หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2219

โรงพยาบาลจิงตู

เป็นหนึ่งในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศจีน

ที่นี่ไม่เพียงแต่จะมีพื้นที่ขนาดใหญ่

และบุคลากรทางการแพทย์ก็มีฝีเก่งกาจเป็นอย่างมาก

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อต้องเผชิญกับจำนวนประชากรที่มากมายกว่าสองพันล้านคน ก็ถือว่ามากเกินความสามารถของพวกเขาเช่นกัน

หลายปีที่ผ่านมา

ผู้ป่วยบางรายที่เป็นโรคซับซ้อนต้องใช้เวลานานในการรักษา

แต่เมื่อฟื้นตัวแล้วก็มักจะมีโรคแทรกซ้อนอื่นๆ เพิ่มมา

จำนวนผู้ป่วยโรคซับซ้อนยังคงไม่ลดลง

ดังนั้นพวกเขาจึงใช้การแข่งขันหมอเทวดาครั้งนี้

นำผู้ป่วยโรคซึบซ้อนเหล่านั้นมาเป็นคนไข้ให้แก่ผู้เข้าแข่งขัน

แน่นอนว่าคนเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ที่เข้าข่ายโรคซับซ้อนและยังไม่ได้วินิจฉัยอย่างแน่ชัดว่าเป็นโรคนี้

“ฉันจับล่ะกัน ฉันมือดีนะจะบอกให้”

พูดจบจั่งโหลวก็พับแขนเสื้อขึ้น

และเตรียมที่จะไปจับฉลากหมายเลข

คนไข้ถูกจัดอยู่ในเขตหลักของโรงพยาบาลจิงตู และสาขาย่อยทั้งหมดสี่แห่ง

ผู้ป่วยที่รักษายากที่สุดอยู่ในเขตหลัก ส่วนสาขาย่อยอีกสี่แห่งก็กระจายความยากง่ายออกไป

ในขณะที่จั่งโหลวกำลังยกมือขึ้น

หญิงสาวทั้งสองก็ขวางเอาไว้ก่อน

“พวกเราจะจับเอง

คนขี้เหร่มักจะโชคไม่ดี”

เมื่อได้ยินดังนั้น จั่งโหลวก็โมโหขึ้นมาอีกครั้ง

เขาเป็นถึงลูกศิษย์หน้าตาดีแห่งหุบเขาไป่เฉ่า

มีหญิงสาวชื่นชอบเขามากมาย

แต่วันนี้กลับถูกคนด่าว่าขี้เหร่

ใครจะไปรับได้

“พวกเธอต่างหากที่ขี้เหร่

หน้าตาเหมือนหญ้าแพรก ขี้เหร่ไม่พอ

พวกเธอยังดึงค่าเฉลี่ยความสวยของผู้หญิงให้ตกต่ำลงไปอีก”

เจ้าหน้าที่ที่อยู่ในจุดลงทะเบียนมีมากมาย

ประกอบกับที่จั่งโหลวพูดจาเสียงดัง

ทำให้คนรอบๆ หันมามอง

เมื่อเห็นว่าชื่อเลี่ยนและหยินหวนมีหน้าตาที่สะสวย

พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองต่ออีกหลายนาที

และคิดว่าสิ่งที่จั่งโหลวพูดไม่เป็นความจริง

นี่เขาตาบอดงั้นเหรอ

และแน่นอนว่าพวกเขาก็ชื่นชมจั่งโหลวด้วยเช่นกัน

ปากคอเลาะร้ายและนิสัยที่ตรงไปตรงมา นี่มันคุณสมบัติของชายโสดชัดๆ

เมื่อเขาเปิดหมายเลขออกดู สีหน้าของเขาก็อึ้งไ

“นอนโรงพยาบาล หมายเลข303”

โอกาสหนึ่งในห้าที่จะจับได้ผู้ป่วยนอนโรงพยาลที่ยากที่สุด

หญิงสาวทั้งสองกรอกตามองบนอย่างจนปัญญา

นี่สินะที่เขาว่าคนขี้เหร่มักจะโชคไม่ดี

เมื่อพวกเขาจับได้ผู้ป่วยที่ยากที่สุดทำให้ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ ยิ้มกริ่มในใจ

หากผู้ป่วยนอนโรงพยาบาลถูกจับออกไปมากแค่ไหน เปอร์เซ็นต์ที่พวกเขาจะจับได้ก็จะยิ่งน้อยลง

ในด้านของหลินมั่วก็ไม่ได้รับความเห็นใจจากสวรรค์

เขาและเสวี่ยเหลียนเห็นตรงกันว่าเณรน้อยเป็นผู้สั่งสมบุญ

และเขายังฝึกฝนวิชาทางการแพทย์เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือคน

คนแบบนี้โชคชะตาต้องเข้าข้างแน่ๆ

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงส่งเณรน้อยไปจับฉลาก

แต่เมื่อเห็นฉลากที่จับออกมาแล้ว 'นอนโรงพยาบาล หมายเลข512'

ทั้งสองจึงคิดได้ทันทีว่า

บางทีสิ่งที่คิดไปเองก็ไม่น่าเชื่อถือนัก

การจับฉลากยังคงดำเนินต่อไป

บ้างก็ดีใจจนโห่ร้อง บ้างก็ใจเสีย

และเมื่อเสียงระฆังดังขึ้น การแข่งขันจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ