หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2284

หลังจากที่สมิท คอนเนอร์จากไป

ภายในห้องจึงเหลือแค่หลินมั่วคนเดียว

หลินมั่วก้มมองนามบัตรในมือ และรายละเอียดเงินเดือนสวัสดิการ เขาก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

“คนแบบนี้ช่างเด็ดขาดจริงๆ ทำอะไรอู่ฟู่อีกต่างหาก”

เพียงแค่ตำแหน่งของหลินมั่วก็สามารถรับรองว่าจะได้โบนัสต่อปีไม่ต่ำกว่ายี่สิบห้าล้านบาท

และที่สำคัญนี่เป็นเพียงตำแหน่งชั่วคราวเท่านั้น

ถึงแม้พวกเขาจะไม่มีปัญหาหนักหรือหลินมั่วไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขามาก แต่อีกฝ่ายก็ยังจะให้โบนัสแก่เขาอยู่ดี

เขาดีดนามบัตรหนึ่งรอบ

ก่อนจะเก็บมันลงไปในกระเป๋าเสื้อและออกจากห้องไป

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่สมิท คอนเนอร์กลับจากหุยชุนถัง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่จะสามารถแก้ปัญหาอาการป่วยเข้าขั้นวิกฤตขององค์รัชทายาทรองแห่งประเทศดูไบได้

เขายังสามารถดึงปรมาจารย์ทางการแพทย์ของจีนมาเป็นพวกได้อีกด้วย

“คุณสมิท คุณจะมอบตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้ให้เด็กคนนั้นจริงๆ เหรอ

และที่สำคัญเขาเป็นแพทย์แผนจีนอีกต่างหาก

แล้วแบบนี้หุ้นส่วนและทางตระกูลจะไม่มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหูของผู้ช่วย

สมิท คอนเนอร์มีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันที

“วันนี้คุณพูดมากไปหน่อยนะ!”

พูดจบ เขาก็หันไปมองผู้ช่วยด้วยสายตาแข็งกร้าว

ทางด้านของผู้ช่วยชะงักทันทีราวกับถูกตบปากด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่

เหงื่อของเขาผุดออกมาเต็มหน้าผาก เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ ผม...ผมแค่เป็นห่วงก็เท่านั้น”

เมื่อได้ยินดังนั้น

สมิทก็ยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะเก็บความโมโหเอาไว้

“ขอโทษทีผมคงเข้าใจคุณผิดไป

คุณซื่อสัตย์กับพวกเราขนาดนี้ ผมขอชื่นชม”

ในตอนนี้ผู้ช่วยก็ได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่ประโยคต่อไปของสมิททำให้เขาแทบจะเข่าทรุด

“งั้นเอาแบบนี้สิ คลังยาสำรองของพวกเรายังขาดคนดูแล

หน้าที่สำคัญเช่นนี้ผมขอมอบให้คุณทำก็แล้วกัน”

“หัวหน้าคะ เราเสียเวลามามากแล้ว

ต่อไปเราต้องเร่งมือ”

“อีกอย่างทางด้านของประเทศดูไบก็เพิ่งจะโทรศัพท์มาขอบคุณที่ทำให้อาการป่วยขององค์รัชทายาทรองดีขึ้น”

จากนั้นเธอก็ยื่นเอกสารฉบับหนึ่งไปให้สมิทที่นั่งอยู่เบาะหลัง

สมิทมองตารางงานที่ถูกอัดแน่น

สมิท คอนเนอร์ทำได้แค่ขมวดคิ้วอย่างปวดหัว

รถคันหรูมูลค่ากว่าสามสิบล้านค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

สมิทมองหุยชุนถังที่อยู่ด้านหลัง

สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

และที่นั่นยังเหลือผู้ช่วยของเขาที่กำลังบ่นพึมพำอยู่

“พวกเรารอบคอบกันขนาดนี้ทำไมเขาถึงรู้ได้นะ

ทำไมตำแหน่งที่สำคัญขนาดนี้ถึงมอบให้ไอ้เด็กคนนั้น

เขาเหมาะสมงั้นเหรอ มีสิทธิ์อะไรกัน”

เมื่อเห็นรถหรูเคลื่อนตัวออกไปแล้ว

เขาจึงทำได้แค่บ่นพึมพำอย่างโกรธแค้น