หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2195

ชั่วครู่ต่อมา เขารู้สึกว่าข้อมือที่ถูกยึดแน่นคลายออก

เขาฉวยโอกาสนี้ดึงสองมือกลับ

แต่เมื่อเขาเห็นมัน ก็มีความผิดหวังที่มุมปาก

ท่านอาจารย์กู่หัวใจแทบหยุดเต้น

สะเพร่า!

บัณฑิตหน้าขาวคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ

ซ่อนเบญจพิษในร่างกาย

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดแล้ว

ท่านกู่ก็นั่งขัดสมาธิ รีบเร่งรักษาตนเองโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

ปิดผนึกจุดบนไหล่ของเขาทันที

แต่เขายังคงประเมินความรุนแรงของเบญจพิษต่ำไป

ในชั่วพริบตา ไอพิษก็เริ่มแพร่กระจายไปตามเส้นเลือด

กู่อมตะจั๊กจั่นบินเพิ่มพลังไม่หยุด

กู่ถอนพิษประเภทต่างๆ ในตัวได้ดูดซับพิษที่เหลืออย่างรวดเร็ว

ยิ่งกว่านั้นเขาได้ปิดผนึกจุดต่างๆ แต่ทำเช่นนี้หลายครั้ง ก็ยังไม่อาจหยุดยั้งเบญจพิษแพร่กระจาย

“ให้ตายเถอะ ประมาทแล้ว”

พ่นเลือดพิษสีดำออกมาเต็มปาก

ใบหน้าของท่านอาจารย์กู่ซีดเผือด

เขารู้ดีว่าถ้าไม่ได้รักษาทันท่วงที บางทีเขาอาจจะไม่รอด

ไม่ว่าเขาจะรักษาอย่างไร

ความรู้สึกเวียนหัวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

บาดแผลที่ไหล่เจ็บปวดพอๆ กับการเผาไหม้

ผ่านไปสิบกว่าลมหายใจ ท่านอาจารย์กู่ก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป ร่างกายก็ค่อยๆ ทรุดลง

เส้นเลือดที่แต่เดิมสีแดงกลายเป็นสีดำคล้ำ

ชนะการต่อสู้

บัณฑิตหน้าขาวเหยียดยิ้มของผู้ชนะ

ถูกเบญจพิษของตัวเองต่อให้ช่วยชีวิตได้ แต่ต่อไปก็ต้องพิการตายทั้งเป็น

บัณฑิตหน้าขาวพิงมุมกำแพง ค่อยๆ นั่งลง

นั่งลงแล้วรีบนั่งขัดสมาธิรักษาทันที

หนอนกู่ของคู่ต่อสู้มากมายขนาดนี้

ตนเองเดินด้วยเท้าข้างเดียวจึงไม่สะดวก

ถ้าเขาไม่ใช้กลยุทธ์ชีวิตแลกชีวิต สุดท้ายคงจะถูกหนอนกู่กลืนกินจนตาย

บัณฑิตหน้าขาวกำชัยแล้ว แม้ว่าราคาที่ต้องจ่ายจะสูงไปหน่อยก็ตาม