หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 22

เรื่องเมื่อวาน หลินมั่วให้หนานป้าเทียนแถลงข่าวให้ภายนอกรู้ ว่าหลินมั่วใช้ยาชนิดหนึ่งรักษาลูกสาวของเขาเพื่อไม่ให้ทักษะการแพทย์ของตัวเองถูกเปิดเผย

สวี่หย่งฉิ้งและคนอื่นๆ กับสวี่ตงเสวี่ยก็เช่นเดียวกัน พอรู้ข่าวนี้ ก็นึกถึงยาที่บริษัทพัฒนาขึ้นทันที

ยานั่นวิจัยขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว แต่เพราะไม่ผ่านการตรวจสอบ การวิจัยจึงไม่ได้ดำเนินต่อ

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ ยาตัวนี้รักษาลูกสาวของหนานป้าเทียนจนหายดี!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เกียรติยศทั้งหมดจากเรื่องบนชั้นเก้าเมื่อคืน ควรเป็นของตระกูลสวี่ แต่

สุดท้าย ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็โดนพวกของหลินมั่วเอาไปหมด

เมื่อตระกูลสวี่รู้เรื่องทั้งหมด ก็โมโหแทบจะระเบิด สวี่หย่งฉิ้งตัดสินใจทันทีว่าจะให้ครอบครัวของหลินมั่วชดใช้ด้วยราคาที่แสนแพง!

หลังจากรับสายของสวี่หย่งฉิ้งแล้ว สวี่เจี้ยนกงก็กลัวจนตัวสั่นเทา

“หลินมั่ว แก…แกนี่มันเก่งจริงๆ แกดูปัญหาที่แกก่อซิ!” เบ้าตาของฟังฮุ่ยเปลี่ยนเป็นสีแดง “แกอยากตาย แกก็ไปตายคนเดียวสิ ทำไมต้องลากพวกเราไปด้วย?”

“หลินมั่ว แกต้องทำร้ายจนพวกเราตายกันหมดถึงจะพอใจใช่ไหม” สวี่ตงเสวี่ยพูดอย่างแค้นเคือง

สวี่ปั้นซย่ายืนอยู่ข้างหลินมั่ว เธอก็แสดงความหดหู่ใจออกมาเช่นกัน

ในฐานะที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท เธอย่อมรู้ดีถึงความจริงจังของเรื่องนี้ ทันทีที่เกิดปัญหาใหญ่ หลินมั่วจะต้องติดคุกอย่างแน่นอน!

“หลินมั่ว ครั้งนี้ คุณหุนหันพลันแล่นเกินไปจริงๆ!” สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจเบาๆ

“นี่ไม่ใช่หุนหันพลันแล่น นี่ต้องเรียกว่าโง่สิ้นดีถึงทำเรื่องแบบนี้ได้!” สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะ “หลินมั่ว ไหนบอกมาซิ แกจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ยังไง”

“ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย “ พวกคุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ผมจะแก้ไขปัญหาเอง!”

ฟังฮุ่ย “แกจะแก้ไขปัญหา? จะใช้แค่ปากแก้ไขปัญหาหรือไง”

“ ...หลินมั่ว เรื่องที่แกหยิ่งยะโสก็ช่างเถอะ แต่ทำไมยังไปหัดคุยโม้โอ้อวดมาอีก? แกเคลียร์กับหนานป้าเทียนแล้ว แกคิดว่าเขาจะช่วยแกอีกงั้นเหรอ”

“ตระกูลสวี่จะขึ้นศาลไปฟ้องแก เรื่องแบบนี้ถ้ากลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมา

ครอบครัวเราทุกคนก็จะประสบแต่ความหายนะ!”

“ครอบครัวพวกเราทำบาปทำกรรมอะไรนะ ทำไมถึงมีเศษสวะอย่างแกได้ ความสามารถอะไรก็ไม่มี

ดีสร้างแต่ปัญหา โอ้สวรรค์ จะทำยังไงต่อล่ะทีนี้...”

ฟังฮุ่ยร้องไห้คร่ำครวญเหมือนมนุษย์ป้า

“พอได้แล้ว!” สวี่เจี้ยนกงตะโกนอย่างโกรธเคือง “หาทางแก้ปัญหาก่อน!”

“ยังจะแก้ไขอะไรได้อีก” ฟังฮุ่ยพูดอย่างโมโห “คุณก็รู้จักพ่อของคุณดีไม่ใช่หรือไง”

“ฉัน…” สวี่เจี้ยนกงพูดไม่ออกทันที สวี่หย่งฉิ้งไม่เคยนึกถึงเรื่องเลือดเนื้อเชื้อไขอะไรอยู่แล้ว

“เรื่องนี้ ความจริงก็ไม่ใช่ไม่มีวิธี…” จู่ๆ สวี่ตงเสวี่ยก็พูดขึ้นมา

“วิธีอะไร” ฟังฮุยถามอย่างกังวล

สวี่ตงเสวี่ยมองไปที่หลินมั่ว แล้วพูดอย่างเชื่องช้าว่า “เรื่องนี้หลินมั่วเป็นคนก่อขึ้นทั้งหมด ถ้าหากหลินมั่วเต็มใจที่จะยอมรับผิดเรื่องทุกอย่าง งั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับครอบครัวของพวกเรา”

“เสวี่ยเอ๋อร์ เธอพูดอะไรน่ะ!” สวี่ปั้นซย่าร้อนรน

“แม่ว่าน้องพูดถูก!” ฟังฮุ่ยตาเป็นประกาย “ใช่แล้ว เรื่องนี้มันคนเดียวที่เป็นคนทำทั้งหมด เกี่ยวอะไรกับครอบครัวเรา? หลินมั่ว แกไปมอบตัวซะเถอะ รับเรื่องทั้งหมดไว้คนเดียว!”

“แม่คะ!” สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างร้อนใจ “ทำไมแม่ทำอย่างนี้คะ”