หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2401

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

แสงเงาลากผ่านท้องฟ้าปลอดโปร่งของเมืองจิงเป็นทางยาว

จู่ๆ หลินมั่วที่จดจ่ออยู่กับการฝึกฝนก็ลืมตาขึ้น ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ในที่สุดการเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นแล้วงั้นหรือ”

เช้าวันต่อมา

ทั้งเมืองจิงร้อนระอุขึ้นอย่างมาก

ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างทยอยไปรวมตัวกันที่ลานประลองแห่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

พวกเขาเดินไปพลางพูดคุยไปพลางด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยม

เพราะตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จะถูกเปลี่ยน

เมืองจิงถึงขั้นประกาศหยุดยาว 3วันเลยทีเดียว

ผู้คนที่ว่างอยู่จึงใช้โอกาสนี้มาดูการประลอง

ขณะนี้ ผู้ชมหลายแสนคนได้มารวมตัวกันด้านนอกลานประลองแล้ว

ผู้คนมากมายถกเถียงกันทำให้เกิดเสียงดังขึ้นมา

เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงานนี้ ลานประลองได้สร้างอัฒจันทร์หลายชั้นขึ้น

เชื่อมต่อตั้งแต่ชั้นล่างจนถึงชั้นบน เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ชมทุกคนจะสามารถมองเห็นได้

และก็เป็นเพราะเหตุนี้

หลายคนจึงรีบมาที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่

เพื่อที่จะได้อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุด

กลางลานประลองขนาดใหญ่ มีแท่นเวทีกว้างประมาณ 100 เมตรตั้งอยู่

ในขั้นตอนการเตรียมงาน พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ใช้หินเพชรในการเสริมความแข็งแรงให้แท่นเวที

เพื่อให้ผู้เข้าแข่งขันใช้ในระหว่างการแข่ง

รอบๆ เวทีมีที่นั่งพร้อมชื่อเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ห่างกันตัวละ 1 เมตร

ด้านข้างเก้าอี้ยังมีผลไม้และของว่างนานาชนิดวางไว้อีกด้วย

เวลาประมาณเที่ยง

ผู้ชมทั้งหมดก็เข้าประจำที่ได้พอประมาณแล้ว

“การเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ ได้ยินมาว่าเป็นสนามเหย้าของพวกปรมาจารย์รุ่นเยาว์”

“แน่นอนสิ พวกรุ่นเก่าควรจะละมือไปได้แล้ว ไม่รู้แข่งกันทำไมอีก”

“นี่ๆ สหาย มาพนันกันไหม”

“บ้าน่า ไปทางนู้นเลยไป นายไม่รู้หรือว่าพันธมิตรการต่อสู้ดำเนินมาตรการเข้มงวดสำหรับการพนันแบบส่วนตัวน่ะ”

“ทำไมถึงครึ่งหนึ่งล่ะ นายจะเข้าร่วมการเปลี่ยนวาระดำรงตำแหน่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ครั้งหน้าหรือไง”

“ไม่ ตอนนี้ฉันอายุ23ปีแล้ว”

“ชิ อะไรของนาย นายดูคนอื่นสิ พวกเขาสิถึงจะเป็นเทพบุตรหนุ่มตัวจริง”

“ถ้าฉันประสบความสำเร็จแบบนี้ฉันจะยอมเป็นโสดไปตลอดชีวิตเลย”

วรรณกรรมไม่มีที่หนึ่ง ศิลปะการต่อสู้ไม่มีที่สอง

บวกกับพลังของวัยหนุ่ม

การแข่งขันยังไม่ทันเริ่ม สายตาของผู้ชมก็เต็มไปด้วยกลิ่นดินปืนแล้ว

ขณะนั้นเอง

กองกำลังต่างๆ ของญี่ปุ่นก็เข้ามาอย่างช้าๆ

แน่นอนว่านักการทูตจากอาณาจักรเซียง อาณาจักรโครยอ และอาณาจักรสงจี๋ก็มาเข้าร่วมด้วยเช่นกัน

พวกเขาปรากฏตัวขึ้นทีละคนภายใต้การจับจองของผู้ชมหลายแสนคน

ส่วนคนสุดท้ายที่เข้าสู่สนาม แน่นอนว่าคือเซวียนเหยียนหมิง ผู้นำพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

ชั่วพริบตาเดียว สมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็หันไปทิศทางเดียวกันก็ตะโกนทำความเคารพ

“สมาชิกสมาคมศิลปะการต่อสู้ ยินดีต้อนรับผู้อาวุโส ยินดีต้อนรับผู้อาวุโสใหญ่”