หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2418

รอจนหลินมั่วมาเชิญ

ทันใดนั้นเสี่ยวหม่านก็เผยให้เห็นฟันเสือน้อยสีขาวสะอาด

เธอเงยหน้าด้วยสีหน้าจริงจังและให้คำมั่นปฏิญาณ

“พี่หลินมั่ววางใจเถอะ เมื่อถึงเวลาเสี่ยวหม่านจะต้องเชียร์พี่แน่นอน”

หลินมั่วเผยให้เห็นรอยยิ้ม ลูบศรีษะอีกฝ่าย แล้วพูดว่า

“งั้นดีแล้ว อย่างนี้พี่ก็วางใจได้แล้ว”

รอจนเสี่ยวหม่านเต็มไปด้วยความพอใจถูกปรมาจารย์ถ้ำคนอื่นๆพาตัวไป

อาสื่อน่าจึงได้มาหาหลินมั่วด้วยสีหน้าที่แสดงความขอบคุณ

“คุณหลิน ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากๆครับ

คุณก็รู้ เจ้าแม่หนอนกู่ของพวกเราอายุยังน้อย อุปนิสัยออกจะคึกคักมีชีวิตชีวา

หากมีวิธี พวกเราคงไม่ใช้ชื่อของหลินมั่ว

ทำให้ขุ่นเคือง ขอให้คุณหลินได้โปรดให้อภัย”

สำหรับอุปนิสัยของเสี่ยวหม่าน หลินมั่วย่อมรู้ชัดเป็นอย่างดีเช่นกัน

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

เสี่ยวหม่านกระตือรือล้นมีชีวิตชีวา พวกคุณก็ลำบากเหมือนกัน”

อาสื่อน่าที่อยู่ตรงหน้าพูดด้วยความเคารพ

“การดูแลเจ้าแม่หนอนกู่เป็นเกียรติของพวกเรา ไม่มีอะไรลำบากไม่ลำบากครับ”

จากนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อ

“ใช่แล้ว คุณหลิน คืนนี้คุณว่างไหม ยังไงพวกเรากินข้าวกันสักมื้อ”

“ก่อนหน้านี้เจ้าแม่หนอนกู่ได้รับการดูแลจากคุณหลินมาตลอด

หนำซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะความคุ้มครองจากคุณ

เจ้าแม่หนอนกู่ของพวกเราอาจจะโดนวางยาจากท่านอาจารย์กู่คนนั้นตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”

“ดังนั้นจึงคิดจะอาศัยโอกาสนี้เลี้ยงคุณหลินสักมื้อ เพื่อแสดงไมตรีของพวกเราสักเล็กน้อย”

หลินมั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ถึงยังไงกินข้าวมื้อเดียวก็ไม่ได้เสียเวลาอะไรมากนัก

จึงตกลงรับปาก

และสถานที่รับประทานอาหารย่อมจองที่โรงแรมเมืองจิง

หลังจากนัดเวลากับอาสื่อน่าดีแล้ว

หลินมั่วไปเยี่ยมจู๋เยี่ยชิงตามลำพัง

“เป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม”

เมื่อได้ยินที่หลินมั่วถาม

จู๋เยี่ยชิงก็ลุกขึ้นยืน มือทั้งคู่เท้าสะเอว

“นั่นก็แน่นอนอยู่แล้ว ฉันร่างกายแข็งแรง

บาดเจ็บเล็กน้อย สำหรับฉันจะว่าไปแล้ว แค่เรื่องจิ๊บๆ”

“ทำไมเหรอ หรือว่าอาการบาดเจ็บอันเก่ากำเริบ สีหน้าถึงได้แดงก่ำขนาดนั้น

...โห ร้อนมาก!”

พูดไปแล้ว แก้มของจู๋เยี่ยชิงก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีกในทันที

“อย่ายุ่งให้มันมาก

ฉันอยากจะนอน คุณรีบไปซะเถอะ”

หลินมั่วดูเวลา และถามอย่างตรงไปตรงมาว่า

“ไม่ถูกนะ ตอนนี้ยังไม่ถึงหนึ่งทุ่ม คุณนอนเร็วขนาดนี้เลยเหรอ”

เวลานี้ จู๋เยี่ยชิงโกรธจนกระทืบเท้า

หลังจากกัดฟันกรอดๆ เธอก็ใช้แรงกระทืบไปที่หลังเท้าของหลินมั่ว

จากนั้นก็ผลักเขาออกจากบ้านไป

“ฉันบอกว่าง่วงก็ง่วงซิ คุณอย่ามายุ่งให้มันมากเรื่อง”

“หากมีความผิดปกติใดๆกับร่างกาย จำไว้ว่ารีบติดต่อผม”

ไม่รอให้หลินมั่วพูดจบ

คนที่อยู่หลังประตูก็ปิดประตูอย่างแรง

“น่าแปลกจริงๆเชียว!”

หลินมั่วพาใบหน้าที่สงสัย จากไปด้วยความไม่พอใจ รีบไปยังสถานที่นัดมื้อเย็นไว้