หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2164

มาถึงด้านบนของเรือรบ

หนานกงจิงเลวี่ยก็หยิบแก้วไวน์แดงออกมา

เมื่อดูร่องรอยของปีที่สลักไว้บนนั้น ก็รู้ว่าเป็นไวน์เก่าแก่

“มามามา ผีเฒ่าเซวีย เราดื่มกันก่อนสักแก้ว

นี่เป็นไวน์หายากที่ฉันไม่กล้าดื่มมาตลอดเลย”

พูดพลางรินใส่แก้วทรงสูงสองใบด้วยตัวเอง

“พอแล้ว ไม่มีใคร พี่ก็ไม่ต้องเสแสร้งอีกแล้ว”

พูดคำนี้เสร็จ

หนานกงจิงเลวี่ยเลียไวน์ที่ปาก

“นายนี่น่าเบื่อ”

เขาละทิ้งความกระตือรือล้น ตอนเขานั่งบนโซฟา ก็เอาแก้วไวน์ จ่อที่จะงอยปากของไห่ตงชิง

จากนั้นเมื่อมันได้กลิ่นแลกอฮอลล์ ก็รีบสะบัดหัว

มันจิกศรีษะของเจ้าของ เป็นการแสดงความไม่พอใจ

ไห่ตงชิงกระพือปีกทั้งคู่ แล้วบินไปที่หน้าต่าง

“คิดไม่ถึงว่า ไห่ตงชิงตัวนี้จะได้รับการดูแลดีขนาดนี้จากพี่

จำได้ว่าคราวก่อนที่เจอกัน มันยังเป็นกุ๊ยอยู่เลยนะ!

วันนี้จะเทพขนาดนี้”

ไห่ตงชิงที่อยู่บนหน้าต่างคล้ายกับจะฟังเข้าใจ กับคำชมเชยของเซวียอู่เยี่ย

มันจึงยืดอกอย่างภาคอย่างภาคภูมิใจ จะงอยปากอันแหลมคมของมันเชิดขึ้นสูง

“มันก็แน่นอนอยู่แล้ว นายยังไม่รู้อะไร ฉันป้อนสมุนไพรกับผลไม้จิตวิญญาณให้มันกินไปตั้งเท่าไร”

สำหรับไห่ตงชิงของตัวเอง หนานกงจิงเลวี่ยย่อมรักมันมากอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“ใช่แล้ว ไวน์หายากของฉันรสชาติเป็นยังไง”

“รสชาติดี”

หลังจากทั้งสองพูดไปได้ไม่กี่ประโยค

เนื้อหาบทสนทนาก็เริ่มเข้าสู่ประเด็น

“คราวนี้พี่เคลื่อนไหวซะใหญ่โตขนาดนี้ ไม่กลัวสำนักงานใหญ่สงสัยเหรอ”

สำนักงานใหญ่ที่อู่เยี่ยเอ่ยถึง ย่อมเป็นพันธมิตร

ทั้งสองคนไม่แต่เพียงเป็นหนึ่งในหกราชันย์ ความจริงก็นับว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงของพันธมิตร

เพียงแต่ว่า ถ้าไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องสำคัญๆในประเทศจีน หกราชันย์จะเข้าร่วมในกลุ่มพันธมิตรน้อยมาก

แต่คำเชิญของหนานกงจิงเลวี่ยในครั้งนี้ การเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องก็มากเกินไปหน่อย

ยังไม่ต้องเอ่ยถึงทั้งสองฝ่าย กองกำลังระดับสุดยอดของประเทศญี่ปุ่นก็โดนเขาเรียกมารวมตัวกัน

ด้วยเหตุนี้ จึงดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม หนานจิงกงเลวี่ยก็ยังเปิดใจกว้าง