หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2164

มาถึงด้านบนของเรือรบ

หนานกงจิงเลวี่ยก็หยิบแก้วไวน์แดงออกมา

เมื่อดูร่องรอยของปีที่สลักไว้บนนั้น ก็รู้ว่าเป็นไวน์เก่าแก่

“มามามา ผีเฒ่าเซวีย เราดื่มกันก่อนสักแก้ว

นี่เป็นไวน์หายากที่ฉันไม่กล้าดื่มมาตลอดเลย”

พูดพลางรินใส่แก้วทรงสูงสองใบด้วยตัวเอง

“พอแล้ว ไม่มีใคร พี่ก็ไม่ต้องเสแสร้งอีกแล้ว”

พูดคำนี้เสร็จ

หนานกงจิงเลวี่ยเลียไวน์ที่ปาก

“นายนี่น่าเบื่อ”

เขาละทิ้งความกระตือรือล้น ตอนเขานั่งบนโซฟา ก็เอาแก้วไวน์ จ่อที่จะงอยปากของไห่ตงชิง

จากนั้นเมื่อมันได้กลิ่นแลกอฮอลล์ ก็รีบสะบัดหัว

มันจิกศรีษะของเจ้าของ เป็นการแสดงความไม่พอใจ

ไห่ตงชิงกระพือปีกทั้งคู่ แล้วบินไปที่หน้าต่าง

“คิดไม่ถึงว่า ไห่ตงชิงตัวนี้จะได้รับการดูแลดีขนาดนี้จากพี่

จำได้ว่าคราวก่อนที่เจอกัน มันยังเป็นกุ๊ยอยู่เลยนะ!

วันนี้จะเทพขนาดนี้”

ไห่ตงชิงที่อยู่บนหน้าต่างคล้ายกับจะฟังเข้าใจ กับคำชมเชยของเซวียอู่เยี่ย

มันจึงยืดอกอย่างภาคอย่างภาคภูมิใจ จะงอยปากอันแหลมคมของมันเชิดขึ้นสูง

“มันก็แน่นอนอยู่แล้ว นายยังไม่รู้อะไร ฉันป้อนสมุนไพรกับผลไม้จิตวิญญาณให้มันกินไปตั้งเท่าไร”

สำหรับไห่ตงชิงของตัวเอง หนานกงจิงเลวี่ยย่อมรักมันมากอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“ใช่แล้ว ไวน์หายากของฉันรสชาติเป็นยังไง”

“รสชาติดี”

หลังจากทั้งสองพูดไปได้ไม่กี่ประโยค

เนื้อหาบทสนทนาก็เริ่มเข้าสู่ประเด็น

“คราวนี้พี่เคลื่อนไหวซะใหญ่โตขนาดนี้ ไม่กลัวสำนักงานใหญ่สงสัยเหรอ”

สำนักงานใหญ่ที่อู่เยี่ยเอ่ยถึง ย่อมเป็นพันธมิตร

ทั้งสองคนไม่แต่เพียงเป็นหนึ่งในหกราชันย์ ความจริงก็นับว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงของพันธมิตร

เพียงแต่ว่า ถ้าไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องสำคัญๆในประเทศจีน หกราชันย์จะเข้าร่วมในกลุ่มพันธมิตรน้อยมาก

แต่คำเชิญของหนานกงจิงเลวี่ยในครั้งนี้ การเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องก็มากเกินไปหน่อย

ยังไม่ต้องเอ่ยถึงทั้งสองฝ่าย กองกำลังระดับสุดยอดของประเทศญี่ปุ่นก็โดนเขาเรียกมารวมตัวกัน

ด้วยเหตุนี้ จึงดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม หนานจิงกงเลวี่ยก็ยังเปิดใจกว้าง

สถานที่เช่นนี้พี่ยังหาเจอ

บอกหน่อยต้องเสียไปเท่าไร ถึงเอาของพวกนี้กลับมา”

แม้ว่าเขาจะตื่นเต้นมากกับเหมืองทองและวัตถุดิบทางทะล แต่เขาก็ระงับความโลภได้

หาเงินเป็นทักษะส่วนบุคคล แต่มีชีวิตเพื่อใช้เงินต่อนั่นล่ะถึงเป็นทักษะที่แท้ทรู

เวลานี้ สีหน้าของหนานจิงกงเลวี่ยก็เคร่งขรึมขึ้นมา

แล้วตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า

“มีเรือขนส่งบวกกับเรือกู้ภัยเจ็ดสิบห้าลำ

แต่รอดปลอดภัยกลับมา เหลือแค่เก้าลำ”

ถ้าอยู่ต่อหน้าคนญี่ปุ่น ตีให้ตายเขาก็ไม่พูดเรื่องพวกนี้ออกมา

แต่กับเซวียอู่เยี่ยไม่เหมือนกัน

เป็นหกราชันย์เหมือนกัน แล้วทั้งสองคนก็เผชิญหน้ากันหลายครั้งแล้ว

หนานจิงกงเลวี่ยย่อมรู้ดีถึงความสามารถพิเศษและกลยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของอีกฝ่าย

หลังจากได้ยินข่าวเรื่องนี้แล้ว ปฏิกิริยาของเซวียอู่เยี่ยก็แตกต่างจากชาวญี่ปุ่นทุกคน นั่นคือเห็นจุดนี้ออก

นอกจากนี้อีกฝ่ายยังเป็นผู้ร่วมมือเพียงคนเดียวของปฏิบัติการทางทะเลไร้ที่สิ้นสุดในครั้งนี้

ก็ควรมีความจริงใจบ้างเช่นกัน

แม้ว่าการกระทำดังกล่าวอาจมีความขัดแย้งทางผลประโยชน์ แต่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้