หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2152

เมื่อปรมาจารย์ทั้งหมดถอยออกไปอย่างเงียบเชียบ

สายตาของนาล่าหมิงจูก็หันมาให้ความสนใจที่ตัวของหนานปิงเอ๋อร์

มีความสุขปรากฏอยู่ในดวงตาที่สดใสทั้งคู่ของเธอ

“เจ้าเด็กคนนี้ ดูเหมือนแม่ของเธอตอนสาวๆเปี๊ยบ”

พูดพลางพาทั้งสองคนมาที่ศาลาด้านข้าง

หนานปิงเอ๋อร์เต็มไปด้วยความสงสัยในใจ

ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอได้ติดตามหลินมั่วอย่างเดียว

แต่เรื่องราวความเป็นมาของตัวเอง หนานป้าเทียนไม่เคยพูดบอกเธอเลย

ดังนั้นเมื่อนาล่าหมิงจูพูดออกมา จึงเป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคุ้นเคย

แต่ตั้งแต่ที่ทั้งสองคนได้พบเจอกัน หนานปิงเอ๋อร์รู้สึกคล้ายกับใกล้ชิดอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากนั่งลงแล้ว

หลินมั่วได้หยิบกล่องยาออกมาจากอกของเขา

“คุณนาล่า มาถึงคราแรก

น้ำอมฤตแห่งความงาม เป็นตัวแทนจากใจเล็กๆน้อยๆจากผู้น้อย

หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ”

พูดพลางผลักกล่องยาไปด้านหน้าของอีกฝ่าย

การเคลื่อนไหวครั้งนี้ ทำให้นาล่าหมิงจู ประหลาดใจ

เมื่อดูหนานปิงเอ๋อร์ที่ไม่พูดอะไรเลยอีก

นาล่าหมิงจู ก็ราวกับเข้าใจอะไรๆแล้ว

น่าสนใจจริง เจ้าหนุ่มนี่กังวลว่าฉันซึ่งเป็นป้าจะทำให้หลานสาวของตัวเองลำบากใจ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็อดขำไม่ได้

...........

ไม่กี่วันก่อนที่หลินมั่วกับนาล่าหมิงจูจะพบกัน

มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่กงไฮ่

โดยทั่วไปแล้วเรือสำราญสุดหรูจะแล่นช้าๆบนทะเลกงไฮ่

กวาเถียนอิงที่อยู่ห้องโดยสารภายในเรือ กลับสีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด

แผนเดิมสำหรับการมุ่งหน้าไปยังเมืองจิงในครั้งนี้ คือการล้างแค้นให้กับการตายของกวาเถียนเจี๋ยซื่อ

แต่วันนี้ หลินมั่วไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด

ตัวเองกลับต้องโดนพันธมิตรไล่ล่า ต่อการจงใจทำคนผู้คนบาดเจ็บ ขัดขวางความสงบของสังคม

ถ้าไม่ใช่ครอบครัวอยู่เบื้องหลัง จ่ายราคาแพงเพื่อแลกเปลี่ยน

ในเวลานี้เธอคงถูกคุมขังอยู่ที่คุกในเมืองจิงของประเทศจีนแล้ว

ที่ทำให้เธอโกรธมากไปกว่านั้นก็คือ

“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ยังจัดการไม่ได้ จะเก็บสวะอย่างแกไว้ทำประโยชน์อะไร”

พูดจบ มือขวาของกัวเถียนอิงก็ถือมีด

เห็นแค่แสงเย็นวูบวาบ ลูกน้องที่คุกเข่าอยู่บนพื้น โดนตัดแขนวาแล้วตกลงบนพื้นทันที

“ฮึ ฉันจะดูหน้า ไอ้หนุ่มที่ไม่กลัวตายนั่น

คนที่กล้ามาขวางเรือของตระกูลฉัน”

หลังจากพูดแล้ว เธอก็ก้าวเดินออกไป

ภายในห้อง ลูกน้องที่โดนตัดแขนถูกทิ้งไว้ตามลำพัง เขากอดแขนที่ขาดวิ่นแล้วคร่ำครวญ

รอจนกวาเถียนอิงมาถึงบนดาดฟ้าของเรือ ก็เห็นที่ห่างออกไปไกลสิบฟุต

มีเรือรบที่ยาวกว่าสองร้อยฟุต กว้างห้าสิบฟุต กำลังจอดนิ่งๆอย่างช้าๆ

มีชายผิวคล้ำเล็กน้อยยืนอยู่บนเรือ ร่างนั้นสวมชุดยาวที่ปลิวไปตามลมทะเล

บนไหล่ของเขา ร่างสูงเกือบเมตรที่ดุร้ายของไห่ตงชิง กำลังยืนอยู่อย่างเงียบๆ

ดวงตาคมกริบ ราวกับดาบ มองไปรอบๆ

มีคำกล่าวว่า มีนกและแมลงสามร้อยหกสิบเอ็ดตัว ราชาก็คือไห่ตงชิง

ในฐานะราชา มันเป็นวีรบุรุษ ย่อมไม่มีทางยอมจำนน

จากจุดนี้ ก็สามารถมองเห็นเสื้อตัวยาวของผู้ชาย