หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2315

หลังจากออกจากห้องปฏิบัติการ

หลินมั่วก็ไปที่คฤหาสน์ของนาล่าหมิงจู ไม่เจอหนานปิงเอ๋อร์อยู่นาน อีกฝ่ายเองก็เหมือนจะหลุดพ้นจากอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ดีแล้ว

“พี่หลินมั่ว มาได้ยังไงคะ”

เมื่อเห็นหลินมั่ว หนานปิงเอ๋อร์ก็กระโดดขึ้นไหล่ของเขาอย่างดีใจ

“ก็มาเยี่ยมเธอนี่แหละ เป็นยังไงบ้าง ชินกับการอยู่อาศัยอยู่ที่นี่หรือยัง”

เมื่อถูกหลินมั่วถามแบบนี้ หนานปิงเอ๋อร์ที่อยู่บนหลังเองก็พยักหน้าด้วยความดีใจ

“อื้มๆๆ คุณป้าดีกับหนูมากๆ เลย แต่คุณป้ามักจะไม่ให้หนูออกไปข้างนอก แถมยังให้คนมากมายตามหนูตลอด น่าเบื่อมากเลย”

การที่หนานกงหมิงจูทำแบบนี้ ก็เพื่อที่จะปกป้องดูแลความปลอดภัยของหนานปิงเอ๋อร์

สำหรับเรื่องนี้ หลินมั่วเองก็ไม่ได้พูดอะไร

ขอแค่หนานปิงเอ๋อร์นั้นมีความสุขก็พอแล้ว

ในอายุที่สดใสไร้เดียงสาแบบนี้ ก็ดื่มด่ำกับความสุขให้เต็มที่ก็พอแล้ว

ความแค้นของรุ่นก่อน ก็ให้คนรุ่นก่อนไปจัดการเองเถอะ

“จริงสิ พี่หลินมั่ว พี่รอหนูก่อนนะ หนูจะไปหาคุณป้าที่สวนตอนนี้แหละ”

พูดพลางหนานปิงเอ๋อร์ก็กระโดดลงมาจากหลังของหลินมั่วอย่างตื่นเต้น

เพียงแต่เธอยังไม่ทันจะได้ขยับตัว หลินมั่วก็ดึงเธอเอาไว้

“ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันแค่มาเยี่ยมเธอ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว”

เมื่อหลินมั่วพูดจบ สีหน้าของหนานปิงเอ๋อร์ก็ผิดหวังขึ้นมาทันที

“อ้าว ไวขนาดนี้เลยเหรอ หนูยังอยากจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่พี่เลย”

“ไม่เป็นไร ไว้ครั้งหน้านะ เห็นเธอชินกับการอยู่ที่นี่ ฉันก็สบายใจแล้ว เอาล่ะ ฉันยังมีธุระอื่นที่ต้องไปทำ ครั้งหน้าค่อยมาเยี่ยมเธอใหม่นะ”

พูดพลาง หลินมั่วก็ลูบหัวหนานปิงเอ๋อร์

จุดประสงค์ที่วันนี้เขามาที่นี่ก็เพื่อมาเยี่ยมดูหนานปิงเอ๋อร์ เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีชีวิตอย่างมีความสุข เขาเองก็วางใจแล้ว

แบบนี้ก็จะไม่ผิดต่อการฝากฝังในตอนนั้นของหนานป้าเทียน

ในตอนที่หลินมั่วกำลังจะหันหลัง หนานปิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังก็เรียกเขาไว้

กิจกรรมเปลี่ยนยุคสมัยของสมาคมศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ แทบจะเป็นจุดดึงดูดสายตาของคนเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก

ยอดฝีมือของแต่ละประเทศนั้นบ้างก็อยู่เมืองจิงแล้ว บ้างก็อยู่ระหว่างทางมาเมืองจิง

และในช่วงเวลานี้เอง ก็เป็นช่วงเวลาที่แสดงถึงความสามารถของประเทศเช่นเดียวกัน

ช่วงเตรียมการของการแข่งขัน ทหารกว่าล้านคนจะอยู่ที่เฝ้าชายแดนเมืองจิงอย่างไม่ห่าง

และสมาคมศิลปะการต่อสู้เองก็ออกปฏิบัติการทุกคน ตรวจสอบทุกสิ่งอย่างที่เป็นภัยภายในเมือง

แม้จะเดินอยู่บนท้องถนน ทีมการตรวจสอบของสมาคมศิลปะการต่อสู้ก็เห็นอยู่ได้ทั่ว

ส่วนทางหลินมั่วเอง เมื่อออกจากตระกูลนาล่าแล้ว เขาก็รีบไปที่ “ร้านน้ำชายามเช้าซย่ามั่ว” ทันที

แต่ในตอนที่เขากำลังเร่งฝีเท้านั้น เขาไม่ทันจะสังเกตที่มุมนั้นมีนักศิลปะการต่อสู้ที่มีตาสีฟ้าผมสีบลอนด์ชาวออสเตรเลียคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ จึงทำให้ทั้งสองเกือบจะชนเข้าด้วยกัน

หลินมั่วรีบพ้อยเท้าและหันตัวหลบอย่างว่องไวจึงได้หลบกลุ่มคนที่อยู่ๆ ปรากฏตัวที่มุมทางเดิน

“ขอโทษครับ!”

หลังจากกล่าวคำขอโทษ หลินมั่วเองก็ไม่ได้อยู่ต่อ เขาก้าวเท้าเดินจากไปทันที