หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2369

ภายใต้การจับตามองจากสมาชิกในตระกูลสวี่หลายคน

สวี่อี้ซวินเดินมาหาหลินมั่วและคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว

“ยังมีหน้าพูดถึงเรื่องนี้อีกเหรอ

เพราะเห็นแก่บรรพบุรุษของเรา ฉันถึงได้ตั้งใจเชิญพวกคุณกลับมายังตระกูล"

“ใครจะไปคิดว่าคุณจะมาที่นี่เพราะสูตรลับโจ๊กยาของตระกูลสวี่เรา

ใครก็ได้ เอาคนบ้านนี้ไปขังไว้

เราต้องจัดการกับเรื่องนี้อย่างเข้มงวด"

พอองครักษ์ก้าวเท้ามา

หลินมั่วก็ยกกระบี่ไท่อาขึ้นมาชี้หน้าพวกเขา

“ขอฉันดูหน่อยว่าใครหน้าไหนมันกล้าแตะต้องครอบครัวฉัน”

จากการท่าทีของหลินมั่ว

บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นทันที

จากนั้นคนตระกูลสวี่ก็พากันยืนขึ้นทีละคน

แล้วลูกชายคนโตสวี่อี้เจ๋อก็ปัดมือ

“เจ้าหนู แกบังอาจมากนะ

กล้ามาชักอาวุธใส่คนตระกูลสวี่ของฉันแถมยังมาตัวคนเดียวซะด้วย

องครักษาตระกูลสวี่ทั้งหลายจงฟังคำสั่ง วันนี้อย่าปล่อยพวกมันให้รอดไปแม้แต่คนเดียว"

“แต่ใครก็ตามที่ขัดขืนจะถูกฆ่าอย่างไร้ปรานี”

แล้วองครักษ์ที่อยู่รอบๆ ชักดาบออกมาทันที

เมื่อเห็นเช่นนี้

ฟังฮุ่ยที่หวาดกลัวอยู่แล้วก็ยิ่งหน้าซีดไปใหญ่

“หลินมั่วปล่อยมันไปเถอะ”

หลินมั่วหันกลับมาแล้วปลอบเธอด้วยรอยยิ้มอันใจดี

“แม่ครับ ไม่เป็นไรหรอก

แม่ พ่อแล้วก็สวี่ปั้นซย่าสบายใจได้

ตราบใดที่ผมยังอยู่ วันนี้จะไม่มีใครแตะต้องพวกเราได้"

แม้ว่าคนสนับสนุนจะไม่เยอะแต่ทัศนคติของเขากลับทำให้ผู้อื่นวางใจ

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา

สวี่อี้ซวินก็ยิ้มอย่างดูถูก

“เจ้าหลิน การที่วัยรุ่นมีไฟในตัวเองเป็นเรื่องดี

แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการรู้กำพืชตัวเอง"

และตอนนี้สีหน้าสมาชิกคนอื่นๆของตระกูลสวี่ก็พากันเยาะเย้ย

“วัยรุ่นสมัยนี้มันเกรี้ยวกราดขนาดนี้เลยหรือ”

“ดูเหมือนว่าตระกูลสวี่ของเราจะไม่ได้ออกโรงมานานแล้ว แม้แต่คนรุ่นหลังก็ยังกล้ามากำเริบเสิบสานกับตระกูลสวี่ของฉันแล้วหรอกหรือ”

“ท่านพ่อ ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะต้องเชือดไก่ให้ลิงดู

ไม่เช่นนั้นคนนอกจะคิดว่าตระกูลสวี่ไร้น้ำยา"

ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถแตะต้องคนในครอบครัวฉันได้แม้แต่ปลายผม"

แล้วสวี่หมิงก็พูดด้วยท่าติดตลกและดูถูกเหยียดหยาม: "แล้วถ้าฉันอยากแตะต้องล่ะ"

ในเวลานี้ ฝ่ามือของหลินมั่วได้อยู่บนด้ามดาบแล้ว

“งั้นคุณก็ลองดู

ดูสิว่าแขนของคุณแข็งแรงหรือดาบของผมคม"

ชั่วพริบตา ความอาฆาตก็พุ่งพวยไปที่เป้าหมาย

สวี่หมิงหัวเราะเสียงดัง พับแขนเสื้อขึ้นแล้วถาม

“หลินมั่ว ฉันไม่ชักสงสัยแล้วว่า

คนที่ตระกูลสวี่เคยอยากจะไว้ชีวิต แต่กลับไม่เคยมีใครสามารถก้าวเท้าออกไปจากสวนตระกูลได้เลยนะ"

“แล้วใครให้ความมั่นใจแก แกถึงได้มั่นหน้ามาเห่าหอนที่ตระกูลสวี่

แกมีสิทธิ์เหรอห้ะ"

“ใช่แล้ว เป็นฉันนี่แหล่ะ!”

หลังจากหลินมั่วพูดจบ เขาก็ถอดหน้ากากที่เขาสวมอยู่ออก

“ก็สิทธิ์ที่ฉันเป็นผู้นำของสมาคมศิลปะการต่อสู้แห่งเมืองก่วง

ฉันคือหมอเทวดารุ่นใหม่

สิทธิ์ที่เป็นลูกศิษย์คนสนิทของผู้อาวุโสไป๋"

เมื่อคำพูดของเขาจบลง

จู่ๆเสียงดังอึกทึกก่อกวนในตอนแรกก็เงียบหายไป