หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2318

เมื่อเห็นหลินมั่วแก้ท่าให้อย่างจริงจังแบบนี้ นักเรียนคนอื่นๆ ในห้องฝึกก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ครูฝึกดูสิ ถูกครูชมทีเขาแทบจะลอยขึ้นฟ้าแล้ว”

“นั่นสิ ครูดูท่าทางเขาสิ ทำซะเหมือนเลย”

เมื่อได้ยินคำเยาะเย้ยของนักเรียน ครูฝึกนั้นขมวดคิ้วแน่น

“จะดูก็ตั้งใจดู ถ้าปกติที่พวกนายฝึกซ้อมมีแรงเหมือนตอนหัวเราะเยาะคนอื่น ป่านนี้จบจากที่นี่ไปนานแล้ว”

อาจารย์เทควันโดสายดำระดับสามคนนี้เพียงแค่ดูการแก้ท่าของหลินมั่ว เขาก็รู้ทันทีว่าหมอนี่จะต้องไม่ธรรมดา

แน่นอนว่าท่าทางการถืออุปกรณ์ของคนนี้มันมีปัญหา แต่สำหรับครูฝึกนั้นคิดว่าร่างบางอย่างหลินมั่วนั้น ต่อให้ใช้แรงทั้งหมดที่มีก็คงจะไม่สามารถทำร้ายเขาโดยที่มีอุปกรณ์กั้นแบบนี้

ดังนั้นเขาจึงทำเป็นมองไม่เห็น แต่ที่คิดไม่ถึงคือคนส่งอาหารคนนี้จะดูออก

เมื่อถูกครูฝึกสั่งสอน นักเรียนคนอื่นๆ เองก็เงียบลง จากนั้นก็หุบปากลงและเตรียมจะหัวเราะเยาะหลินมั่ว

ส่วนทางหลินมั่ว หลังจากแก้ท่าของคนถืออุปกรณ์แล้วถึงได้เดินถอยหลังไปอย่างวางใจ

“นายไม่ได้กินอาหารเช้ามาใช่ไหม”

ความจริงสีหน้าของนักเรียนที่ถืออุปกรณ์นั้นก็ดูไม่ไยดี แต่เมื่ออยู่ๆ ถูกหลินมั่วถามแบบนี้

เขาเองก็มีสีหน้างุนงง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ต่อมา เขาก็รู้สึกว่าตัวของเขานั้นถูกรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่วิ่งด้วยความเร็วชนเข้า ทั้งตัวของเขานั้นกระเด็นออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

ส่วนคนอื่นๆ ที่อยู่ที่นั่นก็ไม่มีใครเห็นว่าหลินมั่วทำอะไร เห็นแต่หลังจากที่เพื่อนของตนนั้นกระเด็นออกไปแล้วกระแทกเข้ากับกำแพงนิ่มของห้องฝึกซ้อม คนที่ถืออุปกรณ์นั้นถึงได้หยุดลง

เมื่อเขาอยู่บนพื้นแล้วถึงได้รู้สึกว่าหน้าอกของเขาราวกับถูกอะไรกดทับจนแบน ถึงกับหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความคลื่นไส้อาเจียน

หลังจากคลื่นไส้อยู่หลายครั้ง เขาถึงเข้าใจทันทีทำไมคนส่งอาหารจะต้องถามว่าเขานั้นได้กินอาหารเช้ามาหรือเปล่า

เมื่อเห็นแบบนี้ สีหน้าของครูฝึกสายดำเองก็เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เตะคนวัยรุ่นล่ำบึ้กคนหนึ่งออกไปไกลสิบกว่าเมตรเลยเหรอ

แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังทำแบบนี้ไม่ได้เลย

คนส่งอาหารคนนี้เป็นสัตว์ร้ายในร่างคนหรือเปล่าเนี่ย!