หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2239

ส่วนหลินมั่วกับคนอื่น ๆ ก็หดคอลง

ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องแย่ ๆ เข้าซะแล้ว

ตอนนี้ชิงเฟิงอู๋หยาเคลื่อนสายตาไปมองคนรุ่นหลังอย่างพวกเขา

หลังจากกวาดสายตามองแต่ละคน สีหน้าของเขามืดลง

“ผู้เฒ่าเจ้าของภูเขาชิงเฟิง ชิงเฟิงอู๋หยา”

“กล้าถามเพื่อนตัวน้อยว่าต้วนซือหลานชายของฉันยังไม่ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศใช่ไหม”

ขณะที่จั่งโหลวกำลังจะอธิบาย แต่กลับถูกคุณปู่ถลึงตาใส่บอกให้กลับไป

และสีหน้าที่มองชิงเฟิงอู๋หยานั้น มันชัดเจนว่าไม่พอใจเรื่องที่ต้วนซือไม่สามารถผ่านเข้าสู่รอยชิงชนะเลิศได้เป็นอย่างมาก

ดังนั้นหลินมั่วจึงมองสีหน้าของผู้อาวุโสทั้งสองคนก่อน

และเพื่อเพื่อน เขาจึงทำได้เพียงกัดฟันพูดว่า

“ท่านอาวุโส เพราะว่าต้วนซือช้าไปเพียงไม่กี่ลมหายใจ ดังนั้นจึงอยู่ในกลุ่มที่หก”

พอได้ยินคำพูดนี้ ชิงเฟิงอู๋หยาเลยชำเลืองมองกู่อู๋ซิวแวบหนึ่ง ก็เห็นอีกฝ่ายทำหน้าภูมิใจและทำท่าทางเยาะเย้ย

เขาเปลี่ยนสีหน้าทันที หลังจากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง

“ที่หกก็ไม่เป็นไร เจ้าหมอนี่มีความฝีมือเช่นนี้ก็คือถือว่าเป็นประวัติการณ์แล้ว”

แต่ยังไม่ทันรอให้หลินมั่วกับต้วนซือโล่งใจ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงพูดพึมพำของผู้อาวุโสอู๋หยา

“ไอ้เด็กกาก แม้แต่หลานชายของตาแก่กู่ยังสู้ไม่ได้”

“รอกลับภูเขาชิงเฟิงก่อน ดูสิว่าฉันจะหักขาของแกหรือเปล่า”

พอเห็นท่าทางจริงจังของเขา

มันชัดเจนมากว่าคุณตาของต้วนซือไม่เหมือนกับล้อเล่น

คุณตาปากหวานก้นเปรี้ยว ต้วนซือนายต้องพึ่งตัวเองแล้วล่ะ

ดังนั้นทุกคนขึงทำได้เพียงแอบไว้อาลัยให้ต้วนซือ

สิ่งที่แตกต่างกับสถานการณ์นี้อย่างชัดเจนก็คือ ความสัมพันธ์ของเสวียนหมิงจื่อกับเสวี่ยเหลียน

เมื่อมองลูกศิษย์ที่รัก ดวงตาของเสวียนหมิงจื่อก็ค่อย ๆ เผยความลุ่มหลงออกมาให้เห็น

“เสี่ยวเสวี่ย เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม”

“เมื่อกี้พวกควันพิษบนสนามทำร้ายเธอหรือเปล่า”

“ขณะพูดก็ยกมือขึ้นมาจับชีพจรของเสวี่ยเหลียน

หลังจากหลับตาวินิจฉัยโรค เขาถึงผงกหัวด้วยความโล่งอก

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น”

“มาสิ นี่คือยาฟื้นฟู ยาบำรุงพลัง และยาหุยชุนที่อาจารย์เตรียมไว้ให้…”