หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2351

เวลาผ่านไปชั่วขณะ

หลินมั่วที่หายใจหอบอย่างหนัก ขณะนี้มีเหงื่อไหลออกมากองโต

ร่างกายภายนอก แม้จะมีอาการบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ขณะเดียวกันก็ใช้การทำงานร่างกายของเขาจนชำรุดสึกหรออย่างบ้าคลั่งเช่นกัน

“คุณหลิน ยอมแพ้เถอะ

ขืนเป็นแบบนี้ คุณก็มีแต่จะหมดแรง

พวกเราไม่ได้มีเจตนาทำร้ายคุณ!”

เผชิญหน้ากับคำเตือนของนาล่าคัง

หลินมั่วไม่ได้ตอบกลับ แค่พาสายตาที่แน่วแน่ แกว่งไท่อาที่อยู่ในมือ

เวลานี้ ในใจของเขาก็รู้ชัดเจนดี

ว่าตัวเองกำลังเข้าสู่ภาวะหมดแรง

แต่เขายอมแพ้ไม่ได้

หากให้ฝ่ายตรงข้ามพาเฉินเซิ่งหยวนกับเหลาหู่ไป

ตามนิสัยของหนานป้าเทียน ไม่มีทางที่จะเพิกเฉยเขาสองคนแน่

และหลินมั่วในวันนี้ ก็กำลังถ่วงเวลา เขากำลังรอคอย

“มาสิ เข้ามาเลยขอแค่ฉันหลินมั่วไม่ล้มลงไป

พวกนายไม่มีวันพาพวกเขาไป”

ตามเสียงเขาที่ตะโกนด้วยความโกรธ

สองหมัดกำแน่น เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

เหล่ายอดฝีมือที่ปิดล้อมหลินมั่ว ก็ส่งสายตาไปที่นาล่าคัง เพื่อถามความเห็นของเขา

ในเวลานี้ฝ่ายหลังก็เข้าใจการตัดสินใจของหลินมั่วเช่นกัน

“ทำตามความปราถนาของคุณหลินที่รักในน้ำใจไมตรีและศีลธรรมนี้เถอะ”

ภายใต้คำสั่ง

ทุกคนลงมือทันที

ทุกสารทิศโจมตีเข้ามา ทำให้หลินมั่วปัดป้องในเวลาเดียวกันไม่ได้

คลื่นฝ่ามือ ซัดไปบนตัวของเขาอย่างต่อเนื่อง

แม้จะควบคุมความแข็งแกร่ง แต่ภายใต้ฝ่ามือที่ซ้อนๆกัน หลินมั่วทำได้เพียงถอยอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนล่ะว่าเขาก็เจ็บปวดจนกัดฟันกรอด

ฉากการต่อสู้หยุดชะงักลงทันที เมื่อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมารบกวน

เมื่อเห็นคนที่โทรมา

นาล่าคัง ก็ขมวดคิ้วก่อน รู้สึกตะหงิดขึ้นในใจทันที

ตอนที่เขารับสาย เป็นไปตามที่คาด

เสียงเย็นชาของคนในสายดังมาว่า

“กลับมา!”

สั้นๆง่ายๆสองคำ แต่กลับพาความรู้สึกที่ไม่อาจฝ่าฝืนได้

และนาล่าคังได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากลังเลอยู่แป๊บเดียว

เขาก็ยังคงพยายามพูดเตือนสติ

“คุณหมิงจู ทางตระกูลได้เตรียมการ…”

แต่ยังพูดไปไม่ถึงครึ่ง

สายก็วางไปแล้ว ไม่มีโอกาสให้เขาพูดจนจบ