุโสไป๋อาจจะทนไม่ไหว

“เฮ้อ คนหนุ่มนี่ดีจริงๆ”