หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2194

บัณฑิตหน้าขาวเพราะสาเหตุต่างๆ ประกอบกับความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง

เขาไม่ได้เตรียมอาวุธเสริมเพื่อต่อสู้เลย

ตอนนี้เขาถึงกับตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ชิมลางเคลื่อนไหว

แต่หนอนกู่ตามติดรอยเท้าของเขา เคลื่อนเป็นวงกลมช้าๆ

"ใช้แต่กำลังไม่ได้ ต้องใช้ไหวพริบถึงจะชนะ"

พึมพำกับตัวเองเบาๆ

บัณฑิตหน้าขาวกัดฟัน อาศัยเท้าขวาที่ยังปกติดี เดินกะโผลกกะเผลกรุกโจมตีอีกครั้ง

ส่วนหนอนกู่รอบตัวเขาจะมองข้ามได้อย่างไร

เมื่อมองดูท่าทาง ราวกับว่าเขาจะตายไปพร้อมกัน

ท่านอาจารย์กู่เห็นพฤติกรรมที่บ้าคลั่งของเขา

คิดว่าไม่ว่าบัณฑิตหน้าขาวมีจุดประสงค์อย่างไร ตัวเขาไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายสมปรารถนา

เผชิญหน้าคู่ต่อสู้บีบเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

เขาก็เริ่มล่าถอยตาม

ถูกงูกัดครั้งเดียว เข็ดหลาบนานสิบปี

หลังจากได้เห็นอานุภาพมวยซ่านโส่วของบัณฑิตหน้าขาว

เว้นแต่จำเป็น เขาจะไม่เปิดโอกาสอีกฝ่ายต่อสู้ระยะประชิด

ท่านอาจารย์กู่แอบวางแผนในใจ

ดวงตาของบัณฑิตหน้าขาวแดงก่ำ

ฝืนทนความเจ็บปวดทรมานที่เท้าซ้าย คำรามออกมา

“ท่านอาจารย์กู่ ตายซะ”

พอสิ้นเสียง

ร่างกายของเขาบินออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่

เหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้ทำให้ท่านอาจารย์กู่ตกตะลึงพรึงเพริด

แม้ว่ากู่ตะขาบฝึกมาไม่นาน พลังงานวิญญาณไม่เพียงพอ

แต่เพื่อให้เกิดผล

ท่านอาจารย์กู่ใช้ทรัพยากรที่จำกัดพัฒนาสารพิษต่อระบบประสาทของตะขาบกู่ถึงขีดสุด

แม้ว่าฤทธิ์ถึงตายไม่รุนแรงมาก

แต่ความเจ็บปวดทรมานที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัว

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่กล้าลองดี

ไม่คาดคิดว่าบัณฑิตหน้าขาวจะเหี้ยมขนาดนี้

ขยับตัวถอยหลังอย่างรวดเร็ว