หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2092

“เฉียนเอ๋อร์ บังเอิญจังไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่ ครั้งนี้ฉันมาที่เมืองจิงฉุกละหุกไปหน่อยเลยไม่ได้บอกกล่าวเธอล่วงหน้า”

ตอนที่กำลังพูดอยู่ซ่งจื่อหลานกับไป๋เฉียนเอ๋อร์ก็กอดเข้าหากันอย่างมีความสุข ในตอนนั้นนั่นเองไป๋เฉียนเอ๋อร์ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้กะทันหัน

มิน่าล่ะตอนที่เจอกับหลินมั่วเป็นครั้งแรก เธอมักจะรู้สึกว่าเหมือนเคยเห็นคนนี้ที่ไหนมาก่อน ตอนนี้พอมาเจอกับซ่งจื่อหลานเธอจึงนึกขึ้นมาได้ว่าในตอนนั้นเธอเคยได้รับคำเชิญจากเพื่อนสาวอย่างซ่งจื่อหลานให้มาร่วมงานเลี้ยงในมณฑลก่วง ตอนนั้นเธอกับหลินมั่วมีโอกาสได้พบหน้ากันแล้วครั้งหนึ่ง

เพียงแต่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันจึงลืมไปเท่านั้นในตอนนั้นความสัมพันธ์ของซ่งจื่อหลานกับหลินมั่วก็ยังดูคลุมเครืออยู่ คิดไม่ถึงว่าพอหลินมั่วมาอยู่ที่เมืองจิงแล้วเธอก็ตามมาหาอีก

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาสายตาของไป๋เฉียนเอ๋อร์ที่มองไปที่หลินมั่วจึงมีความหมายที่แตกต่างออกไปเล็กน้อย นอกจากนี้เดิมทีเธอคิดว่าจะใช้ให้ไป๋รั่วหรงไปตรวจสอบว่าในมือของหลินมั่วยังมีเมล็ดของเมล็ดบัวอัคคีอยู่อีกหรือไม่

ตอนนี้การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของซ่งจื่อหลานทำให้แผนการนี้ต้องล้มเหลวไม่เป็นท่าเสียแล้ว แต่ด้วยนิสัยของไป๋รั่วหรงแล้วเธอไม่มีทางยอมแพ้ง่าย ๆ ไปแบบนี้อย่างแน่นอนต่อไปยังมีโอกาสอีกมาก

เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ ไป๋เฉียนเอ๋อร์ก็พูดขึ้นมาว่า

“พี่ซ่งถ้างั้นพวกเราว่าง ๆ ค่อยนัดเจอกันอีกทีนะ หรงหรงหลายวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร เจออะไรนิดหน่อยก็ระเบิดอารมณ์แล้ว พวกพี่อย่าได้ใส่ใจเลยนะ ถ้ายังไงฉันขอตัวก่อนนะ บายบาย”

พอพูดจบเธอก็โบกมือลาพวกเขาทั้งสองคน ก่อนจะหันหลังเดินไล่ตามไป๋รั่วหรงไปเพราะถึงอยู่ต่อก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร

เมื่อเห็นสองพี่น้องตระกูลไป๋ที่อยู่ ๆ ก็มา อยู่ ๆ ก็ไป หลินมั่วก็ทำได้เพียงยักไหล่อย่างสงสัย

“นี่พวกหล่อนเป็นอะไร?”

“ไม่เป็นไรหรอก สาว ๆ นะแต่ละเดือนมักมีสักสองสามวันที่จะอารมณ์ค่อนข้างฉุนเฉียว”

ซ่งจื่อหลานแต่งเหตุผลไปเรื่อยเพื่อจบประเด็นเรื่องนี้ไปเพราะผู้ชายทื่อตรงอย่างหลินมั่ว เธอรู้สึกว่ายากที่จะอธิบายให้เข้าใจชัดเจนได้

ช่างสงสัยเสียจริง ๆ ว่าคนหล่อที่ทื่อตรงแบบนี้ทำยังไงถึงสามารถแต่งงานกับเทพธิดาอย่างสวี่ปั้นซย่าได้? และเมื่อซ่งจื่อหลานนึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นตอนที่หลินมั่วถูกจับแต่งงานแบบคลุมถุงชนเป็นลูกเขยที่แต่งเข้า เขาแต่งงานก่อนแล้วค่อยตกหลุมรักกัน เช่นนี้เธอก็พอเข้าใจได้ว่าเพราะอะไร