หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2275

เมื่อได้ยินแบบนั้น

หลินมั่วก็มั่นใจมากขึ้น

ดูท่าคงจะมีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ ถ้าไม่อย่างนั้น จากสถานะของอีกฝ่าย ไม่ต้องพูดเรื่องที่มาหาถึงที่

แต่นี่ยังรออยู่ที่นี่จนกว่าหลินมั่วจะว่างอีก

แน่นอนว่าสมิทคอนเนอร์มีเรื่องเร่งด่วน

แต่หลินมั่วก็มีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการเช่นกัน

ขณะที่อีกฝ่ายพูดล้อเล่นออกไปแบบนั้น แขกคนสำคัญก็โทรเข้ามาพอดี

“อะไรนะ พวกคุณขึ้นรถกันแล้ว”

“เที่ยวบินถึงก่อนกำหนดงั้นหรือ ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน”

“ได้ๆๆ คุณขับรถช้าหน่อยนะ ทางนี้ยังเตรียมไม่เสร็จ”

หลังจากวางสาย

หลินมั่วก็รีบรับวัตถุดิบเหล่านั้นมา

“คุณคอนเนอร์ ผมขอตัวก่อนนะครับ”

พูดจบเขาก็วิ่งไปที่ห้องครัวทันที

สมิท คอนเนอร์มองดูท่าทางร้อนรนของหลินมั่ว

สีหน้าก็ปรากฏความสงสัยขึ้น

เขาอยากรู้ว่าใครกันแน่

ที่ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้ร้อนใจได้ถึงขนาดนั้น

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น

ผู้ช่วยข้างกายของเขาก็เดินเข้ามา

“คุณคอนเนอร์ครับ ไอ้หมอนี่ทำกับคุณถึงขนาดนี้”

“พวกเราจัดการ...”

เขายังพูดไม่จบ สมิท คอนเนอร์ก็หันหลังกลับ

“นายสอนฉันอยู่หรือ”

สายตาเย็นชานั้นราวกับมีดที่แทงเข้าไปในหัวใจของคุณผู้ช่วย

คนด้านหลังอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวขึ้นมา จากนั้นก็รีบอธิบายทันที

“ผมไม่กล้าครับ!”

“ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ที่นี่ไม่ต้องการพวกนายแล้ว ออกไปก่อนเถอะ”

หลังจากออกคำสั่ง

กลุ่มชายชุดดำก็ถอยออกไปอย่างเชื่อฟัง

ตอนนี้ภายในคฤหาสน์เหลือเพียงสมิท คอนเนอร์ที่นั่งนิ่งบนโต๊ะหินคนเดียวเท่านั้น

ส่วนเหล่าลูกศิษย์หยิ่นจงก็ชุลมุนวุ่นวายทำตามคำสั่งของหลินมั่วกันอยู่

เสวี่ยเหลียน รีบมาช่วยล้างไก่พันไข่เยี่ยวม้าหน่อย”

“จั่งโหลว ไฟเบาแล้ว รีบเร่งไฟเร็ว”

“ต้วนซือ กลั่นน้ำอมตะเสร็จหรือยัง ฉันรีบใช้หม้อ”

...

และตอนที่ไก่สีทองอร่ามพันไข่เยี่ยวม้า เนื้อหนังนุ่มเด้งผ่านหน้าเขาไป

สมิท คอนเนอร์ก็ต้องเบิกตากว้าง

เพียงแค่ได้กลิ่นหอมของอาหารนั้น เขาก็รู้สึกว่าความเมื่อยล้าในร่างกายเนื่องจากการเดินทางอันยาวไกลได้หายไปแล้ว

“คิดไปเองงั้นหรือ”

และเมื่ออาหารอันโอชะได้ถูกจัดวางบนโต๊ะทีละจานจนครบ

ก็มีเสียงเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกคฤหาสน์

หลังจากได้รับคำเชิญของหลินมั่ว

หนานป้าเทียน ไป๋รั่วหรง ซ่งจื่อหลานและคนอื่นๆ ก็ทยอยกันเข้ามา

อีกด้านหนึ่ง หวังเฉียงที่ถูกโยนออกไปจากเรือนหลังก็ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นด้วยความโมโห

“พวกแกรอเลย ต้องมีสักวันที่ฉันจะทำให้พวกแกรู้สึกว่าตายไปเสียยังดีกว่า”

หลังจากเขาพูดจบ

ที่ด้านหลังก็มีเสียงดังขึ้นมา

“สวัสดีครับ คุณคือหวังเฉียงใช่ไหม”

เมื่อเห็นเขาพยักหน้า

พนักงานติดอาวุธหลายคนก็เดินมาด้านข้าง

“พวกเราได้รับการรายงานว่ามีการก่อปัญหาและยั่วยุผู้อื่น รวมไปถึงทำลายทรัพย์สินจำนวนมหาศาล”

“ตอนนี้รบกวนมากับพวกเราด้วย”

ประกายไฟแห่งความเกลียดชังเพิ่งจะถูกจุดขึ้น แต่ก็ถูกดับไปอย่างสมบูรณ์แบบ