หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2193

“ท่านอาจารย์กู่ ในเมื่อท่านอยากตาย ข้าจะสนองให้”

เขย่าผงกิเลนหลากสีทั่วตัวแล้วรวบรวมทั้งหมดไว้ในฝ่ามือ

จากนั้นย่อตัวลง สองแขนยกขึ้นและฝ่ามือกางออก

เห็นกระบวนท่านี้แล้ว

หลินมั่วหรี่ตาจ้องมอง

นี่คือท่าเริ่มต้นวิชามวยซ่านโส่วของตระกูลไป๋ไม่ใช่หรือ

ผู้ชายคนนี้คือใคร ถึงได้รู้จักทักษะวิชาที่เป็นเอกลักษณ์ของตระกูลไป๋

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เวลาวิเคราะห์ประเด็นนี้

ตอนนี้หลินมั่วกังวลมากที่สุดว่าจะจัดการกับท่านอาจารย์กู่อย่างไร

ทั้งสองคนประมือกันหลายครั้ง

ความแค้นใหญ่หลวงไม่มีวันสิ้นสุด

พูดตามหลักเหตุผลแล้ว ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่สุดสำหรับหลินมั่วที่จะช่วยจัดการท่านอาจารย์กู่

ติดที่ว่าผลข้างเคียงของทักษะกระบี่ลับรุนแรงเกินไป

แม้ว่าจะพักมาช่วงหนึ่งแล้วก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งที่สูญเสียเพิ่งฟื้นคืนไม่ถึงหนึ่งในสิบ

คิดจะลงมือแต่แรงไม่เป็นใจ

ขณะที่หลินมั่วเฝ้าดูการต่อสู้ใจจดใจจ่อ

ท่านอาจารย์กู่ประมือกับบัณฑิตหน้าขาวอีกครั้ง

ระหว่างการต่อสู้กันไปมา

ท่านอาจารย์กู่โยนกล่องไม้บนหลังทิ้งไป

ครู่เดียวหนอนกู่ทุกชนิดก็กระจัดกระจายออกไป

ด้านหลังของท่านอาจารย์กู่เต็มไปด้วยกู่บินตัวเล็กจิ๋ว

ขณะที่หมัดของทั้งสองคนปะทะกัน

กู่บินกลายเป็นสายรุ้งสีดำทันที และบินไปยังปลายกำปั้นของท่านอาจารย์กู่อย่างรวดเร็ว

หมัดกู่บินเรืองแสงสีดำเป็นรูปเป็นร่างในชั่วพริบตา

ในเวลานี้กระบวนท่าของทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกัน

ได้ยินเพียงเสียงอู้อี้

ทั้งสองก็ออกห่างกันอีกครั้ง

การปะทะกันครั้งนี้ ทั้งสองเสมอกัน

กู่กับพิษไม่ส่งผลใดๆ

ทั้งสองฝ่ายยังคงไม่ระคายเคือง ต่างจ้องมองกัน

บัดนี้ ยอดฝีมือตระกูลเซี่ยก็มาถึงทางนี้ หมายโจมตีด้านหลังท่านอาจารย์กู่ด้วย

แต่ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากท่านอาจารย์กู่ไม่ถึงสิบเมตร

แสงเย็นเยียบส่องมาจากระยะไกล