หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2153

ราวกับตระหนักได้ถึงร่างที่แกว่งไปมาทางด้านนี้

ชายหนุ่มหันศรีษะไป ชำเลืองมองกวาเถียนอิงอย่างสงบ

แค่แวบเดียว

เธอรู้สึกได้ว่ากำลังตกเป็นเป้าหมายของสัตว์ที่ดุร้าย

ทันใดนั้น ร่างก็อดสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

รอจนชายหนุ่มหันกลับมา

ความรู้สึกที่น่าขนลุกนั้นจึงได้หายไป

ในเวลานี้กวาเถียนอิงซึ่งยังคงโกรธอยู่ รู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าต่อหน้าลูกน้อง

บวกกับตระกูลกวาเถียนสนับสนุนอยู่ข้างหลัง เธอได้ยกดาบในมือขึ้นมา

ตะโกนดังลั่น

“ไอ้สารเลว บอกคนของพวกนายรีบออกไปให้พ้นหน้าฉัน

ไม่อย่างนั้นฉันจะเผาเรือผุๆของพวกนายซะ”

เมื่อเห็นชายหนุ่มเบือนศรีษะ เธอก็รู้สึกพึงพอใจเล็กน้อย

คิดเอาเองว่าอีกฝ่ายโดนออร่าของเธอคุกคามเข้าให้แล้ว

สุขยังไม่ทันไร

บนเรือรบฝั่งตรงข้าม จู่ๆก็มีร่างๆหนึ่งกระโดดลงมาทันที

ในขณะที่ร่างของเขากำลังจะลงไปในทะเล ก็เห็นเท้าของเขาแตะเหนือผิวน้ำเบาๆ

จากนั้นกลายเป็นลูกกระสุนปืนใหญ่ พุ่งตรงมายังเรือสำราญ

เมื่อเห็นผู้มาไร้น้ำใจ กวาเถียนอิงก็ตะโกนเสียงดัง

“โจมตีศัตรู ป้องกันเต็มอัตรา”

สิ้นเสียงที่เธอพูด

ลูกน้องที่อยู่รอบๆก็ล้มลง สิ้นใจตายโดยเงียบกริบ

หลังจากจัดการกับคนอ่อนแอเหล่านี้แล้ว

อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุด

พริบตานั้น ก็หายไปจากสายตาของกวาเถียนอิง

วินาทีต่อมา

เธอก็ได้ยิน เสียงคำรามอันเจ็บปวดดังมาจากทั่วเรือสำราญ

เมื่อเห็นตรงนี้ เธอก็เข้าใจทันที

อีกฝ่ายยังคงสังหารคนปิดปาก

คิดถึงตรงนี้ เธอก็กำดาบซามูไรไว้แน่น

หลังจากผ่านไปอึดใจเดียว ทั่วที่เกิดเหตุก็สงบ

ในเวลานั้นนอกจากลมทะเลที่ส่งเสียงหวีดหวิวไปทั่วแล้ว ยังได้ยินเสียงนกนางนวลเป็นระยะๆ

เวลานี้เอง ร่างบนหัวเรือรบได้กระโดดขึ้นไปในอากาศ จากนั้นหันไปทางเรือสำราญแล้วดิ่งลงไปตรงๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ ดวงตาทั้งคู่ของกวาเถียนอิงก็เบิ่งกว้าง

ดาบซามูไรนี้หลอมมาจากเหล็กเนื้อดี

ไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่ง หนำซ้ำยังคมอย่างหาที่เปรียบมิได้

แล้วไฉนดาบยาวเล่มนี้ ถึงได้เปราะบางราวกับเต้าหู้ต่อหน้าอีกฝ่าย

เธอยังไม่ทันคืนสติกลับมา

อีกฝ่ายก็ไม่ได้วางแผนที่จะมีเมตตาเลยสักนิด

เขายกเท้า แล้วเตะกวาเถียนอิงลอยละลิ่วออกไป

ในขณะเดียวกัน ไห่ตงชิงบนไหล่ของชายหนุ่มก็กระพือปีกทั้งคู่ และบินออกไปรวดเร็วราวกับสายฟ้าสีเงิน

ครู่ต่อมา กวาเถียนอิงที่ลอยอยู่ในอากาศ ก็รู้สึกเจ็บที่ไหล่

จากนั้นก็ถูกพากลับมาอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มด้วยพลังมหาศาล

มันเก็บเล็บอันแหลมคมราวกับมีดพับ

ไห่ตงชิงได้บินกลับที่หัวไหล่ของชายหนุ่ม จากนั้นก็จูบแก้มของเจ้านาย

เวลานี้กวาเถียนอิงบาดเจ็บสาหัส

เธอเช็ดเลือดออกจากปากด้วยความยากลำบาก แล้วถามอย่างขุ่นเคือง

“พวกนายเป็นใครกันแน่ วันนี้ฉันกวาเถียนอิงหากตายที่นี่

วันหลังพื้นที่ในมหาสมุทรก็ไม่มีที่ยืนสำหรับพวกนายเช่นกัน”