หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2312

ยามเช้า

คนทำงานนั้นก็ได้เริ่มต้นงานที่ยุ่งอีกครั้ง

คนขับที่รถติดอยู่กลางทางนั้นก็มองดูนาฬิกาบนข้อมือยังร้อนรนใจ พลางบีบแตรเร่งอย่างบ้าคลั่ง

บนทางเดินเท้าผู้คนก็เดินเบียดเสียดไป

“คุณพระ คุณพระ จะสายแล้ว จะสายแล้ว”

อีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลาทำงาน

หลิวตงวิ่งไปทางบริษัทยังร้อนรน

และเมื่อถึงกลางทาง อยู่ๆ เขาก็หยุดลง

“บ้าเอ๊ย ลืมซื้ออาหารเช้าให้เจ้านาย เพิ่งจะรับปากไปเมื่อวานเอง”

เขาเอามือตีที่หัวของตนเอง จากนั้นหลิวตงก็หันหลังกลับ

“เอ๊ะ ทำไมตรงนี้มีร้านน้ำชายามเช้าเปิดด้วย ก่อนหน้านี้เป็นโรงเหล้าชั้นนำไม่ใช่เหรอ”

แต่มันใกล้เวลาทำงาน หลิวตงเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

ในเมื่อตรงนี้ซื้ออาหารเช้าได้ เขาเองก็ได้ประหยัดเวลาเดินทางไปสิบกว่านาที

แต่เมื่อเขาเข้าไปในร้าน หลังจากที่เห็นราคาที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์สั่งอาหารก็อดไม่ได้ที่จะด่าออกมา

“เฮงซวย อาหารเช้าอะไรกันเนี่ยถึงได้ขายแพงขนาดนี้”

โจ๊กแปดสมบัติที่ข้างนอกนั้นขายราคาไม่ถึงห้าหยวน ที่นี่แค่เปลี่ยนชื่อก็ขายร้อยกว่าหยวนเลย

ส่วนโจ๊กประเภทอื่นๆ ที่ใกล้เคียงกันก็ราคาพอๆ กัน

อีกด้านหนึ่ง ณ สำนักงานอินเทอร์เน็ตจิ่นอวิ๋น

ภายในห้องทำงานผู้จัดการ

เมื่อมองดูลูกน้องที่ขมวดคิ้วและนวดท้องไม่หยุดนั้น

ผู้จัดการเฉินถามอย่างเป็นห่วงว่า

“เป็นอะไร เสี่ยวเมิ่ง เป็นโรคกระเพาะอีกแล้วเหรอ”

ผู้จัดการเมิ่งเองก็พยักหน้า

“ช่วยไม่ได้ ทำงานอย่างไม่ได้หลับนอนแบบนี้ ใช้ชีวิตอย่างไม่มีระเบียบวินัยแบบนี้ โรคกระเพาะนี่ก็ไม่ดีขึ้นสักที”

พูดจบเขาก็อดไม่ได้ที่จะหาวนอน เมื่อเห็นสภาพที่เหนื่อยล้าแบบนี้ของเขา ผู้จัดการเฉินเองก็ส่ายหัวอย่างไร้วิธี