หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 233

เหลาหู่ทุบหนึ่งคนแล้ว ก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาอีกหนึ่ง ตามมาด้วยทุบคนที่สอง

คนที่สาม คนที่สี่ คนที่ห้า…

สามสี่คนที่อยู่ในห้องมองจนมึนงงแล้ว นี่คือไม่มองคนเหล่านี้เป็นคนเลยด้วยซ้ำ

ในที่สุด สวี่ปั้นซย่าได้สติกลับมา พูดด้วยเสียงสั่นเทาว่า “อย่า…อย่าตีนะ…”

“ขืนทุบตีอีกถึงตายแล้ว…”

เหลาหู่หยุดลง มองไปยังหลินมั่ว

หลินมั่วถอนหายใจแล้ว “ช่างมันเถอะ อย่าทำให้ภรรยาของผมตกใจเลย”

เหลาหู่วางขวดเบียร์ลง ชำเลืองมองหลี่เฉียงและพวกครู่หนึ่ง “แม่งเอ้ย ยังไม่รีบขอบคุณคุณหลินอีก！”

คนเหล่านี้ต่างก็โขลกศีรษะพร้อมกล่าวขอบคุณอย่างต่อเนื่อง อย่างกับได้รับอภัยโทษ

หลินมั่ว “ให้อภัยพวกแกก็ได้”

“แต่ว่า ฉันอยากจะรู้ว่า ใครเป็นคนใช้ให้พวกแกทำแบบนี้！”

หลี่เฉียงอดไม่ได้ที่จะตะลึง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “คุณหลิน พวกเรา…พวกเราก็แค่พวกนักเลงหัวไม้ หาเงินพอกินข้าวไปวันๆ ก็เท่านั้น… ”

“ทางนั้นมีงานก่อสร้าง พวกเราก็จะไปต้มตุ๋น”

“พวกเรามีตาหามีแววไม่ ล่วงเกินคุณหลินแล้ว ขอโทษจริงๆ …”

ในเวลานี้สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยถึงได้รู้ว่า นี่เป็นพวกกล้าตายที่ไหนกันล่ะ ที่แท้ก็เป็นพวกกลุ่มนักเลงหัวไม้จริงๆ ด้วย

เมื่อเปรียบเทียบขึ้นมา เหลาหู่ต่างหากที่เป็นคนโหดเหี้ยมที่แท้จริง

หลินมั่วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “หลี่เฉียง แกคิดว่าฉันเป็นคนโง่จริงๆ เหรอ”

“ถ้าหากเป็นนักต้มตุ๋นจริงๆ ให้เงินไปก็จัดการปัญหาได้แล้ว！”

“พวกแกสร้างเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าพุ่งเป้ามาที่อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ！”

“แกไม่อยากพูดความจริง ฉันไม่บีบบังคับ”

“เหลาหู่ จัดการต่อ！”

เหลาหู่หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาทันที หลี่เฉียงตกใจจนฉี่เกือบไหล รีบพูดว่า “ผม…ผมยอมพูดแล้ว…”

“คุณ…คุณ…คุณชายโจวแห่งตระกูลโจวให้ผมทำ…”

“คุณหลิน ผู้…ผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้ พวกเราไม่อาจขัดใจได้นะ… ”

“คุณให้อภัยพวกเราเถอะ พวกเรา…พวกเราก็แค่รับเงินคนเขามา จัดการเรื่องแทนคนเขานะ…”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “โจวเจ๋อเหรอ”

หลี่เฉียงพยักหน้าอย่างสั่นเทา

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าพร้อมพูดว่า “ดีมาก！”

“หลี่เฉียง ผองเพื่อนมากันทั้งที ฉันจะให้พวกแกมาเสียเที่ยวไม่ได้หรอกนะ”

“เอางี้แล้วกัน เหลาหู่ ให้ทางโรงแรมขนย้ายเบียร์ที่มีทั้งหมดมาที่นี่”