หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2311

“นี่ เถ้าแก่! อย่ามัวแต่เหม่อลอย นี่เถ้าแก่!”

หลังจากที่ผลักเถ้าแก่โรงเหล้าที่เหม่อลอยแล้ว เขาถึงได้มีสติกลับมาจากเหตุการณ์ที่น่าตะลึงเมื่อสักครู่

“คุณหลิน นี่... นี่มัน...”

เขายกมือขึ้นจากนั้นก็ชี้ไปที่ฉาวอัน

เถ้าแก่ช่ายนั้นยังคงยากที่จะสงบอารมณ์ได้ทันที เขายังคงพูดตะกุกตะกัก

“พอแล้ว เถ้าแก่ช่าย อย่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย พวกเราเซ็นสัญญานี้กันก่อนเถอะ”

เมื่อถูกหลินมั่วเตือนแบบนี้ เถ้าแก่ลงเหล้านั้นก็ได้สติกลับมาทันที

“อ้อ ใช่ๆๆ เซ็นสัญญา เซ็นสัญญา”

เมื่อพูดจบ เขาก็เอาสัญญาที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้าออกมาด้วยความลนลาน

เมื่อรอให้ทั้งสองฝ่ายเซ็นชื่อลงไป

โรงเหล้าคังเต๋อนี่ก็ตกเป็นของหลินมั่วเต็มตัว

“คุณหลิน ทั้งนี้ก็มอบสิทธิ์ทั้งหมดให้คุณเป็นคนดูแลแล้วนะ ฉันยังมีธุระ ก็ไม่อยู่ต่อแล้วล่ะ คุณหลินตามสบายนะ”

เมื่อพูดจบ เถ้าแก่โรงเหล้าก็จากไปยังรีบร้อน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากสานสัมพันธ์กับหลินมั่ว แต่เป็นเพราะว่าทั้งสองคนมีความแตกต่างกันมากเกินไป

บริษัทฉาวซื่อนั้นเป็นอาณาจักรทางการเงินระดับต้นๆ ของเมืองจิง แม้ว่าจะมีความถ่อมตนไม่ชอบการทำตัวเป็นจุดสนใจ มีเพียงแค่คนที่อยู่ในวงการธุรกิจมานานอย่างเถ้าแก่ช่าย ถึงจะรู้ถึงความโหดร้ายของอีกฝ่าย

และคนที่เป็นถึงหัวหน้าของอาณาจักรทางการเงินระดับต้นๆ แบบนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินมั่วยังคงต้องเกรงอกเกรงใจแบบนี้

คนแบบนี้ไม่ใช่คนที่อยู่ในโลกเดียวกันกับตนเอง

อยู่ห่างๆ ไว้จะดีกว่า

หลังจากที่เถ้าแก่โรงเหล้าจากไป สวี่ปั้นซย่าที่เป็นภรรยานั้นเห็นการเคลื่อนไหวของทางนี้จึงลงจากชั้นสอง

“เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้เหมือนฉันจะเห็นว่ามีคนใหญ่คนโตมา”

“อ้อ ไม่มีอะไร เป็นแค่คนที่มาดูโรงเหล้า จริงสิ ได้กรรมสิทธิ์ของโรงเหล้ามาแล้วนะ”

เมื่อได้ยินข่าวนี้ สวี่ปั้นซย่าก็ดีใจอย่างมาก