หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2316

เดนนิส วัตต์ ในตระกูลระดับสุดยอดของออสเตรเลีย ตระกูลวัตต์เป็นยอดอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้

ความสามารถด้านยิวยิตสู คนรุ่นเดียวกันภายในประเทศนั้นแทบจะไม่มีใครที่เป็นคู่ต่อสู้ได้เลย

และด้วยเหตุนี้เอง

เดนนิส วัตต์จึงติดตามตระกูลมาไกลถึงเมืองจิงของประเทศจีน เพื่อร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้

ก็เพื่อที่จะให้วิชายิวยิตสูของตนนั้นได้พัฒนาขึ้นอีกขั้น และก็อยากจะถือโอกาสเหยียบย่ำนักสู้ชาวจีนเพื่อเรียกชื่อเสียงให้กับตนเอง

แน่นอนว่าการที่มาเมืองจิงครั้งแรก ก็อดไม่ได้ที่จะเยี่ยมชมดูสักหน่อย

และในตอนที่เดนนิส วัตต์และเพื่อนของเขากำลังเดินชมบนถนน

เพื่อนของเขานั้นก็เกือบที่จะชนเข้ากับวัยรุ่นชาวจีนคนหนึ่ง

เรื่องแบบนี้มันเป็นเหตุสุดวิสัย แน่นอนว่าทั้งสองฝ่ายเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่เพื่อนของเขานั้นถูกทำให้ตกใจ จึงมีสีหน้าที่ไม่พอใจทันที

“ตกใจหมดเลย เดนนิส พวกนายรอฉันตรงนี้นะ ฉันไปสั่งสอนมันหน่อย!”

พูดพลางเพื่อนของเขาก็ไล่ตามไปเตรียมจะหาเรื่องอีกฝ่าย

แต่แล้วเขายังเดินออกไปไม่ถึงครึ่งก้าว เดนนิส วัตต์ที่อยู่ข้างหลังก็เรียกเขาไว้

“เซซิเลีย อย่าวู่วาม พวกเราอยู่ในเขตแดนประเทศจีนนะ อย่าหาเรื่องโดยใช่เหตุ อีกอย่างอีกฝ่ายเองก็เป็นยอดฝีมือ แต่ความสามารถนั้นไม่ด้อยไปกว่าเธอเลย”

แม้ว่าเขาจะซ่อนไว้อย่างดี แต่ในเมื่อกี้ที่จะชนเข้าด้วยกัน ตอนที่จะหลบหลีกก็เผยออกมาอยู่บ้าง

ท่าทางที่เบาหวิวแบบนั้น จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน

ส่วนเซซีเลียที่ถูกเดนนิสพูดแบบนี้ก็ไม่พอใจ เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ ผมลอนของเธอก็พริ้วตามแรง

“เอาเถอะ เธออย่าโกรธไปเลย ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นยอดฝีมือวัยรุ่น ยังไงก็จะเจอที่งานแข่งงานศิลปะการต่อสู้อยู่แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนไป”

เมื่อได้ยินแบบนี้ สีหน้าเซซิเลียถึงได้ดีขึ้นมาหน่อย

“งั้นถึงเวลานั้นพี่เดนนิสต้องสั่งสอนเขาให้ฉันด้วยนะ”

“ไม่มีปัญหา คำสั่งจากคุณเซซีเลีย ฉันกล้าไม่ฟังไม่ยังไง ถึงเวลานั้น คุณอยากจะให้เขาแขนหักขาหักก็ได้ทั้งนั้น”

พูดจบเดนนิสก็ยกมือขวาขึ้นแล้วผายมืออย่างเป็นสุภาพบุรุษ

“คนรวยเยอะจริงๆ”

ราคาเมนูอาหารต่างๆ ในร้านนั้นเขาเป็นคนตั้งเองทั้งนั้น

หลังจากหลินมั่วพูดจบก็เดินไปข้างหน้าตามแถว

เพียงแต่ตอนที่เขาเพิ่งจะเข้าร้านไป หลังจากได้เจอกับภรรยา ภาพเหตุการณ์ของความดีใจหลังจากไม่ได้เจอกันมานานนั้นกลับไม่ได้เกิดขึ้นตามที่คาดไว้

เมื่อพบหน้ากัน สวี่ปั้นซย่าที่ยุ่งวุ่นวายนั้นก็สั่งทันที

“ที่รัก มาพอดีเลย ตรงนี้เป็นอาหารสิบชุดที่ห้องฝึกซ้อมเทควันโดสั่งเอาไว้ ที่อยู่อยู่บนใบสั่งนะ!“

หลินมั่ว “...”

ไหนความอบอุ่นที่แยกห่างจากกันนาน

แต่แล้วสวี่ปั้นซย่าก็ทำเป็นไม่เห็นสายตาที่น้อยใจของหลินมั่ว

“ยังยืนนิ่งอยู่ทำไม ลูกค้าตามเร่งแล้ว”