หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2282

หลังจากที่นำอาหารสมุนไพรมอบให้อีกฝ่ายแล้ว

หลินมั่วก็ถามถึงเรื่องที่สงสัยมานาน

“คุณสมิทครับ ผมมีเรื่องที่ไม่เข้าใจ”

“ผมรู้ว่าคุณอยากถามผมว่าในประเทศจีนแห่งนี้มีนายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญและมีชื่อเสียงมากมาย

แต่ทำไมถึงเลือกมาหาคุณใช่ไหม”

หลินมั่วพยักหน้าลง

สมิท คอนเนอร์ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มเบาๆ

“ความขัดแย้งระหว่างจีนและตะวันตกยังคงดําเนินมาตั้งแต่ศตวรรษที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน

น่าเสียดายที่ผมเป็นตัวแทนของการแพทย์ฝั่งตะวันตก

ทางตะวันตกมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกับการแพทย์แผนจีนโบราณมากมาย”

“ถ้าไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดและเร่งด่วนจริงๆ

ผมก็ไม่อยากมาที่นี่ด้วยตัวเองเหมือนกัน”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย

ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง เขามองใบไม้ที่ร่วงโรย และครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

เรื่องของความขัดแย้งทางการแพทย์ หลินมั่วก็รู้มาบ้าง

ถึงแม้หลายปีมานี้ความขัดแย้งของมั้งสองฝ่ายจะลดลงบ้าง

แต่นายแพทย์อาวุโสบางคนก็ยังคงไม่รามือ และมองอีกฝ่ายเป็นศัตรู

“ผมขอบคุณที่คุณสมิทยอมวางศักดิ์ศรีลงและมาขอความช่วยเหลือถึงที่นี่

ดูแล้วตัวตนของผู้ป่วยคนนั้นคงจะไม่ธรรมดาใช่ไหม”

สมิท คอนเนอร์พยักหน้าให้กับคำถามนี้

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากพูดอะไรออกไปมากกว่านี้

เรื่องที่คุยกันหลังจากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นเรื่องความคิดเห็นเกี่ยวกับวิชาการแพทย์และเทคนิคต่างๆ ของกันและกัน

หลินมั่วที่ได้รับวิชาความรู้มาจากท่านอาจารย์ของเขา ประกอบกับการที่เขาได้รักษาคนไข้มาหลายโรค

เขาจึงสามารถวิเคราะห์ออกมาได้อย่างละเอียด

“ทักษะทางการแพทย์มีที่มาจากที่เดียวกัน แต่ความขัดแย้งเป็นเรื่องของคนสองฝ่าย

จึงทำให้คนรุ่นหลังเกิดแรงบันดาลใจที่จะแข่งขันกันเอง

และพัฒนาทักษะของตัวเองให้ก้าวหน้า”

“ทักษะการแพทย์มีมาแล้วหลายพันปี และเป้าหมายสำคัญก็คือรักษาคน

หากจะยึดตามหลักนี้แล้วละก็ ผมคิดว่าการมีข้อโต้แย้งเกิดขึ้นก็ถือเป็นเรื่องดี”

มุมมองใหม่ๆ ของหลินมั่วทำให้สมิท คอนเนอร์ตาลุกวาวเป็นประกาย

“ไม่คิดเลยว่าวัยรุ่นอย่างคุณจะมองการณ์ไกลกว่าคนแก่ๆ แบบพวกผมอีก”

หลินมั่วโบกมือปฎิเสธอย่างถ่อมตัว